Little Rom: terug naar de jeugdjaren van Romelu Lukaku

© KOEN BAUTERS
Guillaume Gautier
Guillaume Gautier Journalist bij Sport/Voetbalmagazine en Sport/Footmagazine.

Voor hij een internationale ster werd, groeide Romelu Lukaku op in een grote en hechte familie. Met enkele van zijn familieleden reizen we terug in de tijd, toen Big Rom nog klein was. ‘Als kind was hij voor alles bang.’

De grote ramen kijken uit op het Stadspark, de groene driehoek in hartje Antwerpen. Hoewel zijn voetbalcarrière hem al snel naar Brussel leidde, was het in hier in de Metropool dat Romelu Lukaku opgroeide. Heel vaak vertoefde hij bij de gastvrouw voor dit interview, ‘want ‘bij tantine is iedereen welkom en voelt iedereen zich thuis’, vertelt Laury Mokamba. Die tante heet Séraphine, die heerlijk geurende koffie inschenkt wanneer ze over haar achterneef begint te vertellen.

Séraphine: ‘Romelu’s moeder is de oudste dochter van Jean, mijn oudere broer die overleden is. Al snel moest ik vaak op haar passen en beschouwde ik haar als mijn eigen dochter. Toen ik trouwde met de man die me naar België bracht, wilde ik haar meenemen. Uiteindelijk kwam ze wat later en hier ontmoette ze Roger. Toen Romelu geboren werd, voelde het voor mij alsof ik zelf voor het eerst grootmoeder was geworden. Ik nam hem overal mee naartoe, hij was mijn kleine baby. Ik woonde toen nog in Merksem, maar uiteindelijk zijn we altijd in en rond Antwerpen gebleven. Voor mijn familie heeft mijn deur en mijn hart altijd opengestaan.’

Lukaku tijdens zijn periode bij Everton met naast hem de zoon van Nelly.
Lukaku tijdens zijn periode bij Everton met naast hem de zoon van Nelly.

Laury: ‘Voor feesten kwamen we altijd naar tantine. We hebben heel veel tijd samen doorgebracht, sowieso jaarlijks met Kerstmis en Nieuwjaar.’

Nelly: ‘Romelu hield daar enorm van. Familie was heel belangrijk voor hem, hij belde me heel vaak. Soms nam ik de telefoon niet eens op, omdat ik wist dat hij PlayStation aan het spelen was en hij me dan urenlang verhalen zou vertellen (lacht). Met mij sprak hij meestal over meisjes. Als hij over voetbal wilde praten, deed hij dat met Laury.’

Mode: ‘Al op heel jonge leeftijd wist hij ons alles te vertellen over voetbalclubs en -spelers. Hij kon exacte jaartallen en zelfs datums opsommen. Dan keken we hem met grote ogen aan en vroegen we ons af hoe het mogelijk was dat iemand zoveel van voetbal kende.’

Laury: ‘Veel mensen denken dat ze iets van voetbal weten, maar bij hem was dat nog iets anders, hoor. Hij leek wel een computer. Romelu keek ook heel vaak naar video’s over het spelletje, want hij wilde er werkelijk alles over weten.’

Nelly: ‘Hij wilde de beste zijn en daarom wilde hij kijken hoe topvoetballers speelden om daarna hetzelfde te proberen. Hij onderzocht waarom een bepaalde speler de beste was in een onderdeel van het voetbal, omdat hij nóg beter wilde worden. Voetbal was voor hem een missie.’

Beledigingen

Laury: ‘Ik herinner me nog dat hij, toen ze nog in Wintam woonden maar hij al bij Anderlecht voetbalde, dvd’s van zijn wedstrijden meekreeg. Dan bekeek hij die thuis samen met zijn vader en analyseerden ze elke fase. Zijn vader gaf hem toen ook al massages. Als het om voetbal ging, hebben ze nooit iets aan het toeval overgelaten.’

Séraphine: Jordan wilde aanvankelijk liever aan atletiek doen, maar voor Romelu was het onmiddellijk duidelijk: hij wou koste wat het kost voetballer worden.’

Mode: ‘Als je hem een plezier wilde doen, dan moest je hem gewoon buiten laten spelen met een bal. Ik ben wat langer in Congo blijven wonen en dus wat later dan de rest van de familie naar België gekomen. Toen ik hier toekwam, was het winter en sneeuwde het. Toch eiste Romelu dat ik met hem in het park ging voetballen. Sneeuw of geen sneeuw: hij moest en zou gaan voetballen.’

