Op zondag 29 november ontaardde de wedstrijd Standaard Bree – Statie Zolder in een ware veldslag. Dat is wat ik in vrijwel iedere krant en internetartikel heb gelezen. Drie spelers van Zolder werden door een zestal spelers en supporters van Bree in elkaar geslagen en zijn nu tijdelijk werkonbekwaam. Ik zoek geen excuses voor dit ongeoorloofde gedrag, want vechten hoort nu eenmaal niet thuis op een voetbalveld, maar ik vind het als faire speler van Standaard Bree wel heel frustrerend om in ieder krantenartikel afgestempeld te worden als een ongemanierde vechtersbaas. Zelf ben ik de centrale verdediger van Standaard Bree, dus ik kom vaak in contact met de aanvallers van de tegenstander. Ik heb echter nog nooit in mijn hele leven gevochten en ik heb in mijn carrière nog maar twee gele kaarten gekregen, waarvan één voor protest dan nog wel! Dan vind ik het jammer dat er overal veralgemeningen opduiken die doen doorschemeren dat wij allemaal slechte mensen zijn, en dat onze vereniging niet deugt.
Ik vind dit vooral erg voor onze voorzitter, Jos Millen, die steeds met hart en ziel achter onze club is blijven staan. Wat de kranten erbij zijn vergeten te vermelden, is dat het gevecht pas begonnen is nadat een van de twee jongens, die ondertussen ontslagen werd door Standaard Bree, naar de wc ging en daar oog in oog kwam te staan met drie spelers van Zolder, die hem ook al gedurende de hele match aan het provoceren waren over zijn donkere huidskleur. Hij kreeg een paar rake klappen te verwerken en kwam er gelukkig nog van af met enkel een bloedneus en een blauw oog. Het is pas na deze achterbakse actie dat de broer van de gedupeerde jongen wraak besloot te nemen op de drie boosdoeners.
De kranten reppen hier met geen woord over, noch over het feit dat de spelers van Zolder tijdens de wedstrijd veel zwaarder over de schreef gingen dan onze spelers, getuige de gele kaarten die zowat de halve ploeg van Zolder ontving. Ik citeer Zoldercoach Freddy Matthijs: “Ik had tijdens de partij al twee van mijn sterkste spelers moeten vervangen. Ze kregen de hele tijd schoppen. Een andere speler die ik twintig minuten voor affluiten had ingebracht, stond er maar drie minuten op. Toen werd hij van het veld gestampt.”
Ik stond de hele match in de basis en ik heb dus alles nauwgezet kunnen volgen. Wat meneer Matthijs hier zegt, is overdreven. Zij hebben immers veel meer gele kaarten gekregen dan wij. Ik kan me zelfs maar één overtreding herinneren aan onze zijde die resulteerde in een gele kaart. Zoals ik al eerder zei: voetbal moet een feest zijn, en zeker in vierde provinciale, waar de echte supporters hun club proberen te steunen door dik en dun. De scheidsrechter had de match nauwelijks onder controle, maar hem treft hierbij weinig blaam. Het zijn vooral de media die hier schuld treffen, omdat ze enkel de spelers van de tegenpartij aan het woord hebben gelaten. Dat onze club in een slecht daglicht komt door de sensatiepers, vind ik dan ook ontzettend spijtig. Ik probeerde dit op een heel beleefde manier te verwoorden op de website van Het Belang Van Limburg, maar tot mijn grote verbazing werd mijn bericht nooit geaccepteerd. Recht van vrije meningsuiting bestaat misschien wel, maar alleszins niet in België. Leve de vrije media!
WIM JEHOUL, BREE
