Technisch van de besten in de Israëlische competitie, snel en makkelijk scorend. Genkaanwinst Barak Itzhaki moet zijn op Cercle Brugge afgestrafte ploeg uit het slop halen. ‘Als ik hier slaag, is the sky the limit.’

Dat Barak Itzhaki niet verlegen zit om een kwinkslag, laat zich al opmerken als hij zich ter wille van de fotograaf in een Genkshirt met nummer 99 heeft gehesen. “Korte mouwen?! Ah, neen! Als ik dat hier twintig minuten draag, vries ik dood ( grijnst).” In zo veel Engels krijgt hij zijn grappen nog geformuleerd, maar voor méér is een tolk nodig. Van die taak kwijt Elyaniv Barda, landgenoot en eerder van Hapoel Tel Aviv naar Genk gekomen, zich. “Als Barda hier niet zou rondlopen, zou het moeilijker zijn voor mij”, laat Itzhaki vertalen. “We hebben al samengespeeld voor de nationale ploeg: ik op rechts en Elyaniv in de spits. Tegen Rusland heeft hij zo onlangs tussen vijf man gescoord op aangeven van mij. We begrijpen mekaar ook óp het veld.”

Getuigenissen over Barak Itzhaki, Genks opvallende wintertransfer, die de in crisis verkerende club nieuwe energie moet geven en dankzij een clausule van rond het miljoen euro gehaald werd bij Beitar Jeruzalem. Hij komt ook zelf aan het woord.

Tenger

Eli Cohen, de trainer van Beitar Jeruzalem die hem scoutte bij derdeklasser Ashkelon: “Toen ik hem voor het eerst bezig zag in de jeugd wist ik meteen: dit is een talent. Vaardig, dynamisch, agressief. Niet zoals de meeste anderen. Hij loopt, heeft een schot en begrijpt het spel: hij kijkt naar de ruimte om de bal te vragen. Het is geen statische speler en zeker niet lui. Hij speelt activated, hij laat een verdediging niet met rust. Heeft een goede balcontrole, is niet egoïstisch. Redelijk goed met het hoofd ook, want hij heeft een goede jump. Eigenlijk heeft hij alles wat een aanvaller nodig heeft. Je moet hem alleen wat aanmoedigen in het begin, hij heeft wat warmte nodig. Beitar zat destijds met een generatie die vervangen moest worden. We moesten verjongen en reorganiseren en hij was daarin de eerste keuze. Hij gaat de grote verrassing zijn in België, want hij is getalenteerder dan Barda. Bij Beitar was hij een ster. Hij raakte twee keer geblesseerd, maar toen hij na zijn blessure terugkwam, tilde hij de ploeg naar een hoger niveau en haalde in zijn eentje de titel voor hen binnen.”

Barak Itzhaki: “Ik kwam van Ashkelon en ik had al getekend bij Beitar, dus ik ging kijken naar een wedstrijd van Beitar tegen Hapoel Beer Sheva. Het Beitarbestuur had mij een contract gegeven zonder naar mij te kijken: de eigenaar, die zijn geld in mijn transfer stak, had mij niet zelf bezig gezien. Toen die mij bij die wedstrijd goeiendag kwam zeggen en zag dat ik voor mijn zeventien nog heel tenger was, riep hij: aargh, ik ben mijn geld kwijt (lacht)! Tot op vandaag beginnen ze daar nog over als ze mij op de club tegenkomen (lacht).

“In Beitar heb ik mij geleidelijk naar boven gewerkt. Slowly, slowly. Het Belgische voetbal zal, denk ik, sneller en fysieker zijn. In Israël spelen we iets meer op techniek. Ik ga geleidelijk het trainingsniveau proberen op te pikken. Daar werkt de staf ook aan mee, om mij langzaam op niveau te krijgen. De trainingen zijn zwaarder dan bij Beitar, omdat ze langer duren. Ik probeer hard te werken op het veld en mijn techniek en snelheid uit te spelen. Ik zal alleen moeten wennen aan de kracht en de agressiviteit van het voetbal hier. Maar verdedigingen hebben ook minpunten en die moet ik met mijn kwaliteiten proberen uit te spelen.

“Ik had een tijdje last van een knieblessure en toen ik herbegon, kreeg ik hetzelfde probleem. Maar ik ben naar Frankrijk gevlogen voor een persoonlijk trainingskamp met Tibérius Darau. Na drie maanden werken met hem kwam ik sterker terug, sneller, meer gemotiveerd.” (Barda: “En ik weet dat hij daarna in zijn eentje Beitar kampioen maakte met acht doelpunten in de laatste tien wedstrijden. Maar dat zal hij uit bescheidenheid niet zeggen.”)

Luis Fernandez

Yossi Mizrahi, voormalig trainer bij Beitar Jeruzalem: “Barak heeft iets speciaals: je weet nooit wat hij gaat doen. Hij kan op rechts in een 4-3-3 of in een 4-4-2 spelen, maar ook achter de diepe spits in een 4-4-2. Ik verkoos hem uit te spelen achter de spits omdat hij daar heel gevaarlijk was. Als hij fysiek wat sterker kan worden, is hij klaar voor de top in Europa.”