Laury: ‘Tijdens jeugdwedstrijden ging Roger nooit bij de andere ouders staan. Hij bekeek de match aan de andere kant van het veld. Gelukkig is Romelu in België geboren, want met zijn lichaamsbouw…’

Nelly: ‘Constant kreeg hij opmerkingen te horen. De mensen dachten altijd dat hij loog over zijn leeftijd.’

Pierre: ‘Zo herinner ik me nog een toernooi in Boom waaraan hij deelnam met Anderlecht. De ouders langs de zijlijn beledigden hem, riepen dat het niet klopte dat hij maar zo oud was en dat hij met jongens van zijn eigen leeftijd moest gaan voetballen. Dat maakte mij echt boos. Ik antwoordde dat hij hier in België geboren was. Zijn vader kwam me na verloop van tijd zeggen: ‘Kom op, tonton Pierre, laat ze maar zeggen wat ze willen. Roger had al begrepen dat het zinloos was om met die mensen in discussie te treden.’

Nelly: ‘Romelu was heel groot voor zijn leeftijd, maar vanbinnen was hij nog een kind.’

Séraphine: ‘En hij was een echte bangerik. Als ze ergens naartoe gingen, liet hij Jordan altijd voorgaan. Hij was ook bang in het donker.’

Nelly: ‘Als kind was hij voor alles bang (lacht).’

Mode: ‘Maar als we een spelletje speelden, dan moest hij wel winnen.’

Blootsvoets

Laury: ‘Wij winnen allemaal graag, maar Romelu was nog wat anders, hoor. Vooral op de PlayStation. Toen hij bij Chelsea toekwam, woonde hij aan de oever van de Theems. Aan de andere kant van de rivier woonde Mousa Dembélé. We spraken vaak af om samen FIFA te spelen. Romelu was daar heel goed in en hij vertelde dat graag. Hij pochte de hele tijd dat hij ons ging verslaan. We daagden hem uit, waarop hij bij Mousa thuis zei dat als hij één wedstrijd zou verliezen, hij blootsvoets naar huis zou gaan. Een voor een versloeg hij ons, tot hij drie doelpunten incasseerde tegen een van mijn vrienden. Bij ons betekende drie doelpunten tegen zoveel als: match verloren. Romelu kon zijn ogen niet geloven. Hij lag op de grond, op zijn knieën met zijn hoofd in zijn armen. Wij werden gek: we sprongen en liepen de hele kamer rond van blijdschap. Sommigen gleden over hun knieën over de grond om à la Mbappé te vieren, anderen kropen op Romelu’s rug. Wat een onvergetelijk tafereel!’

De familie van tonton Pierre met Romelu.
De familie van tonton Pierre met Romelu.

Nelly: ‘En is hij blootsvoets naar huis gegaan?’

Laury: ‘Nee, uiteraard niet.’ (algemene hilariteit)

Séraphine: ‘Romelu had een echte winnaarsmentaliteit, maar hij kon het ook aanvaarden als hij verloor. Hij bleef alleszins kalm bij verlies.’

Nelly: ‘In het voetbal leek hij soms eenzaam.’

Laury: ‘Bij de nationale ploeg speelde Benteke toen in de spits, dat was niet gemakkelijk voor Romelu. In die periode belden we elkaar dikwijls, dat hielp hem om bepaalde zaken even te vergeten. Bij de nationale ploeg vorm je wel een groep, maar als je naar je kamer gaat, dan kan de eenzaamheid je parten beginnen te spelen.’

Nelly: ‘Het was niet zijn stijl om met zijn ploegmaats te gaan praten als het niet liep zoals hij wilde. Hij was eerder iemand die zich op die momenten terugtrok op zijn kamer en naar zijn familie belde om zijn gevoelens met hen te delen.’

Pierre: ‘Uiteraard ging het soms wat minder. Toen hij bij Chelsea weinig of niet aan spelen toekwam, belde hij vaak met zijn ouders. Vooral met zijn mama.’

Laury: ‘Zijn mama is altijd zijn grote steun en toeverlaat geweest.’

