Zijn spelerscarrière was veel te kort, maar lang genoeg om er enkele goede vriendschappen aan over te houden. Zoals die met John van den Brom. Een exclusief interview met zaakwaarnemer Louis Laros over de trainer van Anderlecht, een van de inspirerendste nieuwkomers van 2012 in het Belgische voetbal.

Louis Laros: “John is absoluut authentiek. Met mensen die hij niet kent, kijkt hij de kat een beetje uit de boom. Hij schat altijd eerst in wie hij tegenover zich heeft. Als hij geen goed gevoel bij je heeft, zal hij niet open zijn. Dan gaat hij in de verdediging en zal hij weinig loslaten. Je moet zijn vertrouwen wel effe winnen. Zolang je dat hebt en hij weet dat je respectvol en betrouwbaar bent, zal hij je zijn hele levensverhaal vertellen. Alleen, hij heeft als voetballer natuurlijk wel geleerd zich af te schermen. Vooral tegenover de media. John heeft een heel goede mensenkennis. Hij weet er heel snel uit te pikken welke mensen hij kan vertrouwen en welke niet. Het liefst zou hij heel open zijn en nog meer zeggen, maar in vergelijking met de trainers die jullie gewend zijn in België, is hij denk ik al heel open. Hij is een warm mens, maar als je zijn vertrouwen beschaamt, hoef je niet terug te komen. Dan is hij ook klaar met je. Zo pienter is hij wel.

“John is een heel prettig persoon om mee samen te werken. Dat hoor ik ook vanuit Anderlecht. Hij praat net zo makkelijk met de materiaalman als met Herman Van Holsbeeck. Voor hem zijn dat even belangrijke personen binnen een organisatie. Hij laat iedereen in zijn waarde. Wij begeleiden ook spelers die hem als trainer hebben gehad en zelfs als ze niet altijd speelden, hebben ze hem hoog zitten.

“Je hebt trainers die ver van hun groep staan. Die een warme band juist willen vermijden. John probeert ertussen te staan, maar weet wel de juiste momenten te vinden om de baas te spelen. Zijn kracht ligt erin dat hij een hele spelersgroep tevreden kan houden. Niet alleen de spelers die spelen, want dat is makkelijk. Maar vooral ook de jongens die niet spelen. Hij is een warme persoonlijkheid die een schouderklopje klaar heeft voor wie niet speelt en uitlegt waarom het zo is. In het hedendaagse voetbal moet je niet alleen de juiste opstelling maken. Je moet het hele team en iedereen die errond hangt, kunnen managen. Als je daarin slaagt, heb je al een hele goede basis om resultaten te halen.”

Vliegende start

Toen Roger Vanden Stock de late komst van Bram Nuytinck een cadeautje noemde voor de coach, wees die zijn voorzitter terstond openlijk terecht. “Zo ken ik John”, lacht zijn vriend. “John loopt niet weg, maar durft de discussie aan te gaan. Al meteen bij de eerste bespreking hebben we het team doorgenomen. John heeft altijd aangegeven dat hij er een linksvoetige centrale verdediger bij wilde omdat daar volgens hem de sterkste behoefte lag. Dat was ook zijn enige wens. Alleen gaf Anderlecht aan dat dit finan- cieel niet makkelijk was, maar dat zodra de Champions League zou worden gehaald, er wel iets mogelijk was. Dus toen Nuytinck kwam, leek het alsof John een cadeautje kreeg, terwijl dat al heel lang was afgesproken. En eens een afspraak is gemaakt, is hij keihard en moet er rekening mee worden gehouden. John kan best ook eigenwijs zijn. Hij is van niemand bang, maar heeft wel respect voor iedereen.

“John is niet iemand die zijn zin doorduwt ten koste van alles. Ik heb begrepen dat er in het verleden heel weinig overleg was tussen de scouting, de hoofdtrainer en Herman Van Holsbeeck. Nu zitten ze geregeld samen om alles door te spreken. Dat hoort ook zo in een grote club. John kan zijn input geven, maar die zal niet doorslaggevend zijn. Hij zal achteraf ook niet jammeren zolang er maar naar hem ook is geluisterd.

