Chelsea speelt volgende week zijn heenwedstrijd in de halve finales van de Champions League. In het kosmopolitische sterrenensemble is één speler altijd verzekerd van een basisplaats : aanvoerder John Terry, volgens sommigen de beste verdediger ter wereld.
In november vorig jaar kwam voor veel Chelseafans de geruststellende mededeling : John Terry heeft zijn contract met vijf seizoenen verlengd. Voor de handtekening die een verblijf op Stamford Bridge tot medio 2009 veiligstelt, hadden The Blues wel wat over : ze verhoogden zijn weeksalaris van circa 75 naar ruim 120 duizend euro. “Ik ben gelukkig en wil hier de rest van mijn leven blijven”, was de reactie van Terry, die samen met Sol Campbell (Arsenal) en Rio Ferdinand (Manchester United) de bestbetaalde verdediger in de Premier League is. Manager José Mourinho is blij met Terry’s toewijding aan Chelsea. “Tegenwoordig zie je nog maar weinig loyaliteit tussen clubs en voetballers. Hij is een winner, zijn aanwezigheid stimuleert de andere spelers. Uit het aanbod dat de club hem deed, blijkt hoe belangrijk hij voor ons is. Hij is iedere cent van zijn salaris waard.”
Chelsea is aan een bijzonder succesvolle campagne bezig : het won al de ligabeker, is op weg naar de Engelse titel en zit in de halve finale van de Champions League. Terry, al vanaf zijn veertiende actief voor Chelsea, heeft een groot aandeel in het succesverhaal. Terry heerst in de lucht en anticipeert uitstekend op spelhervattingen. Zowel in de competitie als in de Champions League pikt hij geregeld zijn doelpuntje mee. Een balvirtuoos is de veertienvoudige international niet, snel evenmin, maar zijn ijver en inzicht compenseren dat volledig. “Ik wist niet wat ik meemaakte toen ik hem voor het eerst zag voetballen”, zegt Claudio Ranieri, eind vorig seizoen ontslagen als manager van Chelsea en dit seizoen ook al de wacht aangezegd als coach van Uefacupwinnaar Valencia. “Hij won alle luchtduels en straalde uit een geboren leider te zijn.”
Terry, na het vertrek van Marcel Desailly aanvoerder, is een van de weinige spelers in de selectie die vanuit de jeugdopleiding is doorgestroomd. En dat maakt de verdediger razend populair bij de supporters. Juist omdat hij als jongen uit de Londense working class in de hoofdmacht belandde. De publiekslieveling is nu bezig aan zijn zesde seizoen op Stamford Bridge. Niet eerder stond Chelsea zo florissant aan de kop in de Premier League. “Van elke minuut die we bovenaan staan, genieten we. Zelfs van de druk die de koppositie op ons legt”, bekent Terry. “Toen meneer Abramovich bij ons kwam, wist niemand wat er ging gebeuren. Maar als je ziet hoe groot de club nu geworden is. We zitten op het niveau van Manchester United en Arsenal. Chelsea heeft een jonge groep, maar genoeg ervaring. Soms moeten acht internationals noodgedwongen op de tribune plaatsnemen. Dat zegt genoeg.”
John Terry, door supporters en intimi ook wel JT genoemd, groeit op in Barking, een uithoek van Oost-Londen. Als junior is hij actief voor een jeugdteam van zondagvereniging Senrab. Daar speelt de verdediger, door zijn omgeving omschreven als een verlegen en onschuldig ventje, samen met een groep voetballers die ook doorbreekt in het profvoetbal, zoals Ledley King (Tottenham Hotspur), Paul Konchesky (Charlton Athletic) en LloydSamuel (Aston Villa). Terry’s broer Paul (25) is eveneens prof, hij staat onder contract bij de Engelse vierdedivisionist Yeovil, waar hij fungeert als verdienstelijk middenvelder. De loopbaan van Terry krijgt vorm in de jeugdopleiding bij West Ham United, waarvoor hij vier seizoenen actief is. In zijn tienertijd is Terry een wat tengere, houterige middenvelder. Maar over inzet en inzicht beschikt hij dan al in ruime mate. “Hij wist wat hij deed, kon spelsituaties goed inschatten en voetbalde net zo meedogenloos als hij nu doet”, aldus zijn vroegere jeugdtrainer GrahamRix.
