Geboorteplaats en -datum?

Bornem, 31 maart 1966.

Welke sporten beoefen ik zelf?

Ik ben licentiaat lichamelijke opvoeding, dus ik hecht veel belang aan sporten en beweging. Tegenwoordig houd ik me vooral bezig met fietsen. Ik probeer telkens op zoek te gaan naar nieuwe uitdagingen. Ik zit in de raad van bestuur van Sporta en neem ieder jaar deel aan het ‘Ventourist-Ventousiast’-evenement. Vorig jaar zijn we als extra uitdaging in vier dagen van Tongerlo naar de Ventoux gefietst, dat betekent toch een goede 250 kilometer per dag. Maar mijn oude liefde is eigenlijk voetbal. Ik speelde altijd bij Bornem, op mijn zeventiende debuteerde ik er in de eerste ploeg, toen in derde nationale. Ik heb er mooie tijden gehad als linksmidden, maar toen ik in Leuven ging studeren, lukte het niet meer om telkens te gaan trainen en speelde ik met het tweede elftal. Later speelde ik ook nog met een vriendenploegje bij de amateurs. We haalden een behoorlijk niveau, maar er moest wel een bak bier klaar staan in de kleedkamer. ( lacht) Toen ik op mijn 36e mijn kruisbanden gescheurd heb, ben ik noodgedwongen moeten stoppen met voetballen.

Welke sporten volg ik passief …

Zo veel mogelijk sporten, maar vooral voetbal. Ik ga nog af en toe naar Bornem kijken, tegenwoordig in bevordering. Maar mijn grote liefde is en blijft Anderlecht. Mijn zoon en ik zijn allebei abonnee, net zoals ik vroeger samen met mijn vader ging kijken. Anderlecht is voor ons een echte familietraditie. Ik heb al gezegd tegen mijn dochter dat ze niet moet thuiskomen met een vriendje dat een blauw-zwarte sjaal draagt ( lacht).

Mijn sportidool was … (en waarom)

Aan idolatrie heb ik nooit echt meegedaan, maar iemand als Ludo Coeck zag ik wel bijzonder graag spelen. Als jonge gast heb ik ook nog matchen van Robbie Rensenbrink gezien. Ik herinner me daar niet zo veel meer van, behalve dan dat het een fenomeen was. Naast de verfijnde voetballers had ik ook een zwak voor

onverzettelijke verdedigers, mannen zoals Adri van Tiggelen.

Bij dit sportmoment kreeg ik kippenvel …

Wat me altijd zal bijblijven, is de wedstrijd van de Rode Duivels tegen de Sovjet-Unie op het WK’86. Ik zat toen in volle blok en had de dag nadien een belangrijk examen: anatomie, een van de zwaarste vakken uit onze opleiding. Maar ik heb de match uiteraard toch gevolgd en nadien heb ik zelfs nog een stapje in de wereld gezet. Zonder gevolgen, want ik haalde goede punten voor dat examen.

BREGT VERMEULEN