Volgende vrijdag wordt er een punt gezet achter ruim vier maanden Sporza. Dat zal niet echt voor een grote lacune zorgen in het televisielandschap. Sterker zelfs : na wat er de laatste weken te zien viel, is het eerder een opluchting. Tijdens hetgeen een hoogtepunt moest worden van een memorabele sportzomer, de Olympische Spelen, ridiculiseerde het destijds met veel poeha opgerichte sportkanaal zichzelf en zakte het naar zo’n bedroevend niveau dat het vreemd is dat niemand in de Reyerslaan zich geroepen voelde om in te grijpen.

Een sportkanaal hoort aan de behoeften van de kijkers te kunnen voldoen en ervoor te zorgen dat die niet massaal naar buitenlandse zenders vluchten. Sporza liet je tijdens de Spelen geen andere keuze. Door een gebrek aan financiële middelen kon er dagelijks maar live zes uren over het gebeuren in Athene worden bericht. Dan moet je natuurlijk geen sportkanaal willen oprichten. Het is alsof je een dure auto koopt en vervolgens tot de constatering komt dat er geen geld meer is voor benzine.

Maar zelfs met beperkte middelen kan je streven naar kwaliteit, naar programma’s waarin de polsslag van de sport voelbaar is. In plaats daarvan haalde Sporza nog maar eens oude verhalen vanonder het stof en liet het studiogasten irritant lange analyses maken waarin niemand geïnteresseerd was. Fouten in de planning zorgden voor lachwekkende toestanden. Op het moment dat de wegwedstrijd voor wielrenners in een beslissende plooi viel, groef een journalist in zijn herinneringen, en toen IlseHeylen kampte voor brons werd er ten gerieve van een quiz een vraag gesteld over de Olympische Spelen van 1936. Afgelopen vrijdag werd een barragewedstrijd in de jumping voor het zilver en brons abrupt afgebroken om in de studio na te kaarten over de prestaties van de Belgische ruiters. Hoezeer een goeie interviewer als Frank Raes zich ook inspande, soms leek het oeverloze gezwets van studiogasten belangrijker dan het gebeuren op zich. Enige kennis van zaken leek absoluut geen voorwaarde. Zo antwoordde ex-atlete Ria Van Landeghem op de vraag of Paula Radcliffe favoriet was voor de marathon dat ze het eigenlijk allemaal niet meer zo goed volgde.

De opmars van de analisten of aanverwante figuren valt ook bij de televisie niet meer te stoppen. Dat gaat ten koste van wat de kracht uitmaakt van dit medium : het beeld, de snelle reacties. Bij de NOS stond er bij elke wedstrijd waar een Nederlander een kans had op een medaille een interviewer klaar om reacties op te vangen. Sporza koos voor een andere aanpak. De zender stuurde in dat soort van omstandigheden Evi Hanssen naar supporters of familieleden om naar hun indrukken te peilen. Deze bijdragen stonden model voor de totale vervlakking die een deel van het medialandschap steeds meer begint te teisteren. Afgelopen zaterdag, na de vierde plaats van Roel Paulissen, toefde de interviewster tussen de supporters in Zonhoven om reacties los te weken. Te midden van een aantal roepende mensen kwam ze in een soort hoempapa-sfeer tot de verhelderende conclusie dat mountainbikers moeten kunnen afzien. Er was niermand die deze onzin stopte. Intussen bleef het essentiële achterwege : de olympische overzichten waren schaars en het duurde tot de laatste dagen voor je echt wist wat er wanneer zou worden uitgezonden.

De sport op zich is kennelijk niet langer de norm. Daarom mocht Jan Leyers vanuit een luidruchtig hotel dagelijks een talkshow opvoeren. Leyers, die in het Canvas-programma Nachtwacht nochtans al bij herhaling bewees een fijnzinnig interviewer te zijn, viel door een gebrek aan sportkennis een paar keer door de mand. Hij feliciteerde Axel Merckx met zijn overwinning en vroeg na het tonen van de beelden waarin Ilse Heylen een bronzen medaille haalde aan Jean-Marie Dedecker of een koka een soort judoworp was. Moet kunnen. Bovendien kreeg Leyers ook nog eens het bezoek van een rist Bekende Vlamingen die, de ene al wat meer sportanalfabeet dan de andere, naar hartelust grabbelden uit de ton van de clichés. Ze mochten, al dan niet Leyers in de rede vallend, vragen stellen aan de geïnviteerde sporters. Daarbij ging het over alles, behalve over de sport op zich.

Na vier maanden Sporza is het volstrekt onduidelijk wat eigenlijk de bedoeling was. Veel meer dan naar een sportkanaal had je het gevoel naar klets-tv te kijken. Steeds weer vist de VRT daarbij in dezelfde vijver en sleurt de zender dezelfde BV’s voor de camera. Het ene moment presenteren ze een quiz, het andere ogenblik zitten ze in het panel van al dan niet dezelfde quiz en dan draven ze weer op in een talkshow. Als gast of presentator. Toch wil Sporza in schoonheid afsluiten : deze week is er iedere avond een programma te zien dat de titel The Best of Sporza meekreeg. En dat lijkt niet eens satirisch bedoeld.

door Jacques Sys

Wat was eigenlijk de bedoeling?

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content