Opnieuw maakt Rita Zonnekeyn haar opwachting tijdens de Winterspelen: ze maakt deel uit van de technische commissie van de ISU. Ze zal namens de internationale schaatsfederatie de jury in Vancouver in het oog houden. Met Kevin Van Der Perren heeft ze een uitstekende verstandhouding, al is ze het oneens met een aantal beweringen. “Je moet Kevin nemen zoals hij is”, lacht ze. “Ooit zei ik hem dat een schaatspak met bij wijze van spreken drie kilo Swarovskikristallen bij de jury op weinig bijval zou rekenen. Toch durft hij dat dan te dragen.”

Van der Perrens uithaal is vooral te verklaren door de evolutie van de sport, meent Zonnekeyn. “Kevin is een van de weinig overblijvende schaatsers die nog is grootgebracht volgens het oude puntensysteem. Daarin werd aan de sprongtechnieken een groter belang gehecht, en net daarin is hij uitzonderlijk goed.” Maar met de oude puntentelling kon iemand die na de korte kür slecht gerangschikt was de achterstand in de lange kür bijna niet meer goedmaken. “Het grote voordeel van de nieuwe puntentelling is dat iedereen met gelijke kansen start. De jury kent namelijk niet meer vooral een rangschikking toe, maar punten.” Zonnekeyn bestrijdt ook het idee alsof de jury per definitie traditioneel denkt qua muzikale en choreografische smaak. “Dat klopt niet. Maar waar je wel voor moet opletten is dat als je iets moderns, klassieks of wat dan ook brengt, dat af moet zijn. Het moet ook duidelijk zijn wat je wilt uitdrukken: als je de jury niet kunt doen begrijpen wat je wilt vertellen, heeft het geen zin. En je persoonlijkheid moet zich er ook toe lenen. Zo past de soundtrack van de film Pirates of the Caribbean echt bij Kevin. Hij is geloofwaardig als piraat.”

Zonnekeyn heeft niet per se de indruk dat kunstschaatsers van de grote landen bevoordeeld worden, al geeft ze aan dat er valkuilen bestaan. “Misschien gebeurt het in het onderbewustzijn van een jurylid. Sommige landen vaardigen namelijk een sterke delegatie af van begeleiders ( die subtiel lobbyen voor hun atleten, nvdr); België doet het met een minidelegatie. Er zijn ook landen met een stevige traditie van kwaliteit, met schaatsers met een toppalmares. Misschien dat hun kleine foutjes al eens meer gepardonneerd worden. Maar het lijken me uitzonderingen.”