Na een woelige kerstweek heeft RC Genk zijn zaakjes weer op orde. De ontslagen in de medische staf werden ongedaan gemaakt en Herman Vermeulen neemt het sportieve takenpakket van Willy Reynders over.

Twee dagen voor Kerstmis nam cardioloog Johan Van Lierde ontslag uit de Genkse raad van bestuur. Enkele uren later kregen clubdokter Johan Jespers en orthopedist Gert Vandeurzen de wacht aangezegd. Op kerstdag ten slotte raakte het zelfgekozen vertrek van technisch directeur Willy Reynders bekend. Nog voor de wintertransferperiode was begonnen, was RC Genk naast het veld vier medewerkers kwijt.

Reynders is de tweede technisch directeur die zelf opstapt bij de Limburgse club, na Ariël Jacobs. Beiden bleven twee volledige seizoenen in dienst. Voordien bestond de functie niet en werd het Genkse sportieve beleid waargenomen door een sportieve commissie. Niet zonder succes overigens. Dat heeft de club nu aan het denken gezet. Reynders en Jacobs waren qua persoonlijkheid elkaars tegenpolen en vulden de job ook verschillend in: Jacobs vooral vanachter zijn bureau, Reynders de halve wereld rondreizend. In vijf jaar tijd slaagde Genk er niet in de functie duidelijk te omschrijven.

Vanuit die vaststelling is nu beslist om voor een stuk terug te keren naar de oude situatie. Herman Vermeulen werd aangetrokken als voltijdse scout (zie pagina 9). Hij neemt het sportieve takenpakket van Reynders over, maar de contractuele en financiële verantwoordelijkheden komen voortaan direct in handen van voorzitter Harry Lemmens en Jos Vaessen, die de raad van bestuur voorzit. Ook financieel directeur Filip Aerden zal in een vroeger stadium in stelling worden gebracht. Het gevoel in de Cristal Arena was toch dat er iets te weinig controle was op Reynders’ handel en wandel.

Met name Vaessen stoorde zich al vroeg aan zijn functioneren. Nog voor zijn officiële aanstelling had Reynders al een reis naar Brazilië geboekt en kort daarna bleek hij zonder intern akkoord naar Afrika te zijn gevlogen. Vaessen zag ook met lede ogen toe hoe makelaars die eerder door Jacobs de deur waren gewezen, de weg naar de Cristal Arena terugvonden. Reynders had Braziliaanse, Afrikaanse en Oost-Europese lijntjes lopen met onder anderen Willy Verhoost, Bob van Jole en Gaston Peeters, figuren waarmee Vaessen zijn club liever niet associeert, ook al deelt hij met Van Jole, die een kennis is, zijn passie voor dure wagens.

Dat het gehaalde spelersmateriaal weinig overtuigde op het veld, maakte Reynders’ positie er niet sterker op. Beweren dat de twijfel alleen bij Vaessen leefde, klopt niet. Een gevoel van ontevredenheid maakte zich stilaan meester van meerdere bestuurders. Toen Vaessen na het povere gelijkspel tegen hekkensluiter Roeselare het beleid van Reynders openlijk in de media in vraag stelde, leidde dat binnenskamers tot hoogoplopende discussies. Reynders, net als Vaessen een emotioneel maar ook strijdvaardig man, was razend. Het bestuur erkende dat Vaessen een fout had gemaakt en meende dat daarmee de strijdbijl was begraven. Bij Reynders echter was er definitief iets gebroken.

Reorganisatie

Het vertrek van Johan Van Lierde had niets te maken met dat van Reynders. Zijn beslissing kwam voor niemand als een verrassing. In september al had hij intern aangegeven zijn taken als jeugdvoorzitter en bestuurslid te willen neerleggen. Niet uit onvrede met de gang van zaken, maar wegens tijdsgebrek en omdat hij na acht jaar jeugdvoorzitterschap door zijn beste ideeën heen zat. Tegen zijn zin liet hij zich overhalen nog in de raad van bestuur te blijven zitten en de rol van verbindingsman met het medische departement op zich te nemen. Maar de motivatie was weg en met drie maanden vertraging voerde hij zijn eerdere voornemen toch uit.

Van Lierde, die bekendstaat als loyaal en hardwerkend, wist van het naderende ontslag van Jespers en Vandeurzen, maar benadrukt dat zijn beslissing en de timing er helemaal los van staan. Jespers en Vandeurzen vernamen hun lot van ‘de voorzitters’ Lemmens en Vaessen, die daarvoor ruim de tijd namen en zich keurig en respectvol van hun taak kweten. Dat de medische omkadering in volle ontwikkeling was, was geen geheim. Bij de start van het huidige seizoen was de staf al uitgebreid met een inspanningsfysioloog ( Bert Op ’t Eynde) en een physical trainer ( Eric Roex). Dat zorgde voor spanningen bij de ‘anciens’, maar daar werd aan gewerkt.

De hoofdreden voor de ingreep was dat Genk in zijn A-selectie voortaan met één vaste dokter en één voltijdse kinesist (zonder privépraktijk) wil werken. De keuze viel op de jonge Stijn Indeherberghe, die tot nu in een beurtrol zat met Jespers. Als kinesist werd de anderhalf jaar geleden vertrokken Danny Kaes teruggehaald, die zijn eigen praktijk overlaat aan zijn dochter en zus. Ook Carl Cardeynaels keert terug, als Kaes’ assistent. Op ’t Eynde wordt coördinator (niet leidinggevend) van de nieuwe medische cel.

Voorzitter Lemmens noemt de timing van de reorganisatie “ongelukkig”, maar beklemtoont dat RC Genk dit nieuwe organigram vorige zomer al klaar had en alleen verzuimde het toen in de praktijk om te zetten. Uiteindelijk wordt de soep ook nu niet zo heet gegeten als ze werd opgediend. Gert Vandeurzen wist al langer dat hij extern bij de club betrokken kon blijven voor de langdurige revalidaties. En Johan Jespers werd na zijn ontslag snel weer opgevrijd om het hele jeugddepartement medisch te gaan opvolgen. Deze week worden de laatste details geregeld. Omdat Indeherberghe niet bereid was de huisartsenpraktijk op te geven die hij samen met Jespers leidt, zal die laatste ook één keer op vier wedstrijden in de dug-out plaatsnemen.

En zo blijft Willy Reynders achter als de enige, echte vertrekker. Want ook Johan Van Lierde liet al weten dat hij als lid van de algemene vergadering beschikbaar blijft voor advies. S

door jan hauspie – beelden: reporters