Achteraan ligt hun zwakte. Centraal achterin zijn ze te pakken op snelheid en in de lucht. Niet echt Belgische troeven, hoewel Wesley Sonck de juiste figuur is om de Japanse verdediging in de problemen te brengen. En van Emile Mpenza hebben ze allemaal schrik. Met Marc Wilmots is hij de enige Belgische aanvaller die ze hier kennen. Hoewel niemand uitgesproken raakt over Enzo Scifo, maar dat was een ander WK.

Op de flanken doen ze het achteraan aardig. Ik ga u nog niet met namen vermoeien. Nog wel meegeven dat keeper Kawasuchi hopeloos is op hoge ballen en moeilijk wat vasthoudt. Gelukkig voor hem hoeft een keeper geen intelligentietest af te leggen alvorens hij onder de lat gaat staan. Maar hij is wel uitstekend op zijn lijn en hij heeft goede reflexen.

Het middenveld is een ander paar mouwen. Ik heb er alvast schrik van. Zowel Ono (Feyenoord) als Nakata (Parma) zijn in staat om onze jongens dol te draaien. Uitstekende technici, goede passing en sterk balgevoel. Allebei uitmuntende vrijschopspecialisten. Met Inamoto erbij als luxewerkpaard (Arsenal, maar dan wel de tweede ploeg) een niet te onderschatten trio.

Gelukkig, zo meen ik, is de combinatie Ono-Nakata nauwelijks werkbaar. En dat valt geheel toe te schrijven aan het immense ego van Nakata. Onlangs schreef La Gazzetta dello Sport dat Nakata dringend aan een psychiater toe is. Maar voetballen kan hij. Allen waant hij zich nòg veel beter dan hij eigenlijk is. Jammer voor ons is hij wel degelijk en veruit de beste van de tweeëntwintig spelers op het veld op 4 juni. Het komt er gelukkig steeds minder vaak uit.

Vooraan is het allemaal op te lossen door onze jongens achterin. Kippen zonder kop zijn het. Kunnen wel voetballen, maar doen dat overhaast en zonder vertrouwen.

ortom, België en Rusland moeten gewoon naar de tweede ronde. Geen excuses. Alles minder is een schande.

Het zal voor België zaak zijn de eerste minuten zonder schade door te komen. De Japanse ploeg komt met een enorme druk op de schouders op het veld en dat zal te zien zijn aan de stormloop waarmee ze van start gaan. Philippe Troussier zal dat proberen te verhinderen, maar zal daar niet in slagen. Hopen we maar. Scoren ze echter in die periode, dan vrees ik dat we eraan zijn voor onze moeite. Houden we tot de vijfentwintigste minuut de netten schoon, dan hebben we gewonnen spel. De nervositeit zal toeslaan, de batterijen worden niet meer opgeladen, mentaal knappen ze af, de kopjes gaan naar beneden, en 0-3.

Het zij Robert en Jan gegund. Er is hard voor gewerkt.