“Op Belgisch niveau staat er al een prima selectie. Maar Anderlecht moet verder kijken, naar het Champions Leagueniveau. John zal nu moeten doorselecteren en de spelers scouten die hij nodig heeft. Er moet een elftal komen volgens zijn visie. Dit is een goed elftal, daar niet van, maar als je doorselecteert komt je ondergrens hoger te liggen en kan je aantikken op een hoger niveau. Daarbij moet je kijken naar jonge spelers met potentie die je met meerwaarde weer kan verkopen. Daar is John nu naar aan het kijken, in combinatie met routine. Want jonge spelers kunnen zich alleen maar ontwikkelen aan de hand van routiniers zoals Biglia. Dat soort spelers heb je altijd nodig.”

Technisch superieur

“Voor John was het best niet makkelijk. Hij komt binnen bij Anderlecht, moet het doen met de selectie die er was, ziet met Suárez meteen zijn beste speler ongeveer worden verkocht, Vargas valt uit en dan moet je de Champions League halen, terwijl het met dezelfde selectie de voorgaande jaren ook niet was gelukt. Het was dus niet gelijk een abc’tje. Dus natuurlijk was het voor hem een ontlading op dat moment. Hij is heel betrokken bij de club en was blij voor hen. Maar ook voor hemzelf betekende die kwalificatie een vliegende start. Dan speelt hij ook geen rol. John neemt geen pose aan. Hij is een liefhebber, heel passioneel en emotioneel, maar ook iemand die goed kan relativeren. Hij blijft niet in de emotie hangen.

“John staat voor aanvallend voetbal, maar wel gedoseerd. Dat heeft hij moeten leren. Bij AGOVV stond hij bekend om zijn attractieve voetbal, maar kreeg hij ook heel veel doelpunten binnen. John wint liever met 5-4 dan met 1-0 omdat hij ook het publiek wil vermaken. Misschien sloeg hij daar in het begin wat in door, maar later niet meer. Bij Vitesse heeft hij het elftal vanuit een verdedigend concept laten voetballen, want om aanvallend te voetballen moet je wel de spelerskwaliteiten hebben. Blind aanvallen noem ik naïef en dat is John niet meer.

“John heeft ook geen angst. In Nederland is men toch gewend om spelers eerder te brengen dan hier. Zijn ze goed genoeg, dan zijn ze ook oud genoeg. Dat zie je nu ook met Bruno en Praet. Hij zet ze er gewoon in en laat ze ook in de Cham-pions League staan. Natuurlijk weet je dat ze wisselvallig zullen zijn, maar daar heeft hij lak aan, want ze worden wel beter. Hoe hij zulke jongens vertrouwen geeft, is heel simpel. Door ze te zeggen dat ze moeten durven fouten te maken. Daar gaat hij dan met ze over praten en zo maakt hij ze beter. Dat is zijn grote kracht.

“Tactisch is hij bijzonder sterk, wat hij als speler ook al was. Altijd het verlengstuk van de trainer, vaak aanvoerder ook. Ik kan mij niet anders herinneren dan dat de trainer over tactische ingrepen altijd overlegde met John. John was een gewéldige speler. Traag, dat wel, maar technisch zó superieur. Hij was niet snel, dat was zijn enige tekortkoming, maar door slim te zijn wist hij dat altijd op te lossen. Louis van Gaal, die een beetje zijn leermeester is geweest, was net zo. Ook traag, maar tactisch ijzersterk. Die dacht ook altijd een stap vooruit. Van John wist je altijd al: dat is een toekomstige trainer. Hij heeft het van nature.”

Mister Vitesse

Van den Brom, zegt Laros, gaat door het leven als een van de twee Misters Vitesse. De andere is Theo Bos. Een gemeenschappelijke vriend met wie beiden nog samen speelden en die nu vecht tegen kanker. Een tijd geleden liep hij op uitnodiging van Van den Brom langs op Anderlecht. De twee helden van Arnhem, noemt Laros ze. “Het is altijd Johns droom geweest ooit trainer te worden van Vitesse. Toen hij met een clubje als ADO Den Haag Europees voetbal haalde, was dat een unieke prestatie. Bijna niet te evenaren. Prompt toonde Vitesse interesse. Na één jaar al, terwijl hij een tweejarig contract had. Over die overgang is veel heibel geweest in Nederland. Het is John niet in dank afgenomen.”

