John van Loen kan terugkijken op een heel leuke spelerscarrière, maar toch is zijn carrière boven op die ongelukkige 20e november 1985 doorspekt met nog meer merkwaardige en/of ongelukkige voorvallen.
– Van Loen was nooit een begenadigd voetballer, maar in het begin van zijn carrière probeerde hij één keer een schaarbeweging. “Roda JC tegen Utrecht. Ik heb het van m’n leven niet meer geprobeerd. Die beweging sloeg helemaal nergens op, je lacht je dood. Ik eindigde gewoon op de grond … en kreeg een penalty mee.” ( lacht)
– Bij Ajax werd hij via een kogelbrief met de dood bedreigd, bij Feyenoord kreeg hij voor twee rode kaarten naast een schorsing van zeven speeldagen nog eens drie wedstrijden en een monsterboete van 10.000 gulden (5000 euro) van zijn club erbovenop. “Ik kreeg bijna nóóit post, dat was meer voor de grote jongens als Bergkamp … ‘We schieten je dood!’ Ach, ik weet nog steeds niet van wie en waarom. En dan die twee rode kaarten bij Feyenoord, twee wedstrijden na elkaar. Twee keer omdat ik reageerde op vreselijke schoppartijen. Na die straf van de club speelde ik nog de laatste competitiewedstrijd en de bekerfinale voor Feyenoord. Twee keer scoorde ik. Maar ik heb niet gejuicht.” ( grijnst)
– Toen hij terugkeerde uit Japan en Arie Haan hem niet meer terugwilde in de Kuip ging hij vrijwillig bij ‘zijn’ Utrecht, toen zeer noodlijdend, voetballen voor 750 euro bruto per maand. “Deed ik voor mijn club. Het is ook gelukt, op de laatste dag redden we ons. Daarom deed het zo’n pijn dat ik er vorig jaar plots weg moest. Ik had alles opgegeven voor die club, was er zeven dagen op zeven, zag mijn vrouw nooit, kon nooit gaan kijken naar mijn voetballende zoon. En werd dan omwille van een machtsspelletje plots ontslagen. Ik heb er drie maanden van in de put gezeten, ik ben er een jaar niet meer geweest.”
– Hij moest uiteindelijk in Nicosia zijn carrière stoppen omwille van een voor een voetballer zeer uitzonderlijke peroneuspeesblessure. “Een pees die loopt van de zijkant naar achteren en je voet in balans houdt. Ik hoorde een klap, dacht dat mijn enkel gebroken was, maar ik heb er nog twee weken vol mee doorgetraind. Toen evenwel bleek dat het geopereerd moest worden, met zes maanden revalidatie, besloot ik te stoppen. Ik was 34 en kon meteen de jeugd van Utrecht trainen.”
– In 2007 dan werd hij door de politie opgepakt voor een vechtpartij op een jeugdwedstrijd. Glimlachend: “Ik werd met handboeien om meegenomen, heb tot middernacht in de cel gezeten. Drie jonge gasten daagden mij uit, omdat ik mijn verontwaardiging had uitgeroepen na een doodschop. Er werd zelfs een hond op mij afgestuurd, op een bepaald moment was het: of ik gééf of ik kríjg slaag. Ik gooide er eentje over de balustrade. Best een grappig verhaal. De naam Van Loen, hé. Al ben ik buiten het veld een heel rustig mens.”
