Het seizoen 2022/23 in de Ligue 1 ging vorig weekend van start. Zal de titel opnieuw voor PSG zijn, zoals in acht van de voorbije tien seizoen?
1 Bekende gezichten
Met de transfers van Chancel Mbemba (ex-Anderlecht) naar Marseille, van Loïs Openda (ex-Club Brugge) naar RC Lens, van Arthur Theate (ex-Oostende) naar Stade Rennes of die van Noah Fadiga (ex-Club Brugge), de zoon van Khalilou, naar Brest, vinden de liefhebbers van de Belgische competitie heel wat bekende namen terug in de Ligue 1 dit seizoen. Zij zijn natuurlijk niet de enigen: in totaal zijn er meer dan dertig ex-spelers van de Jupiler Pro League actief in de Franse eerste afdeling. Onder hen bevinden zich enkele toppers, zoals Krepin Diatta (AS Monaco), Jérémy Doku (Stade Rennes), Dante (OGC Nice), Jonathan David (LOSC) of Matz Sels (RC Straatsburg), maar ook minder opvallende voetballers. Wie kent er immers nog Erik Palmer-Brown (Troyes, ex-Kortrijk), Edon Zhegrova (LOSC, ex-Genk) of Jean-Charles Castelletto (FC Nantes, ex-Club Brugge)? In de Champagnestreek, bij Stade Reims, vinden we de meeste Belgen terug en dat zijn er acht: Nicolas Penneteau, Wout Faes, Emmanuel Agbadou, Thibault De Smet, Thomas Foket, Maxime Busi, Junya Ito en Dereck Kutesa.
2 Nostalgie in Auxerre
Met de degradatie van AS Saint-Etienne, FC Metz en Girondins de Bordeaux heeft de Ligue 1 enkele traditieclubs verloren tegenover vorig seizoen. Maar hun vervangers zijn geen onbekende clubs, want ze speelden allemaal al op het hoogste niveau. AC Ajaccio (dertien seizoen in eerste klasse) is terug om Corsica te vertegenwoordigen. Toulouse FC, op sleeptouw genomen door zijn kapitein Brecht Dejaegere en gecoacht door Philippe Montanier, heeft een einde gemaakt aan een verblijf (van twee jaar) in de Ligue 2. Maar het is vooral de comeback van AJ Auxerre (32 seizoenen in de Ligue 1 en kampioen in 1996) die het hart van de nostalgici sneller doet slaan. De eeuwige club van Guy Roux, die onder meer Enzo Scifo en Luigi Pieroni in haar rangen telde, wist door het winnen van barragewedstrijden een einde te maken aan tien jaar vagevuur in de Ligue 2.
3 Gedaan met de blingbling
Sinds de komst van Qatar Sports Investments aan het hoofd van Paris Saint-Germain tien jaar geleden, kwam de club in een andere dimensie terecht. Met als doel de Champions League winnen heeft het bestuur niet geaarzeld om hun chequeboek boven te halen om de grote namen uit het voetbal naar de Lichtstad te halen. Van Javier Pastore via Zlatan Ibrahimovic, Edinson Cavani, David Luiz, Ángel Di María, Neymar, Kylian Mbappé tot Lionel Messi: tijdens elke transferperiode streek er wel een grote naam neer in het Parc des Princes. Maar die periode lijkt voorbij: in plaats van vedetten te halen, zette PSG nu in op sterren in spe. Zo kwamen de Portugees Vitinha (FC Porto, 41,5 miljoen euro), de Fransman Nordi Mukiele (RB Leipzig, 12 miljoen) en zijn landgenoot Hugo Etikite (uitgeleend door Stade Reims), de eerste speler met een palindroom als naam (ook van achteren naar voren te lezen) bij de Parijse club.
4 Onheil in Lyon
Yoann Gourcuff, ondertussen drieënhalf jaar met voetbalpensioen, heeft nooit de carrière gekend die hem wegens zijn talent was voorspeld. Dat kwam onder meer door de vele blessures. Eentje daarvan werkte destijds wel op de lachspieren: in mei 2014 – de Bretoen speelde toen bij Olympique Lyon – verzwikte hij zijn rechterenkel door … zijn hond uit te laten. Misschien was het als hommage aan Gourcuff dat de Braziliaan Lucas Paquetá eind juni een snijwonde opliep door … een vlieger op te laten. Geen al te erge blessure, al was er wel een kleine heelkundige ingreep nodig om complicaties in de toekomst te vermijden. En een maand later was het de beurt aan Alexandre Lacazette, die deze zomer terugkeerde naar Lyon na vijf jaar Arsenal, om het onheil over zich af te roepen. Tijdens een partijtje paintball met zijn ploegmaats tijdens de stage in Nederland, werd de man die al meer dan honderd goals maakte voor Les Gones een tiental keer in het gezicht gestoken door wespen. Hij was er enkele dagen werkonbekwaam door en miste zo de voorbereidingswedstrijd tegen Willem II.
5 De grote familie van de Ligue 1
De jonge flankverdediger Théo Le Bris van FC Lorient (vier wedstrijden in de Ligue 1 op zijn teller) heeft zeker eens geglimlacht toen hij de naam vernam van de nieuwe coach van LesMerlus: Régis Le Bris, de tweelingbroer van zijn vader Benoît, beiden oud-spelers van Stade Rennes. Een situatie die ook Johan Gastien van Clermont wel kent. De nu 34-jarige middenvelder speelt nu al vier seizoenen onder de leiding van zijn vader Pascal. En bij Montpellier kan coach Olivier Dall’Oglio ook rekenen op vier ‘zonen van’, namelijk spelers die opgegroeid zijn met een profvoetballer als papa: middenvelder Sacha Delaye, zoon van Philippe (ex-Montpellier, ex-Bastia, ex-Rennes), middenvelder Léo Leroy, zoon van Jérôme (onder meer ex-Marseille en ex-PSG), verdediger Enzo Tchato, zoon van Bill (ex-Montpellier, ex-Nice, ex-Strasbourg) en goalgetter Valère Germain, zoon van Bruno (ex-Nancy, ex-Marseille, ex-PSG). Dat zijn natuurlijk geen unieke gevallen, want er lopen in de Ligue 1 ook enkele zonen rond van erg beroemde vaders, zoals Timothy Weah, zoon van George (ex-PSG), die bij Lille speelt, en Képhren Thuram (OGC Nice), de broer van international Marcus (Mönchengladbach) en zoon van de legendarische Lilian.
8
Het aantal verschillende clubs in de Ligue 1 waar Antoine Kombouaré al trainer was. Hij stond achtereenvolgens aan het hoofd van Strasbourg, Valenciennes, Paris Saint-Germain, RC Lens, Guingamp, Dijon en Toulouse. De huidige coach van FC Nantes leidde al 464 wedstrijden een club in de Franse hoogste afdeling. Als hij dit seizoen uitdoet, komt hij in de top 20 van trainers met de meeste wedstrijden in de Ligue 1. Dat klassement wordt uiteraard aangevoerd door Guy Roux (894 wedstrijden tussen 1980 en 2007).
