Kleedkamergeheimen

© belgaimage

Standard had een kern om de top drie te halen, daar lijkt iedereen het over eens. Wat is er dan precies misgelopen? Een onderzoek naar de sleutelspelers en de bepalende momenten van dit seizoen.

Olivier Renard vertelde het ons nog net voor de start van de play-offs: ‘Wat zo frustrerend is, is dat we geen ploeg van sukkelaars hebben, maar van spelers die gewild zijn door grote clubs. Standard heeft in jaren niet zo’n goeie kern gehad.’ En toch zal Standard zelfs play-off 2 niet winnen, het staat troosteloos laatste.

Waarom blijft het misgaan met deze nochtans vaardige voetballers. Omdat er geen trainer gevonden wordt met het juiste profiel om voor deze groep te staan? Of omdat de kleedkamer gewoon moeilijk te managen is? Een poging tot opheldering aan de hand van enkele verhalen en anekdotes die u nog niet gehoord had.

Het regime van Jankovic

Yannick Ferrera vergeleek de spelers van Standard een keer met niksnutten en rijkeluiszoontjes. Zover ging Aleksandar Jankovic nooit, hij temperde de gemoederen na een (verloren) wedstrijd, maar gedurende de week kon hij ook zijn tanden tonen. Volgens Olivier Renard is dat de juiste methode: ‘Voor jullie, de media, is Jankovic een probleem. Wat hij zegt, interesseert jullie niet. Jullie zijn alleen geïnteresseerd in wat hij jullie niét zegt… Maar hij zegt zijn gedacht alleen aan de spelers, dat blijft op het trainingsveld of in de kleedkamer.’

Probleem is dat de bolwassingen door Jankovic in die beperkte kring niet geapprecieerd werden. En zijn beslissing om na de nederlaag in Moeskroen een loodzwaar regime op te leggen is erg slecht gevallen. De makelaar van een Standardspeler vertelt: ‘Op die dag heeft hij ook de jongens die nog in hem geloofden tegen zich in het harnas gejaagd. Iedereen had er de buik van vol. Het was complete nonsens. Ze moesten bij wijze van spreken van zes uur ’s ochtends tot vijf uur ’s avonds op de club zijn. Doe zoiets in de voorbereiding of in januari, maar niet vlak voor het begin van de play-offs, die je verondersteld wordt te winnen. In de groep was er niemand die heil zag in die oplossing. Vanuit fysiek oogpunt sloeg het ook nergens op. Na een week is hij dan overgeschakeld op een heel licht regime, daar verloor hij nog meer geloofwaardigheid door. Het vertrouwen heeft daar flink onder te lijden gehad.’

Mentaliteitsprobleem

Ferrera verkondigde op tv dat het een probleem is wanneer de coach minder verdient dan de meeste spelers. ‘Daarin had hij gelijk’, vertrouwt diezelfde makelaar ons toe. Olivier Renard bevestigde dat eigenlijk ook toen hij ons vertelde: ‘Het is moeilijk geworden om voetballers te raken, en niet alleen op Standard. Je geeft een speler een financiële of sportieve boete, hij kijkt je aan en zegt: ‘Oké, geen probleem.’ Hoe moet je omgaan met gasten die je geen pijn kunt doen?’

Toen Ferrera in december het magere gelijkspel van Standard tegen STVV zag en aan de analyse van Jankovic merkte dat er op het vlak van de mentaliteit niks veranderd was, sinds die dag was hij blij dat hij niet meer in die club zat. De wrok en de ontgoocheling over zijn ontslag maakten meteen plaats voor opluchting. Ferrera: ‘Bij Mechelen beseffen de spelers tenminste dat je alleen overwinningen behaalt met een sterk collectief en een grote solidariteit. Ik kon heel goeie trainingen geven op Standard, maar wat haalde het uit als ze geen zin hadden om te werken? Ik zeg niet dat een zege voor een speler van Mechelen de verdubbeling van zijn salaris betekent, maar het is toch een mooie bonus op het eind van de maand. Bij Standard is dat niet zo. Dat speelt mee.’

Wanted: een patron

Maar de meest zinvolle verklaring voor het rampzalige seizoen van de Rouches is volgens Ferrera misschien wel dat Standard een ’te brave kern’ heeft, die ’te weinig het gevecht aangaat’.

Er is niemand meer zoals een Laurent Ciman, die op tafel durfde te kloppen om de rest wakker te schudden. ‘Ik wil geen bende vechtersbazen, maar een opstootje van tijd tot tijd kan nuttig zijn om alles weer eens op orde te zetten’, stelt Renard. Hij maakte bij Standard ene Sérgio Conceição nog mee. Die moest je niet met zijn voeten spelen. Wie van de huidige spelers is zo opgedraaid dat hij een journalist een klap kan verkopen of de perszaal op stelten zetten de dag voor een match? De Portugees deed dat. Het is verre van fraai, oké, maar Conceição zette zo ook in de kleedkamer iedereen op scherp en dat wierp vruchten af.

Je zou nochtans zeggen dat er ook in deze groep wel enkele leidersprofielen zitten. Het probleem is dat geen enkele van die potentiële voortrekkers een geweldig seizoen speelt. Hoe kun je iemand anders hard toespreken als je zelf niet bepaald top bent op het veld? Dat dreigt dan als een boemerang terug in je gezicht te belanden.

En dus komen de drie trainers die sinds het begin van het seizoen ontslagen werden, tot dezelfde conclusie: er is geen echte patron in de Luikse kleedkamer. Jean-François Gillet had dat kunnen zijn, maar kende een wisselvallig seizoen. Er was ook Adrien Trebel, maar zijn houding was niet van dien aard om bevelen te geven. Idem voor Matthieu Dossevi. En zowel Réginal Goreux als Eyong Enoh speelde amper. Alexander Scholz is dan weer geen echte leider van nature, zoals ook Renard al aangaf, en kende ook een slecht seizoen. Dan blijven er nog Orlando Sá en Ishak Belfodil om de baas te spelen. Maar de Portugees heeft dat niet in zich. En Belfodil…

De zaak Belfodil

Dat Belfodil halverwege het seizoen graag naar Engeland was vertrokken, daar kan iedereen bij Standard wel inkomen. Dat hij een transfer wilde forceren en ontgoocheld was toen dat mislukte, daar heeft men begrip voor. Maar het egoïsme dat hij sindsdien tentoonspreidt, dat valt niet in goede aarde. Een vertrouweling van een basisspeler vertelde ons: ‘Je moet het zeggen zoals het is: sinds eind januari speelt Belfodil alleen nog voor zichzelf. Maar Jankovic durft niet aan hem te raken, want hij behoort tot de untouchables in de kern. De sfeer is halverwege het seizoen helemaal omgeslagen, de affaire met de kapiteinsband van Trebel wees ook al in die richting. De groep viel gewoon uiteen. Sommige jongens zitten met hun hoofd al duidelijk elders. Die hun prioriteit is nu: zichzelf in de kijker spelen in de hoop deze zomer te kunnen vertrekken. Kijk maar naar Belfodil: die wil alle acties per se zelf afronden.’

Vind in zulke omstandigheden maar eens een nieuwe patron…

DOOR PIERRE DANVOYE – FOTO’S BELGAIMAGE

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content