Pierre: ‘Op die momenten zei ze hem steeds: ‘Je moet goed trainen, hé. Je moet de trainer tonen wat je waard bent.’’

Nelly: ‘Ik denk anderzijds dat hij er nooit aan getwijfeld heeft dat hij zou slagen. Het is allemaal zo snel gegaan, hé. ’

Paraboolantenne

Mode: ‘Dat hij er zou komen, zagen we al vroeg aankomen. Bij Wintam liet hij al ongelooflijke dingen zien, om nog niet te spreken over zijn prestaties bij Boom. Toen hij bij Anderlecht tekende, wisten we dat het slechts een kwestie van tijd was. Overal waar hij voetbalde, was hij de sterkste.’

Nelly: ‘Ik vond het vooral vreemd op het moment dat de mensen hem begonnen te herkennen. We spraken af in de stad en de mensen draaiden zich om als we voorbijwandelden. Alleen die keer dat hij zijn dreads had laten knippen, kon hij mijn kinderen ongestoord van school afhalen. Of toch bijna. Net toen hij wilde vertrekken, herkende een kind hem en riep zijn naam. Toen werd het pas echt druk (lacht).’

Pierre: ‘Ik herinner me dat ze met de spelers van Anderlecht na een wedstrijd naar de Carré gingen. Ze hadden een vipruimte gereserveerd en hij werd er als een god ontvangen. Ik was bij zijn ouders thuis toen hij belde en zei: ‘Mama, ik versta er niets van: iedereen wil mij hier bedienen en ze zijn allemaal zo vriendelijk. Het lijkt wel alsof ik een ster ben.’ Zijn vader kwam aan de telefoon, lachte en zei: ‘Maar Romelu, je bént een ster.’ Hij vroeg zich oprecht af waarom mensen zo tegen hem deden. Hij begreep het niet.’

Laury: ‘Wat wil je: hij was nog maar zestien jaar. Wat begrijpt een jongen op die leeftijd? Toen ik als tienjarige mocht gaan testen bij Ajax, zei zijn moeder me: ‘Als ik jou later op tv zie voetballen, ga ik beginnen wenen.’ Ik ben daar uiteindelijk niet geraakt, maar haar kinderen wel. Dat is toch mooi, niet?’

Nelly: ‘Toen zij profvoetballer werden, hebben we allemaal geweend.’

Laury: ‘Toen Romelu zijn debuut maakte tegen Standard, hadden we thuis geen sportzender om de wedstrijd rechtstreeks te volgen. We hebben een link gezocht op het internet om met zijn allen samen te kijken.’

Séraphine: ‘Mijn man heeft uiteindelijk een paraboolantenne geïnstalleerd, zodat we alle wedstrijden konden zien.’

Pierre: ‘We gingen ook vaak naar het stadion. Als je hem daar aansprak met ‘Lukaku’, dan draaide hij zich niet om, maar als je ‘Romelu’ riep, dan keek hij meteen, want dan wist hij onmiddellijk dat het familie was. Dan was hij altijd heel spontaan en joviaal.’

Lingala

Séraphine: ‘We zagen ooit vanuit de loges in Amsterdam dat hij een fantastische actie maakte tegen Ajax. Ik sprong in de armen van mijn echtgenoot en schreeuwde het uit van vreugde. De andere mensen die in die loge zaten, bleven allemaal heel rustig. Mijn man vertelde hen: ‘Trek het jullie niet aan, hij is haar ‘kleinzoon’.’ Toen begreep iedereen mijn enthousiasme (lacht). Na de wedstrijd belde Romelu me op. Hij wou dat ik naar beneden kwam bij hem, maar vanuit de loges was dat moeilijk.’

Mode: ‘Hij wist ons altijd te verrassen. Zoals die keer voor een wedstrijd tegen Beveren, toen hij me kwam uitleggen dat hij de week voordien tegen Standard in het Lingala gereageerd had op een speler die hem in die taal beledigd had. Mijn ogen stonden wijd open. Ik probeerde hem te onderbreken, maar hij ging door met zijn verhaal. Op het einde omhelsde ik hem en zei: ‘Romelu, ben jij dat die Lingala tegen me spreekt? Ik had je nog nooit een woord in die taal horen spreken.’ Hij antwoordde dat hij het in Anderlecht geleerd had.’

Nelly: ‘Het is ongelooflijk hoeveel talen hij nu spreekt. