Kampioen van de saaiheid: hoe Ibrahimovic op zijn 40ste nog op het allerhoogste niveau speelt

© BELGAIMAGE

Zlatan Ibrahimovic, die op zondag 3 oktober 40 wordt, ziet zichzelf als een dier en zegt geen normaal lichaam te hebben. Feit is dat hij nog steeds meedraait bij een Italiaanse topclub. Hoe doe je dat zonder een trieste karikatuur van jezelf te worden?

‘Tick tock is over. ‘ Eind augustus plaatste Zlatan Ibrahimovic een bericht op zijn Instagramaccount. In een video van 45 seconden, van bovenaf gefilmd door een drone, zie je hem als een jong veulen over het veld dartelen. Hij draaide, dribbelde, wendde, keerde en scoorde. Een paar keer achter elkaar. Zijn laatste officiële duel dateerde op dat moment van 9 mei. Tegen Juventus moest hij met een verstuikte linkerknie naar de kant. Aan het van pijn vertrokken gezicht van Ibrahimovic te zien, ging het om een serieuze blessure. Aanvankelijk leek zijn EK-deelname met Zweden niet in gevaar te komen, maar een operatie bleek noodzakelijk. Op 18 juni ging hij onder het mes met het idee om er in de Champions League weer bij te zijn, het toernooi dat voor de Rossoneri lange tijd heel ver weg was. Met Zlatan keerde begin 2020 de ambitie en het geloof terug en klinkt de hymne na ruim zeven jaar weer in San Siro.

Een klein jaar geleden was Ibrahimovic aanwezig bij de boekpresentatie van Bolognatrainer Sinisa Mihajlovic. Een verslaggever van La Gazzetta dello Sport vroeg naar het geheim van zijn fitheid. Opmerkelijk vaak komt in Italiaanse artikelen over Zlatan het woord segreti (geheimen) voor. In de kop wordt dan de suggestie gewekt dat hij, overeenkomstig met zijn imago, van een planeet als Krypton komt. Een journalist van de Corriere dello Sport ging onlangs op zoek naar de geheimen van Zlatans eeuwige jeugd. En ontdekte dat achter die eeuwige jeugd een ongekende saaiheid schuilgaat. Eten, trainen, slapen – en die modus op herhaling. ‘Een geheim is er niet’, aldus Ibrahimovic. ‘Ik voel me goed en krijg hulp van mijn teamgenoten. Daarbovenop komt dat ik veel ervaring heb. Ik weet wat ik moet doen om in orde te zijn. Ik heb niet meer de fitheid van tien of vijf jaar geleden. Daarom kan ik geen energie verspillen aan zaken die ik niet nodig heb.’

Tweeënhalf jaar geleden vertelde hij in een gesprek met Voetbal International dat hij nog niet aan stoppen dacht. De knieblessure die hij opliep bij Manchester United deed hem beseffen hoe blij hij nog wordt van voetballen. ‘Ik realiseerde me dat ik wil blijven voetballen totdat het echt niet meer kan. Onder één voorwaarde: ik wil prestaties blijven leveren. Meehobbelen is niks voor mij. Dat kan ik niet. Maar zolang ik het verschil kan blijven maken, is de voetbalwereld nog niet van mij af. Het geluk dat voetballen mij biedt, voel ik nu weer tot in mijn botten. In mijn hoofd ben ik nog steeds heel jong. Ken je het beeld van een kind in een grote snoepwinkel, gek van vreugde en opwinding? Dat kind, dat ben ik. Maar dan op een voetbalveld.’

Van trainen heeft Zlatan een levensstijl gemaakt.

Om het kind in de snoepwinkel te blijven, is het leven van Ibrahimovic vrij overzichtelijk ingericht. Hij volgt vaste schema’s en patronen. Het is opstaan, ontbijten, trainen, rusten, eten, trainen, rusten, slapen, … Na de interlandperiode, begin deze maand, keerde hij na een geslaagde revalidatie terug op het veld. Ibrahimovic viel tegen Lazio een half uur voor tijd in en tikte zes minuten na zijn rentree de 2-0 binnen op aangeven van Ante Rebic. Dat het niet de mooiste goal uit zijn leven was, deerde niet zo. Dat een bijna veertigjarige man vier maanden na een knieoperatie slechts een paar minuten nodig had om zijn stempel te drukken tijdens een topduel in de Serie A, dát was logischerwijs het verhaal van de wedstrijd.

Die zondagavond en de maandagochtend erop ging het aan de talkshowtafels en in de kranten uiteraard over zijn leeftijd, zijn fitheid en zijn goal. Met hier en daar gespeelde verbazing werd de vraag gesteld hoe iemand het op de drempel van de veertig voor elkaar krijgt zo’n impact te hebben in een topcompetitie. Zlatan liet zich op de maandagochtend na Milan-Lazio iets na achten ophalen door zijn chauffeur en begon rond negen uur in de gym te werken aan zijn herstel. Zijn trainer en zijn ploeggenoten druppelden later één voor één binnen op Milanello en troffen daar de grote kampioen aan. Alleen, zwetend, vloekend, puffend. Niemand die ervan opkeek. Het is wat hij sinds zijn terugkeer bijna elke dag doet. Ervoor zorgen dat hij zijn oude, krakende lijf in een zo perfect mogelijke conditie houdt. Door naast de reguliere trainingen voor zichzelf te werken en via extra massages en therapieën het herstel te bevorderen. Een leefwijze die erop is gericht dat hij kan blijven trainen en spelen. Een andere manier om oud te worden in de sport is er niet.

Zlatan Ibrahimovic: 'Ik ben bijna twee meter lang en nog steeds sterk. Dat komt doordat ik train en werk, niet doordat ik op Venice Beach de hele dag de gespierde jongen aan het uithangen ben.'
Zlatan Ibrahimovic: ‘Ik ben bijna twee meter lang en nog steeds sterk. Dat komt doordat ik train en werk, niet doordat ik op Venice Beach de hele dag de gespierde jongen aan het uithangen ben.’© BELGAIMAGE

Dagelijkse opoffering

Wat Zlatan bij AC Milan laat zien, op zijn leeftijd, getuigt van een buitengewone discipline. Hij kan zichzelf vergelijken met een leeuw of een haai of welk dier dan ook, zich spiegelen aan het filmpersonage Benjamin Button, maar jonger worden in een ouder wordend lichaam is zelfs voor hem onmogelijk. Om Zlatan te kunnen zijn, gaat bij hem net als bij ieder ander ‘ s morgens vroeg de wekker. Dan begint alles weer van voren af aan. Die dagelijkse opoffering is misschien wel zwaarder dan de strijd op het veld.

Op Milanello is hij vaak de eerste die arriveert en de laatste speler die vertrekt. ‘Als iemand als Ibrahimovic, die alles heeft gewonnen, deze dingen doet, waarom zou ík dat ook niet doen?’, merkte ploeggenoot Samuel Castillejo daarover vorig seizoen op. Om geen energie kwijt te zijn aan het verkeer in Milaan, rijdt een bevriende klusjesman hem naar de trainingen. Van trainen heeft hij een levensstijl gemaakt. Niet geblesseerd raken is momenteel de grootste uitdaging, weet Ibrahimovic. Begin juni liet hij zich interviewen door de Gazzetta dello Sport en bleek uit een van zijn antwoorden hoe groot die uitdaging is: ‘Ik had het team afgelopen seizoen graag meer willen helpen. Ik ben iemand die normaal vijftig wedstrijden in een jaar aankan. Misschien moet ik realistischer zijn en minder van mijn lichaam vragen, maar dat kan ik niet. Ik denk niet dat ik te veel speel. Als een voetballer niet speelt, dan wordt hij boos. Speelt hij te veel, dan is het te veel. Als de zon schijnt, dan is het warm; maar als de zon er niet is, dan wil iedereen weten waar de zon is. Ik moet een balans vinden tussen mijn spieren en mijn wil.’

