De Lokerenkapitein kende een van de moeilijkste weken uit zijn leven. Donderdag was er de begrafenis van zijn ploegmaat Gregory Mertens. Een heel emotionele en moeilijke dag.

07/05/2015

06:45

Vroeg wakker na een erg woelige nacht. Sowieso ben ik al niet de beste slaper, maar sinds de dood van Gregory gaat het nog moeilijker. Ik denk veel aan hem en kan het maar niet vatten dat hij er niet meer is. Mijn oudste zoon Louic, die drie jaar is, maakt me wakker. Tijd om op te staan en zijn boekentas en boterhammen klaar te maken.

07:15

Ondertussen maak ik mijn jongste zoon Odil ook wakker. Hij is nog maar anderhalf, dus het is tijd voor zijn melkflesje. Ik help Louic met omkleden, want hij moet straks naar school.

08:00

Normaal vervoer ik Louic met de auto, maar de school heeft een autoluwe week georganiseerd en spoort de kinderen aan om te voet of met de fiets naar school te komen. Het is wel te gevaarlijk om van thuis met de fiets naar school te gaan, dus steek ik zijn fiets in de auto en rijd ik naar een pleintje vlak bij de school. Daar nemen we de fiets eruit en rijden we het laatste stukje zelf. Louic vindt het fantastisch om met zijn fiets de school binnen te rijden. De lach en vreugde op zijn gezicht maken me blij. Een erg leuk initiatief, zo’n autovrije week.

10:00

Met of zonder begrafenis: er wordt vandaag getraind. Het doet deugd om te gaan trainen, want het is een moment waarop je al je zorgen even vergeet. Bij stille of dode momenten komen de herinneringen en gedachten natuurlijk terug. We proberen ons te concentreren op voetbal, het is dan ook onze job. De eerste dagen was iedereen in shock en de sfeer in de spelersgroep anders. Het was onwennig om zonder Gregory op het veld te staan. Nu is alles wat rustiger geworden en is de dagelijkse routine op training teruggekeerd.

12:00

We eten op de club. Tijdens de maaltijd wordt er soms nog over Gregory gesproken. Er wordt dan een leuke anekdote of een grappig moment van vroeger opgehaald. We onthouden de goede dingen met hem, over de begrafenis wordt er niet veel gezegd. We proberen het zo normaal mogelijk te houden, want de middag zal al emotioneel genoeg zijn.

13:00

We vertrekken met de spelersbus naar Zemst, waar de begrafenis plaatsvindt.

14:10

Aangekomen in Zemst. De familie heeft besloten om de dienst in besloten kring te houden, toch zien we dat er veel mensen zijn komen opdagen: collega’s, vrienden, maar ook supporters. Het wordt een heel mooie dienst. Lokerenploegmaat Denis Odoi leest een prachtig tekstje voor. Een zeer emotioneel moment. Voor en tijdens de begrafenis heb ik met weinig mensen gesproken. Iedereen is in gedachten gekeerd, staat met het hoofd gebogen en denkt aan Gregory. Op het einde van de begrafenis volgt er een staande ovatie.

15:30

Na de dienst praten we nog even na met spelers, vrienden en familie. Wat bekomen van de emoties. Ik ben blij dat Gregory een passend afscheid heeft gekregen.

17:00

Met de spelersbus gaan we terug naar de club, na aankomst mogen we meteen naar huis.

17:45

Ik haal mijn zoontjes op bij mijn schoonmoeder, zij heeft voor hen gezorgd toen mijn vrouw en ik naar de begrafenis waren.

18:00

Samen met mijn vrouw maak ik het eten, geef mijn jongste zoon melk en stop hen daarna in bad. Het is terugkeren naar de dagelijkse routine. Geen tijd om over Gregory en de begrafenis na te denken, eerst moeten de huishoudelijke taken gedaan worden.

20:00

Ik stop de kindjes in bed en lig samen met mijn vrouw nog wat in de zetel. De film van de dag wordt nog even afgespeeld in mijn hoofd. Ik probeer alles wat te laten bezinken en te relativeren. Het leed van familie en vrienden moet immens zijn. Als kapitein van de ploeg kan ik heel weinig doen in deze situatie. We babbelen wel over Gregory, maar elke speler moet persoonlijk het verdriet proberen te verwerken. Als groep zal dat heel traag gaan, maar we moeten allemaal doorheen deze moeilijke periode.

22:00

Slapen. Het zal vast weer een woelige nacht worden met weinig slaap. Het piekeren over Gregory blijft, maar ik onthoud alleen maar de goede dingen van hem. Hij is veel te vroeg heengegaan, maar het was een fantastische gast.

DOOR MICHIEL ELINCKX

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content