Anno 2005 is Terry niet meer weg te denken uit de basis van Chelsea. Toch lag er ooit een mooie carrière bij Manchester United in het verschiet. SirAlex Ferguson ging heel erg ver om de verdediger naar Old Trafford te halen. De familie Terry is bovendien fanatiek supporter van United. Het is 26 februari 1994 als Manchester United op Upton Park tegen West Ham United voetbalt. Ferguson is dan allang op de hoogte van de kwaliteiten van de tiener en nodigt hem voorafgaand aan het duel uit voor de gezamenlijke lunch met de eerste-elftalspelers. “Ik zat aan tafel met Paul Ince en Eric Cantona met een bord bonen en toast. Ik kon geen hap naar binnen krijgen”, herinnert Terry zich.
Hij mag zelfs een week op proef meetrainen met een jeugdselectie van de Mancunians. Dagelijks wordt Terry door de club vanuit zijn woonplaats Barking opgehaald. In de pendelwagen zit een andere Engelsman die eveneens op proef is : ene David Beckham – het verhaal van Becks is bekend. Terry slaat het aanbod om jeugdspeler te worden af. Enerzijds omdat hij er uiteindelijk weinig voor voelt om Londen te verlaten, anderzijds omdat hij nog een groter zwak voor een andere club blijkt te hebben. De verdediger kiest voor het relatief modale Chelsea. Terry : “Mijn vader en ook mijn opa waren aanvankelijk van streek toen ik mijn keuze bekendmaakte. Iédereen in mijn omgeving zei dat ik bij United moest tekenen. Die club werd bijna elk jaar kampioen. Ik heb wedstrijden bezocht, stond op de foto met Ryan Giggs en Eric Cantona. Maar bij Chelsea waren het de kleine dingetjes die me het gevoel gaven dat ik welkom was. Als we iets nodig hadden, werd dat met-een geregeld.”
Voor de Londense club maakt de verdediger op zeventienjarige leeftijd voor de eerste maal zijn opwachting. Als rasechte Engelsman staat hij in een team dat dan al gedomineerd wordt door buitenlandse vedetten, zoals Gianfranco Zola, Gus-tavo Poyet en Tore Andre Flo. Terry zegt grote steun te hebben gehad aan het toenmalige centrale verdedigingsduo Marcel Desailly – Frank Le-boeuf. “Die twee hebben met Frankrijk de WK-finale van 1998 gespeeld ! Vooral Marcel is van topklasse. De eerste keren dat ik met de selectie mocht meetrainen, heb ik Marcel en Frank overladen met vragen. Die zullen echt gedacht hebben : wat een vreemde snuiter, doe eens rustig. Ik heb zóveel van ze geleerd. Dat ik op de bal moest letten in plaats van op de tegenstander, dat ik zolang mogelijk moest blijven kijken en bovenal hoe ik de juiste positie in de verdediging moest innemen.”
Desailly speelde zes seizoenen samen met Terry. “Ik verwacht dat hij de Tony Adams of Paolo Maldini van Chelsea wordt”, zegt de Franse recordinternational, die op Euro 2004 zijn loopbaan beëindigde. “Hij kan echt hét gezicht van de club worden. Bij Chelsea komen steeds nieuwe spelers uit het buitenland. Maar een jongen als Terry heb je echt nodig. Hij weet hoe de clubcultuur in elkaar steekt, de fans kunnen zich met hem identificeren.”
