STVV heeft met een titel in tweede de nare herinnering aan het voorbije rampjaar volledig weggespoeld. De komende weken kleurt de vurige stede in hartje Haspengouw kanariegeel.
Een jaar na de zondeval verrijst STVV uit het vagevuur van tweede klasse. Het zijn hemelse tijden in de Hel van Staaien, maar er werd deze keer niet te vroeg victorie gekraaid. Peter Delorge, routinier op het Truiense middenveld: “In 2003 stonden we vóór de bekerfinale al te schreeuwen dat we gewonnen hadden, er was van alles georganiseerd en kijk hoe dat uitdraaide ( 3-1-verlies tegen La Louvière, nvdr). We hebben uit onze fouten geleerd. Dat is ook de reden dat een daverend kampioenenfeest deze keer niet echt voorbereid werd.”
“Een feestje organiseren, daar heb ik geen uur tijd voor nodig”, vult Marc Hendrikx aan. “Die laatste matchen winnen was onze enige opdracht. Wat errond gebeurde, was eigenlijk bijzaak.”
Dat de poort naar eerste klasse voor Sint-Truiden weer openging, dankt de club vooral aan de rust die zowel op als naast het veld heerste. Hoewel promotie nooit openlijk werd geëist, ademde heel Sint-Truiden een en dezelfde ambitie: een snelle terugkeer naar eerste. “Vanuit het bestuur voelden we geen druk, maar als je weet hoeveel geld er in de renovatie van Staaien is geïnvesteerd, kan je je wel een idee vormen van wat de club op termijn wil”, weten Hendrikx en Delorge. “Onrechtstreeks werd dus van bij de start van de competitie duidelijk dat enkel promotie telde. Trouwens, dat we snel willen terugkeren, heeft nog een reden. Er zakken vier ploegen uit eerste na dit seizoen, en dat maakt dat tweede klasse volgend jaar een veel moeilijker reeks wordt. Dat heeft onze overtuiging om dit jaar te promoveren natuurlijk nog verder gesterkt.”
Ondanks de mokerslag eind vorig seizoen was iedereen ervan overtuigd dat STVV een van de kanshebbers op de titel was. De betere spelers waren op Staaien gebleven en er was kwaliteit aangetrokken: Siani, Wagemakers, Vaesen, Euvrard, en succestrainer Guido Brepoels. Maar nog een aantal ploegen had zichzelf opgeworpen als titelpretendent: Lierse, Brussels, Antwerp, zelfs OH Leuven. Na een sterke competitiestart prijkte STVV meteen op kop van het klassement, een positie die het niet meer zou prijsgeven.
Any Given Sunday
Het was nochtans niet makkelijk tegen ploegen die dubbel gemotiveerd zijn om de leider een hak te zetten. Peter Delorge: “Een motivatiespeech is niet nodig als STVV de tegenstander is. Iedereen speelt tegen ons altijd met het mes tussen de tanden of verschanst zich voor zijn eigen doel. Begin er maar eens aan: altijd moeten domineren, nooit achterover kunnen leunen. Als het dan wat minder vlot gaat, moet je op karakter en met een goede organisatie het laken naar je toe trekken.”
Dat vergt heel wat karakter en energie, en vroeg of laat volgt het onvermijdelijke dipje, een ongeschreven wet. Ook de Kanaries bleven er niet van gespaard.
“Net voor Nieuwjaar hadden we onze riante voorsprong, na vier gelijke spelen op rij ( tegen Ronse, Beveren, Brussels en Virton, nvdr), bijna volledig uit handen gegeven. De druk werd groter, de achtervolgers kwamen dichter. Toen we eind januari tegen Antwerp in de vrieskou niet verder kwamen dan een 0-0-draw, moesten we plots Lierse naast ons dulden aan de kop van het klassement. Mentaal een harde klap en het volgende weekend wachtte ons met de verplaatsing naar Luik een zeer moeilijke opdracht. De Luikenaars hadden op dat moment thuis nog maar één keer verloren en twee weken eerder de Pallieters op een gelijkspel kunnen houden. In extremis konden we er toch nog de overwinning meegraaien, terwijl Lierse punten liet bij Oostende. Een belangrijke wending, de rollen waren weer omgekeerd.”
Cruciaal was ook de verplaatsing naar rode lantaarn Namen, herinnert Wim Mennes zich, in de winterstop overgekomen van Westerlo. “’s Woensdags hadden we een inhaalwedstrijd verloren op het veld van Olympic Charleroi ( 2-0, nvdr) en drie dagen later moesten we aan de bak tegen het reeds veroordeelde Namen, op papier een eenvoudige klus. Er was nonchalance in de groep geslopen en dat moest meteen in de kiem worden gesmoord. De trainer heeft de puntjes op de i gezet, het kot was hier even te klein. We wonnen moeizaam, een magere 0-1. Stel dat je tegen de laatste niet wint, dan loopt het misschien fout af. Voor mij was dat de week van de waarheid.”
“Toen is gebleken dat we een sterke groep hebben”, vult kapitein Delorge aan. Een verliesmatch is geen ramp, maar op zulke momenten moet je er staan als ploeg. We zijn met alle spelers samen gaan zitten, hebben de wedstrijd geanalyseerd zoals we altijd doen en besloten er de volgende wedstrijd weer tegenaan te gaan.”
“Vooral de wedstrijden die je blindelings verwacht te winnen zijn de moeilijke matchen”, valt Marc Hendrikx in. “Tegen Lierse speel je twee keer een topaffiche. We verliezen ze jammer genoeg allebei, maar in de andere wedstrijden sprokkelen wij veel meer punten. In de toppers behaal je de titel niet, wel tegen de kleinere ploegen. Elke week staan er drie punten op het spel, dus maakt het niet uit tegen wie je speelt. Dan heb je een rijpe ploeg nodig, met kwaliteit en mentaliteit.”
Ook de supporters schaarden zich en masse achter de ploeg. Sommigen haalden hun inspiratie voor hun bemoedigende woorden zelfs uit Hollywood: “Either we heal as a team or we die as individuals”, de peptalk van Al Pacino in Any Given Sunday, hangt nog steeds in grote letters aan de spelershome. “De fans voelden ook dat we een tik hadden gekregen, maar dat de oorlog zeker nog niet verloren was. Als je onze reactie bekijkt tegen KVSK United ( 0-1, nvdr), weet je dat je sterk staat.”
Nooit verloor STVV twee opeenvolgende wedstrijden, het is een rode draad doorheen het Truiense seizoen. “Blijkt dat Sint-Truiden na een nederlaag telkens weer is opgestaan. We zijn steeds verrezen als we stierven. Het klinkt vreemd maar nederlagen komen soms op het ideale moment. Ze houden iedereen scherp. We verliezen dit seizoen inderdaad twee keer van onze rechtstreekse concurrent in de topduels, maar dat is niet beslissend geweest. Ga na een nederlaag in de topper maar eens winnen tegen een United dat een week eerder Lierse van de mat had gespeeld. Een duidelijk bewijs van onze weerbaarheid en veerkracht”, aldus Peter Delorge.
Champagnevoetbal
STVV heeft de tweede beste aanval en de beste verdediging van de EXQI League. De Kanaries maakten tot dusver 71 goals in 35 matchen, meer dan twee doelpunten per wedstrijd, en slikten slechts 27 doelpunten. “Als je een heel seizoen lang de rangschikking aanvoert, ben je de terechte kampioen. De titel komt ons toe, dat zal Lierse ook wel toegeven”, meent Delorge.
“Lierse moet het meer hebben van individuele acties, terwijl wij als collectief sterker staan”, gaat Marc Hendrikx verder. “Toegegeven, we zijn natuurlijk ook afhankelijk van de doelpunten van Sidibe en van de reddingen van Simon Mignolet. Die twee steken er individueel boven uit, maar iedereen heeft zijn aandeel in deze titel. Bijna elke speler heeft gescoord, zelfs onze keeper (op penalty in de 5-1-zege tegen Ronse, nvdr). Neem bij Lierse Cavens en Radzinski eens weg … Onze organisatie staat er steeds, en we beseffen dat het niet altijd mooi moet zijn. Anderlecht en Standard brengen ook niet elke week champagnevoetbal. Als je matig speelt, moet je toch de punten pakken. Enkel zo word je kampioen.”
“We hebben opnieuw geleerd om onze wil op te dringen. We brengen opnieuw goed voetbal, maar kunnen nu ook met powerplay matchen beslissen. Soms vertrouwen op de goede organisatie, andere keren zelf domineren. Dat kan volgend seizoen ook in ons voordeel spelen”, weet Delorge.
Volgend seizoen. Denken de Truienaars eigenlijk al aan eerste klasse? Er wordt in ieder geval al werk gemaakt van versterking. Vooral voorin moet er nog iemand bijkomen. De naam van Jérémy Perbet, spits bij Tubeke, wordt genoemd. “Vorig seizoen hadden we met Van Houdt, Pospisil en Sidibe drie goede spitsen, alleen die laatste blijft nu over. (Van Houdt trok na een geschil met STVV naar RFC Luik, Pospisil verkaste naar Viktoria Zizkov in Tsjechië, nvdr) Maar het is goed dat het bestuur daarover niks zegt. Ze houden zich afzijdig en werken in stilte op de achtergrond”, aldus Delorge.