Barak Itzhaki: “Ik kan op verschillende posities spelen – dat is een plus. Maar ik zal mij neerleggen bij de keuze van de trainer. In Beitar speelde ik meestal op rechts en soms als tweede spits. Of ik echt zo vlot kan scoren als ze zeggen, moet ik nu eerst in België tonen. Ik weet hoe ik met druk en nieuwe situaties om moet gaan. EliOhana is mijn grote voorbeeld, maar ik vergelijk mij niet met hem. In Jeruzalem zeggen ze: er is maar één Eli Ohana. Hij speelde als spits, niet op de zijkant zoals ik. Hij is het soort speler van wie je kan zeggen: díé maakt gemakkelijk doelpunten.

“Eli Ohana en Luis Fernandez hebben als trainer het meest betekend voor mij. Ohana was mijn eerste trainer bij Beitar Jeruzalem. Hij heeft mij de basis op dat niveau bijgebracht, want ik kwam uit de lagere afdeling.

“Luis Fernandez had mij graag, ja. Eerst was hij technisch directeur en wou hij mij na een wedstrijd op tv bijna meteen een contract geven. Hij hield van mijn manier van spelen, denk ik. Ik had een goed contact met hem. Fernandez kwam als trainer van buiten Israël en heeft, samen met fysiektrainer Tibérius Darau, de hele groep mentaliteit bijgebracht.”

Kampioen

Itzhak Shum, de huidige trainer van Beitar Jeruzalem: “Beitar is een grote ploeg in Israël, groter dan de ploeg waar hij nu terechtkomt. De meesten denken dat het elders beter is en houden van België omdat ze vérder denken, aan Engeland, Spanje of zo. Maar Barak kan overal ter wereld terecht. Hij moet alleen zorgen dat hij veel speelt om beter te worden. Ik ben trainer geweest bij Panathinaikos, in Rusland, Bulgarije … Ik weet dat de druk bij Beitar groter is dan elders. Als je in Beitar kan slagen, kan je overal slagen. Alleen zal Beitar waarschijnlijk Champions League spelen – toch de beste plaats voor een speler om te tonen wat hij kan – en daar is hij bij Genk niet zeker van. Maar ik wens hem het allerbeste.”

Barak Itzhaki: “Mijn doel is: hier in Genk nog een stap voorwaarts zetten. Ik hoop dat ik hier hetzelfde succes kan halen als in Israël. Als je gelukkig bent en lacht, kan je goed voetbal brengen. Dat moet samenvallen. I like to play happy football. Hier ben ik nu misschien nog een stille jongen, maar wacht tot … (lacht). Ik heb vooraf gezegd: ik zal Beitar niet verlaten voor ik met de club een titel heb gewonnen. Nu we kampioen geworden zijn, vond ik het tijd om vooruit te gaan. Bij Beitar had ik een contract van vijf jaar; hier heb ik maar een contract van drie jaar getekend. Dus ik hoop dat kampioen spelen hier sneller lukt (grijnst).”

Eli Ohana

Eli Ohana, Itzhaki’s grote voorbeeld, zijn eerste trainer bij Beitar en zelf voormalig succestransfer van KV Mechelen: “Soms is persoonlijkheid belangrijker dan talent. Zijn goede karakter is een voordeel, dat zal zijn succes vergemakkelijken. Hij is stil, maar iedereen in de ploeg mocht hem graag. De Belgische competitie is natuurlijk niet meer dezelfde als toen ik er speelde, maar ik schat ze nog altijd hoger in. Itzhaki zal er sterker van worden en hij heeft al internationale ervaring. Technisch is hij een van de besten in Is-raël. Hij zal in België met betere voetballers samenspelen en in een professionele omgeving als die van Genk móét je mee. Kijk, ik zat wel eens in de disco of de nachtclub – ik was niet de grootste prof – maar je past jezelf aan. Barak kwam uit de derde klasse en paste zich meteen aan op het hoogste niveau. België zal dus geen probleem vormen voor hem. Het is een excellente speler: van de zes jongeren die ik bij Beitar aantrok om aan een nieuwe ploeg te bouwen, was zijn vooruitgang het indrukwekkendst. Met meer en zwaardere trainingen zal hij nog groeien.”

Barak Itzhaki: “Van Ashkelon naar Beitar was een grote stap, net zoals van Beitar naar Genk een grote stap zal zijn. But I take it easy. Ik ben heel bij dat ik naar Genk kon komen. De eerste keer wou Beitar mij niet laten gaan. Nu had ik een clausule in mijn contract dat ze mij moesten laten gaan. Mijn eerste indruk van de accommodatie in Genk is heel goed. Alles ziet er hier iets beter uit. De hele omkadering is professioneler. Als het van hetzelfde niveau zou zijn als Beitar, was ik niet naar hier gekomen. Voor mij is dit een stap vooruit. Verder kijk ik nog niet, maar als ik hier slaag, is the sky the limit.” S

door raoul de groote – beeld: michel gouverneur/reporters

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content