Toen hij donderdagmiddag naar boven trok voor wat hij dacht een nabespreking van de nederlaag op Cercle Brugge te zijn, wachtte Marc Brys een onaangename verrassing. Zijn ontslag. Geen twintig minuten later kwam Brys, afgetrokken bleek, het kantoortje uit. De opvolger was toen al bekend, Jos Daerden. In zijn nadagen voetbalde Daerden nog in het Veltwijckpark van Jos Verhaegen, zodat de sterke man achter GBA met zijn nieuwe trainer alvast een bekend gezicht binnenhaalde. Echt veel verwijten aan het adres van Brys waren er niet, tenzij dat de man het moreel niet kon ombuigen.

In twee dagen gooi je niks om en dus behield de Limburger voor het duel tegen Standard grotendeels het vertrouwen in de ploeg die Brys de voorbije weken uit zijn kern kneedde. Op één positie na : centraal op het middenveld werd Cephas Chimedza vervangen door Dickson Agyeman. Een logische wissel, de nieuweling uit Zimbabwe heeft het tactisch moeilijk en mist het loopvermogen om een Standard, waar Karel Geraerts vaak infiltreert, af te houden. De rest bleef staan, maar kreeg iets andere tactische richtlijnen mee. Karel Snoeckx en Marc Hendrikx, de voorbije weken vaak naar binnen knijpend, moesten nu breed uitwaaieren op hun flank in balbezit, terwijl de ploeg vriendelijk werd verzocht de twee pocketspitsen, Pius N’Dièfi en Josemar Dos Santos, niet langer consequent door de lucht aan te spelen. Aanwinst Sezer Öztürk bleef net als op Cercle uit de wedstrijdkern. Voorlopig gewogen en afgeserveerd.

De supporters zagen zondag een beter GBA, met goeie stevige pressing en iets betere combinaties. Met meer inzet, maar dat is slechts normaal als er een nieuwe trainer overneemt. Zoiets ebt snel weg. Het punt was verdiend, maar de lacunes bleven, inherent als ze zijn in een kern door de sterke man samengesteld. Tot Jurgen Cavens en Tosin Dosunmu – die met een vervelend enkelletsel sukkelt en wellicht onder het mes moet als de revalidatie bij Lieven Maesschalck mislukt, volledig terug zijn, is de aanval zwak ingevuld. N’Dièfi kon zich immers maar een beetje doorzetten toen Standard met tien viel en er wat ruimte kwam. Verder viel toch ook weer die lange bal van Cvitanovic op en het gebrek aan vertrouwen bij heel veel spelers die te snel voor diepgang kozen en een heel ongelukkige relatie met de bal hadden. Lopen en werken is één, zelf gaan voetballen een tweede. GBA heeft dat al een tijdje verleerd en geen trainer die zoiets op twee dagen kan ombuigen. (PTK)

PTK