Twaalf maanden later herhaalde de geschiedenis zich. Ook de overgang naar Anderlecht verliep niet rimpelloos. “John had nog een jaar contract. Dus wij zegden tegen Anderlecht: meld je maar bij Vitesse. John zat op zijn plek. Hij had met Vitesse voor het eerst in tien jaar weer Europees voetbal gehaald en had het fantastisch naar zijn zin. Er was helemaal geen reden om weg te gaan, hoe gecharmeerd hij ook was dat een topclub als Anderlecht zich meldde. Tot we via-via hoorden dat de club- leiding toch niet tevreden was met de zevende plaats die ze hadden gehaald. Toen ze vervolgens het vertrouwen maar niet uitspraken, begonnen we nattigheid te voelen.

“Bij terugkomst uit Suriname, waar Vitesse het seizoen had afgesloten met een toernooi, zijn we meteen thuis bij mijnheer Vanden Stock ontvangen. We zijn blijven overnachten in Brussel en de volgende dag waren we eruit.”

Afbreuk aan imago

Waarom Mereb Zjordania, een Georgisch zakenman die als een stroman van Chelsea-eigenaar Roman Abramovitsj wordt beschouwd, het vertrouwen in Van den Brom opzegde, is Laros een raadsel. “Het blijft gissen. Als ik niets kan bewijzen, ga ik het ook niet roepen. Laten we het erop houden dat John stoïcijns zijn eigen gang ging. Eén ding weet ik zeker: sportief was het een geweldig jaar waarin John Vitesse weer op de kaart heeft gezet. Iedereen liep weg met hem. Zjordania was blijkbaar als een van de weinigen niet tevreden. Dat recht heeft hij als eigenaar.”

Opnieuw kwam Van den Brom niet ongeschonden uit zijn transfer. Van de weeromstuit kleefde aan hem het etiket van jobhopper. “De supporters begrepen er niets van. Zeker omdat op de website dat stuk had gestaan waarin John zei dat hij tevreden was. Dat was ook zo. Hij wilde gewoon blijven, maar de beslissing is min of meer voor hem genomen. Hij had geen keus. De heibel die dat veroorzaakte, vindt hij nog altijd heel erg. Het deed afbreuk aan zijn image. Iedereen kent John als een warme en loyale persoonlijkheid. Nu lijkt het alsof hij koste wat het kost weg wilde voor het geld, terwijl geld bij hem totaal geen rol speelt, zolang alles maar marktconform is.”

Wijntje drinken

Van den Brom is gelukkig in Brussel. “Hij wil alles uit zijn carrière halen, maar niet ten koste van alles. John is een bourgondiër. Nederlanders zijn doorgaans een gehaast volk, maar op dat vlak is hij een uitzondering. Vrienden en familie om zich heen, wijntje drinken, babbelen: dat is John van den Brom. Hij kijkt dus zeker ook naar de kwaliteit van het leven, en hij moet ergens passen. Ik kan me hem niet bij pakweg Anzji voorstellen, tenzij misschien op het einde van zijn carrière, puur voor het geld, maar dat zal hij dan ook eerlijk zeggen. Het totaalplaatje moet kloppen. Dat heeft ook meegespeeld in zijn keuze voor Anderlecht. Zijn dochters studeren nog en zijn in Nederland achtergebleven. Dat is best moeilijk voor hem, want hij is een gezinsman die het liefst bij zijn dochters en zijn vrouw is. In het weekend komen ze vaak over.”

Laros doet er niet flauw over. Natuurlijk reiken Van den Broms ambities ooit verder dan Anderlecht. “Hij zit nu bij een topclub in België. Wat hierna komt, weet je nooit. Dan kom je al snel uit bij de Europese top. Maar daar zijn we nu absoluut niet mee bezig. Door zijn verleden lijkt het wel alsof hij er altijd mee bezig is snel weer weg te moeten. Dat is niet zo. Hij heeft voor drie jaar getekend bij Anderlecht. Als hij ergens op zijn plaats zit, zou hij er best tien jaar kunnen werken. En waarom niet bij Anderlecht? Dat zou zomaar kunnen.”

DOOR JAN HAUSPIE

“Hij is een warm mens, maar als je zijn vertrouwen beschaamt, hoef je niet terug te komen. Dan is hij ook klaar met je.”

“John wint liever met 5-4 dan met 1-0 omdat hij ook het publiek wil vermaken.”