Uitzonderlijk geval

In april 2017 leek zijn loopbaan aan de Europese top voorbij. In het Europa Leagueduel tegen Anderlecht scheurde hij de voorste kruisband in zijn rechterknie. Met zijn 36 jaar werd hij toen – terecht – als oud gezien, maar tegen alle logica werkte Zlatan drie maanden na de operatie in het krachthonk alweer aan zijn herstel. In november van hetzelfde jaar keerde hij terug op het veld. De opererend arts, Freddie Fu Ho-Keung, bevestigde later dat Ibrahimovic een uitzonderlijk geval was. Hij had in een kleine veertig jaar ruim 6000 knieoperaties uitgevoerd en zestig voetballers behandeld, bekende hij, maar nooit was hij iemand tegengekomen als Ibrahimovic. ‘Hij is de sterkste speler die ik ooit heb behandeld’, aldus Fu. ‘Zijn gewrichten, spieren en andere delen van zijn knie waren in perfecte toestand. Het zag eruit alsof het om een vijftienjarige jongen ging, niet om een voetballer wiens knie al jaren de klappen van het voetballen moet opvangen. Zijn instelling maakt het verschil, denk ik. Kort voor de operatie had hij geen enkele twijfel dat hij zijn carrière zou kunnen voortzetten.’

Zijn zaakwaarnemer Mino Raiola vertelde vorig jaar in de Volkskrant dat hij soms op Ibrahimovic gaat staan, terwijl die bezig is met push-ups. Ook volgens Raiola kan de Zweed door tot zijn vijftigste, maar wil hij alleen op het hoogste niveau voetballen. Nog een aardig beeld uit dat Volkskrantverhaal is de nogal vreemde vergelijking die Raiola maakte tussen Zlatan en een fruitschaal. Zijn ploeggenoten moeten zelf de vruchten eruit plukken, legde hij uit. Om aan te geven op welke manier hij zijn omgeving stimuleert. Dat hij daadwerkelijk doorgaat tot zijn vijftigste is natuurlijk niet serieus te nemen, al hintte Ibrahimovic daar zelf ook al op. Een jaar geleden plaatste hij bij een verouderde foto van zichzelf het bericht dat hij met gemak tot zijn vijftigste op niveau kan blijven voetballen.

null
null© GETTY

Taekwondo

Sterk is hij altijd geweest. Moeder natuur gaf Ibrahimovic een beestachtig lijf. De elasticiteit van zijn 1,97 meter lange lichaam heeft hij deels te danken aan de sporten die hij in zijn jeugd beoefende. Naast voetbal deed hij veel aan taekwondo en andere vechtsporten, waardoor hij een natuurlijke flexibiliteit bezit. Als speler van Juventus begon hij gerichter te werken en trainen en leerde hij de waarde van goed eten kennen. Vanaf zijn 23e dus ongeveer ging hij in topsportmodus. Naarmate de jaren vorderden, is de aandacht voor de verzorging van zijn spieren en gewrichten toegenomen.

Als Ibrahimovic zegt dat er in het voetbal veel koningen zijn, maar dat er maar één God kan zijn, namelijk hijzelf, moet hij er eigenlijk bij zeggen dat hij ook traint, eet en herstelt als een god. Bij Paris Saint-Germain zorgde hij ervoor dat de kok elke ochtend verse groenten en fruit ging halen op de markt. Zlatan wilde gezonder eten en vond het belachelijk dat een club met de ambities van PSG bezuinigde op de lunch van een speler die netto vijftien miljoen euro per jaar verdient.

In zijn periode bij Manchester United probeerde hij een trainingsmasker uit om zijn longinhoud te vergroten. Het apparaat bootste training op grote hoogte na. Zlatan hoopte zo de klok te kunnen terugdraaien. Toen José Mourinho hem naar Engeland haalde, was niet iedereen overtuigd van de meerwaarde daarvan. Wat had hij als 35-jarige te zoeken in de zwaarste competitie ter wereld? Ibra stelde niet teleur. ‘Ik gaf mezelf drie maanden de tijd en zorgde ervoor dat de Premier League zich oud voelde’, keek hij later zelf op de hem kenmerkende wijze daarop terug.

