Het duurt niet lang alvorens in het gesprek de naam Hein Vanhaezebrouck valt. De coach van AA Gent is de ex-ploegmaat van bij KRC Harelbeke die Joris De Tollenaere (45) nog het meest ziet, zij het alleen maar op tv. ‘Wat kan ik anders dan zeggen dat Hein het heel goed doet?’, oppert De Tollenaere, snelle spits en aanvoerder in de gloriejaren van de Ratjes eind vorige eeuw. ‘Dat Hein een trainer was, dat zagen wij vroeger natuurlijk al.’ (lacht) Hij is vorig seizoen naar de kampioenswedstrijd tegen Standard geweest, vertelt hij. ‘Ik zei toen tegen Gilbert De Groote dat als ik eens op de rechtbank in Gent moet zijn, ik dan een goeiendag zal komen zeggen en iets zal komen eten met Hein. Maar dat is er nog niet van gekomen. Hoe drukker je bezig bent, hoe minder contacten je onderhoudt, hé. Sommigen van mijn ex-ploegmaats zie ik nog weleens op mijn kantoor; als ze een probleempje hebben, bellen ze mij om dat op te lossen. Maar mannen als Patrice Zéré en de broers Kubik zal ik wellicht nooit in mijn leven nog zien. Eigenlijk is dat wel jammer. Maar het grootste drama is natuurlijk Daniel Maes, die in 2007 verongelukte.’ Zelf is hij zelfstandig advocaat met een kantoor op de grens tussen Harelbeke en Kortrijk, en daar klopt hij veel uren, zegt hij. ‘Van de maandag tot en met de donderdag werk ik van acht uur ’s morgens tot elf à twaalf uur ’s avonds. De vrijdag probeer ik om zes uur te stoppen, in het weekend probeer ik niet te werken en op zondagavond probeer ik vroeg te gaan slapen.’
Voetbal speelt almaar minder een rol in zijn leven. ‘Als ik fit ben, speel ik wel nog vriendenwedstrijden met de studaxen van Avelgem. Vorig jaar organiseerde ik voor de studaxploeg een weekend in Genk in het hotel van Ronny Gaspercic. Voetbal is voor mij: zelf spelen. Mijn vrouw werkt bij Ghistelinck (verdeler van Mercedes, nvdr) en een paar keer per jaar ga ik op invitatie naar Kortrijk en Waregem kijken, maar voor de rest ontgaat de goesting mij een beetje. Tijdens de week zou ik wel eens stoppen met werken om Real Madrid bezig te zien, ook omdat ik fan ben van Cristiano Ronaldo. Maar dat is natuurlijk een heel ander niveau. Voor de koers blijf ik wel thuis. Ik ben supporter van Tom Boonen sinds Johan Museeuw en Peter Van Petegem gestopt zijn. Dat heb ik altijd wel gehad, een voorkeur voor bepaalde figuren. Destijds stond ik ’s nachts op om Justine Henin te zien. Maar sinds ze gestopt is, bekeek ik nooit nog een tennismatch. Ik vraag mij af: wat als Boonen stopt? Alle hoop op Tiesj Benoot zetten zeker?’ Intussen ontdekte hij zelf ook de fiets. ‘Op zaterdagnamiddag fiets ik samen met mijn vrouw en wat mensen van de serviceclub. We zijn zelfs al naar de Alpen geweest.’
Bovenal is hij een familiemens, benadrukt hij, echtgenoot en vader van Marie, Camille en César. De meisjes doen ballet, de jongen is doelman bij Wikings Kortrijk. Alle drie zitten ze in het middelbaar onderwijs. ‘De tophobby’s van mijn vrouw en ik zijn: uiteten gaan en reizen. Dit jaar zijn we naar Canada geweest, en een week naar New York. Met de kinderen erbij was dat heel fijn. Ze zijn op een leeftijd gekomen dat ze iets kunnen meepikken en er is nog geen gevaar dat we met herexamens geconfronteerd zullen worden, dus kunnen we ver op voorhand plannen. Ook onze serviceclub vind ik belangrijk. Iedere veertien dagen komt daar iemand over een ander onderwerp spreken. Onlangs was dat over astrologie. Ik vind het verbazend hoe je in een uur tijd gepassioneerd kunt geraken door iets waarvan je niets afwist. Ook dat maakt het leven boeiend.’ Als student en als voetballer was hij een verwoede kaarter. ‘Maar dat is veel verminderd. Door mijn werk kan ik zelfs niet altijd meer bij de familiale kaartavonden zijn. Ik vind mijn niveau ook niet goed genoeg meer. Als je iets niet onderhoudt, verzwak je, merk ik.’
DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE
‘Destijds stond ik ’s nachts op om Justine Henin te zien.’ JORIS DE TOLLENAERE