In het nationale team moet Terry voorlopig genoegen nemen met een reserverol ( zie kader), via Chelsea doet hij er alles aan om een hoger niveau te bereiken. Het vak van verdedigen neemt hij uiterst serieus. Zorgvuldig bereidt de international zich op iedere wedstrijd voor. “De dag voor een wedstrijd bekijk ik mijn directe tegenstander altijd op video. Zoekt mijn tegenstander de verdediger op of loopt hij ervan weg ? Zo doe ik dat met iedere aanvaller, van Thierry Henry tot Emile Heskey en Ruud van Nistelrooy. Met name Van Nistelrooy is ongelofelijk sterk. Als hij zijn dag heeft, moet je hem zover mogelijk van de goal weghouden. Elke keer als je denkt de bal te kunnen afpakken, weet Van Nistelrooy hem af te schermen met zijn lichaam.”
Ook al is hij nu een van de dragende krachten, tot enkele jaren terug bestonden er de nodige twijfels over Terry. Diverse malen siert hij de voorpagina’s van de tabloids. Zo worden de verdediger en zijn ploegmakkers Frank Lampard en Eidur Gudjohnsen door Chelsea fors beboet omdat zij zich kort na de aanslagen in de Verenigde Staten in 2001 zeer onfatsoenlijk opstellen tegenover een groep Amerikaanse toeristen. Vervolgens wordt hij in januari 2002 gearresteerd na een incident in een nachtclub waarbij ook zijn toenmalige ploeggenoot Jody Morris betrokken is. Terry wordt onder meer ten laste gelegd dat hij een buitenwipper heeft mishandeld. Een gevangenisstraf dreigt. De Engelse voetbalbond (FA) schorst Terry, op dat moment aanvoerder van de min-21-jarigen, voor interlands tot augustus van dat jaar.
Acht slopende maanden volgen, maar dan wordt hij eindelijk vrijgesproken. Hoewel het WK voor landenteams bij de min-21-jarigen aan hem is voorbijgegaan, kan Terry de zaak afsluiten. De vrees voor een mogelijk vroegtijdig einde van zijn loopbaan is voorbij. “Toen ik de aanklachten en de geëiste straffen hoorde, schrok ik”, vertelt Terry wanneer hij op de affaire terugblikt. “Het is het dieptepunt van mijn carrière. Toen de FA mij schorste, was ik diep geraakt. Ik was aanvoerder van de min-21-jarigen die aan de vooravond van een groot toernooi stonden. Dat was een prachtige gelegenheid om mezelf te testen. Ik was onschuldig, maar mijn toekomst lag in handen van een twaalfkoppige jury. Als ik was veroordeeld, had mijn carrière voorbij kunnen zijn. Maar ik ben er sterker uitgekomen. De laatste drie jaar ben ik veel volwassener geworden. Ik heb tegen mezelf gezegd dat ik me nog meer op het voetbal moet gaan concentreren.”
Dit seizoen viert Chelsea zijn honderdjarig bestaan. Opmerkelijk genoeg behaalde de Londense club zijn enige titel uit de clubhistorie tot nu toe in 1955, het seizoen dat The Blues eveneens jubileerden. Terry : “Wat is er mooier om de titel te winnen in het jaar van het eeuwfeest ? Dit seizoen wil ik echt een paar prijzen pakken. Te vaak heb ik er net naast gegrepen (de FA-Cupfinale in 2002, de halve finale van de Champions League en de tweede plaats in de Premier League in 2004). We hadden vorig seizoen een goed jaar maar wonnen niets. Er moeten nu prijzen gepakt worden. We hebben spelers van internationale klasse. Met de kwaliteit die we in huis hebben, moet dat zeker lukken.”
Vincent Okker
Terry kan echt hét gezicht van de club worden.’ (Marcel Desailly)`
‘De dag voor een wedstrijd bekijk ik mijn directe tegenstander altijd op video.’