Natuur

In zijn vrije tijd gaat hij graag wandelen, vissen of bezoekt hij een van zijn paarden. Jaren geleden vertelde hij in Voetbal International dat hij graag gaat jagen en wandelen in de bossen en bergen buiten Stockholm. Hij zei het lopen door de natuur heerlijk te vinden en het fijn te vinden dat de elanden hem niet herkennen. Hij kent zijn lichaam goed en weet wat goed voor hem is en wat niet.

Ibrahimovic duldt geen middelmaat om zich heen. Tijdens trainingen pept hij zichzelf en anderen op. Bij al zijn clubs is hij in botsing gekomen met spelers. Het is een woede die in hem zit, die eruit moet en die hij als motivatie gebruikt om zijn eigen grenzen en die van anderen te verleggen. Carlo Ancelotti klapte ooit uit de biecht over een training bij PSG waarin Ibrahimovic tekeer ging tegen een ploeggenoot die de kantjes eraf liep. ‘Hij zei tegen hem: ‘Ga nu naar huis en schrijf in je dagboek dat je met Zlatan hebt getraind, want het zou de laatste keer kunnen zijn dat je het doet.’ Een authentieke leider.’

Het naderende pensioen is een steeds terugkerend thema. In april verlengde hij zijn contract met een jaar tot de zomer van 2022. Hoe de toekomst er daarna uitziet? ‘Met pensioen gaan wordt vreemd’, bekende Ibrahimovic een paar weken geleden in France Football. ‘Ik denk dat het voor elke speler moeilijk is die beslissing te nemen. Tijdens je loopbaan heb je een houvast. Elke dag sta je op, je ontbijt, je gaat trainen, je stopt met trainen, je lunch wordt geserveerd, je gaat naar huis, je rust uit, je brengt tijd met je familie door en de dag daarop begint alles weer opnieuw. Je drukt op repeat. Wij voetballers zijn geprogrammeerd. In mijn geval is dat al bijna 25 jaar zo.’

Zijn imago van Superman

Begin september stond er een groot interview met Zlatan Ibrahimovic in France Football. Halverwege het gesprek ging het over zijn imago van supermens. De twee journalisten wilden weten waarom hij zijn zwaktes uitbant en of dat iets te maken heeft met de plek waar hij opgroeide. ‘Is kwetsbaarheid iets voor watjes?’, luidde de vraag. ‘Nee’, reageerde de aanvaller. ‘Ook ik heb mijn kwetsbaarheden. Ik heb emoties, zwakke punten, dingen die mij pijn doen. Ik ben geen Hulk of Superman. Ik speel ook geen rol. Ik ben mezelf. Ik ben geen 35, 30 of 25 jaar. Mijn manier van denken is veranderd, maar ik ben mezelf gebleven. Ik ben een stuk volwassener geworden. Ik ga anders om met bepaalde situaties. Met als doel zo lang mogelijk op het hoogste niveau te blijven voetballen.’

Een van de van twee vragenstellers vroeg door over zijn imago en zei: ‘Maar kun je als je bijna veertig bent, de rol van de harde man blijven spelen?’ ‘Jullie denken dat ik een of andere gangster ben’, reageert Zlatan daarop met een grijns. ‘Jullie hebben een beeld van mij… Ik ben geen gangster. Ik ben bijna twee meter lang en nog steeds sterk. Dat komt doordat ik train en werk, niet doordat ik op Venice Beach de hele dag de gespierde jongen aan het uithangen ben. Ik ben zo geboren, ben dankzij mijn ouders zo groot, dit is wie ik ben. Ik probeer mijn spel aan te passen aan mijn leeftijd en fitheid. Ik ben lang niet meer zo snel als toen ik 25 of 30 was. Ik doe mijn best het team te helpen. Maar ik ben geen harde jongen of zoiets.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content