De Italiaanse Limburger Paolo Bruno (70 dit jaar) is de verantwoordelijke van alle erkende supportersclubs van Juventus in België, maar met zijn familiebedrijf als broeksponsor is hij ook al jaren verbonden aan KRC Genk.
‘Juventus is mijn grote liefde, maar KRC Genk komt zeker op een mooie tweede plaats. Het begon eigenlijk allemaal op mijn twintigste, toen ik met de tweede generatie Italianen als zoon van een mijnwerkersgezin naar België kwam en supporter werd van THOR Waterschei. Dat kon ook niet anders, want het lager spelende FC Winterslag was onmogelijk. De clubkleuren rood-zwart, dat is AC Milan en dus niet goed, hé. ( lacht luidop) Er speelde in de jaren zeventig een Italiaanse vriend van mij bij Waterschei, Alfredo Fauzia. Een heel goede centrale speler. Zo gingen we regelmatig naar het stadion, ook later naar KRC Genk. Ik zit het liefst met mijn abonnement tussen het gewone volk, bij al mijn vrienden. In de loges kan ik iets minder genieten. Het blijft fantastisch om te zien hoeveel families op de Genkse tribunes zitten, de droom van alle Italiaanse ploegen.
Die play-off 1- wedstrijd tegen Club Brugge thuis, dat is het soort voetbal waar ik van geniet.’ Paolo Bruno
‘Toen de fusie tot KRC Genk er kwam in 1988 was ik vooral blij en opgelucht. Tot dan werd ik bijzonder zenuwachtig van de derby. Mijn schoonzoon Kris was immers een en al Winterslag. Dat gaf een moeilijk gevoel. Ik heb het ook in Turijn, bij Juve tegenover Torino. Hier vond ik het allemaal veel te hard en te ruw, er werd te vaak over de limiet gegaan. Het mooie is dat Kris nu directeur is van de gerenoveerde mijn in Waterschei, die Thor Central heet en waar het interieur geel-zwart is. Ik plaag hem daarover graag. Hoe kan jij in een omgeving met die kleuren werken?
‘Van een provincieclub werden we een Belgische topclub, ook organisatorisch. Het gaat er heel professioneel aan toe, met veel bekwame personen. Zoals voorzitter Peter Croonen en algemeen directeur Erik Gerits. Genk is Italiaans getint, de harde kern is vurig en passioneel. Die leven zo hard mee, man, onvoorstelbaar. Als ik hen Forza Racing hoor scanderen, bezorgt me dat een bijzonder prettig gevoel. Ze namen het over van Forza Juve, hé. Prachtig toch! Die vereende krachten en solidariteit, door dat gezamenlijke mijnwerkersverleden.
‘Dankzij Ally Samatta, Roeslan Malinovski en Leandro Trossard spelen we echt bewegingsvoetbal en brengen we spektakel. Maar de moeilijkst te vervangen schakel is Sander Berge. Hij is de speler die het verkeer regelt: ballen recupereren, goed inspelen en zorgen voor een juiste organisatie. Ook MiralemPjanic bij Juve is zo’n anonieme kracht die van onschatbare waarde is voor het team. Zonder zijn passing en overzicht zou Cristiano Ronaldo niks zijn.
‘Ik bracht een truitje mee met alle handtekeningen van de kampioenenploeg uit het seizoen 2001/02, waaronder dat van topschutter Wesley Sonck. Dat was een van de topmomenten voor mij als supporter, naast de eerste titel van KRC Genk in 1999 en die eerste bekerzege tegen Club Brugge van 1998, toen het 4-0 werd voor ons. Nochtans ben ik een heel kritische fan. Ik heb veel bewondering als het goed draait, maar durf ook concreet zaken te benoemen als het minder loopt. Nu geniet ik ongelofelijk. Die play-off 1-wedstrijd tegen Club Brugge thuis, dat was magnifiek. Het soort voetbal waar ik van geniet: niet te veel dribbelen, maximaal twee man, veel wisselen, hoge flanken en opportunisme voor doel. Zo hoort het. ( lacht luidop) Zuiders spel, hé. Dit was een topseizoen van KRC Genk, dat werd bekroond met de prijs die ze verdienen. Ik hoop alleen dat ze volgend seizoen niet samen met Juventus in dezelfde CL-poule zitten. Want dat overleef ik niet: die keuze kan ik niet maken, hoor.’
