László Bölöni bleek niet de man die de Buffalo’s met Club Brugge kan laten wedijveren.
Zelfs een goede headhunter kan zich eens vergissen. KAA Gentvoorzitter Ivan De Witte, als CEO met zijn bedrijf Hudson Belux gespecialiseerd in het opsporen en weghalen van topmanagers en hoog aangeschreven directeurs, benadrukte bij de aanstelling (voor twee seizoenen) van de eigenwijze László Bölöni dat de 67-jarige Roemeen geen stijlbreuk zou vormen voor de weggestuurde Deen Jess Thorup (50).
De praktijk toonde al snel aan dat het verschil tussen beiden immens groot is. Als ex-spits en kampioenenmaker van FC Midtjylland had Thorup een uitgesproken voorliefde voor offensief voetbal, via kort combinatiespel over de grond en hoog flankenspel. De Scandinaviër was daarnaast iemand die heel modern dacht, zich niet te veel wilde voordoen als laptoptrainer, maar wel handig gebruik maakte van data. Bovendien roemde nagenoeg iedereen in de spelersgroep zijn kwaliteiten als peoplemanager: Thorup gaf veel vertrouwen aan de jongens die hij als voortrekkers beschouwde.
Binnen de kern leefde er dit seizoen behoorlijk wat ongenoegen, ook over de trainingen. Daar heerste vanaf het begin chaos, omdat Wim De Decker bij zijn sollicitatiegesprekken had meegegeven dat hij die op de Bosuil volledig voorbereidde en uitzette. Thorup, wiens vleugels al waren geknipt met de ‘promotie’ van Peter Balette tot technisch directeur, wilde daar niet veel tegengas tegen bieden.
Bölöni, die bij KAA Gent terechtkwam via Roger Henrotay, gooide alles overboord. Hoewel hij in zijn periode bij Standard aangenaam verraste door gedurfd en aanvallend te voetballen (heel on-Belgisch liet hij zijn ploeg toen ook Europees sterke teams als Everton, Sampdoria en FC Sevilla van het plein voetballen) werd er plots mandekking gespeeld over het hele veld, zoals bij zijn eerste opdracht op bezoek bij Royal Antwerp FC. En werd de ruit op het middenveld volledig afgezworen, om over te schakelen naar een 4-3-3-concept, terwijl er in het aankoopbeleid net werd gekeken naar een dubbele bezetting voor het bestaande 4-4-2-systeem.
De verloren tijd mag het bestuur zichzelf alvast aanrekenen.
Enkel Roman Jaremtsjoek durfde na de zege tegen YR KV Mechelen de gevoelens te vertolken die in een groot deel van de groep leefden. KAA Gent voetbalde niet als een kampioen, maar trok zich te vaak terug, ondanks de drie spitsen. Te veel werd gekozen voor verticaal voetbal, met de lange bal, waardoor er totaal geen balans meer in het elftal zat. Sven Kums en Elisha Owusu verzopen. Ook al omdat aanvoerder Vadis Odjidja sukkelde met de knie, door zijn uitstap naar Kroatië bij een specialist het coronavirus opliep en Giorgi Tsjakvetadze na zijn knieoperatie fysiek nog niet stevig genoeg staat om een wedstrijd in een beslissende plooi te leggen.
Het ongenoegen zwol aan. Ook het sarcasme en de cryptische omschrijvingen van de nieuwe coach sloegen bij de spelers niet aan, die gewend waren aan de duidelijke taal en de menselijke aanpak van zijn Deense voorganger. Zo werd vrijdag in de wandelgangen nog voor de wedstrijd in Eupen gefluisterd dat het lot van Bölöni aan een zijden draadje hing. Een slecht tweeluik Eupen-Wenen zou zijn einde inluiden, klonk het toen. De nederlaag en de apathie die de Gentse spelers bij momenten in die wedstrijd uitstraalden (het Gentse wedstrijdbegin was wél goed) en het ongenoegen dat van binnenuit kwam en als een zondvloed niet meer gestopt kon worden, zorgden dat het Gentse bestuur ingreep nog voor de belangrijke Europese wedstrijd.
Zo kwam het in de Arteveldestad tot de dertiende trainerswissel in tien jaar tijd. Opmerkelijk snel, aangezien De Witte bijzonder gecharmeerd was van Bölöni omdat hij hem een charismatisch man vond. Maar de voorzitter is in de eerste plaats een realist die weinig ruimte laat voor sentimentele bedenkingen: resultaat moet er zijn, en het liefst met een trainer bij wie het succes en het aura afstraalt op de club én aan wiens woorden en ideeën het bestuur zich kan laven als aan een frisse bron.
De Bölöni met wie hij dweepte, heeft hij bij zijn club op geen enkel moment gezien, dus mocht hij gaan. Liefst meteen, want om de hoge ambities van de club nu al bij te stellen, vond hij het nog wat vroeg. Misschien krijgt iemand anders de Gentse motor met dit materiaal wel nog aan de praat. In afwachting moet KAA Gent weer van nul beginnen. Die verloren tijd mag het bestuur zichzelf alvast aanrekenen.