Het wordt sowieso anders in eerste: de competitie wordt hervormd en er blijven maar zestien ploegen over. “Een rustig, probleemloos seizoen moet mogelijk zijn voor STVV. De basis staat er, en een aantal talentvolle beloften kloppen aan de deur. De kern moet wel worden verbreed met enkele kwalitatieve aankopen, zodat je door schorsingen en blessures niet in de problemen komt. Tegen Ronse moest ‘Sidi’, al heel het seizoen een belangrijke pion in ons spelsysteem, afhaken met een verrekking en Mennes en Weuts waren geschorst. Hun afwezigheden werden goed opgevangen, maar wat als dat tegen Brugge of Standard gebeurt? Dan moet je alternatieven hebben”, vindt Delorge.
“Ik hen zeker niet bang om terug te keren naar eerste. Iedereen begint met een schone lei en genoeg jongens hebben ervaring in de hoogste reeks. We hebben zelfs enkele internationals in onze rangen. Als alles op zijn plaats valt, dan wacht Sint-Truiden een mooie toekomst.” Een herhaling van het scenario van vorig seizoen, toen STVV een nefast competitiebegin kende, lijkt onmogelijk. “Het totale plaatje klopte toen niet. Nu zijn we kwalitatief veel sterker, hebben de juiste mentaliteit en we kunnen rekenen op een fantastische doelman. Mignolet heeft heel veel talent en zal het waarschijnlijk nog veel verder schoppen dan Sint-Truiden.
“Er is niks zo mooi als bijna iedere week tegen topploegen als Anderlecht, Standard, Brugge of Genk te kunnen spelen, daar doe je het voor”, gaat Delorge verder. “Hier voor een vol huis, ginds voor 20.000 supporters. Als je ziet op wat voor velden je in tweede klasse terechtkomt, niet eenvoudig om dan de knop om te draaien. Zeker niet voor iemand als ik die altijd in eerste heeft gevoetbald. Onze trainer heeft ons dat heel duidelijk gemaakt. ‘Als je gewoon bent om op prachtige velden te spelen, doe er dan maar alles aan om zo snel mogelijk terug te keren naar eerste klasse’, drukte hij ons vaak op het hart.”
Voetbal, volk en vuur
“De degradatie was een absoluut dieptepunt, maar achteraf gezien misschien wel een goede zaak. De demonen van het verleden zijn uitgedreven. En het is plezant om opnieuw de harten te veroveren van onze supporters, die vijf jaar lang alleen maar miserie hebben gezien. Nu hebben ze eindelijk iets om blij mee te zijn. Het vorige kampioenschap ( in 1987, nvdr) heb ik niet meegemaakt. Ik was toen nog maar zeven jaar, maar als je de verhalen hoort van wat er toen allemaal gebeurd is …”
Dat is wat Sint-Truiden rechthoudt: de vurige supporters die iedere week paraat staan. Voetbal, volk en vuur. De fanatieke achterban is het voornaamste uithangbord van de club. Geen enkele Kanarie stopt met zingen. “Vorig jaar hebben ze ons nooit in de steek gelaten. Het is opvallend dat ze zelfs in de barste tijden nooit hebben afgehaakt. Links en rechts was er kritiek, maar dat is normaal en terecht. Als het slecht gaat, hebben de mensen het recht om te klagen. Ze betalen verdorie heel veel geld om ons te zien spelen, want ik denk niet dat Sint-Truiden de goedkoopste toegangsprijzen heeft. ( lacht) De mensen hebben de voorbije seizoenen geen waar voor hun geld gekregen. Wij moeten die openstaande schuld nu aflossen met inzet en passie”, zegt Delorge kordaat.
“Er zijn een aantal mensen die we dat verschuldigd zijn, onder wie voorzitter Duchâtelet, want voor hetzelfde geld was het na de degradatie afgelopen met STVV”, vult Marc Hendrikx aan. “Het is fantastisch wat we dit seizoen opnieuw hebben opgebouwd bij onze supporters. Op basis van inzet hebben we nu weer heel wat krediet vergaard. Als het kot hier volzit, geeft dat een enorme boost. Staaien davert en de supporters schreeuwen je naar de overwinning. Ze staan nu zelfs in rijen aan te schuiven om een ticketje te bemachtigen. Zoek het maar eens op: een ploeg in tweede die bijna iedere thuiswedstrijd 8000 fans lokt. Iedereen in Sint-Truiden wil op het moment van de waarheid op de eerste rij staan.” S
door nicolas bogaert – beelden: belga
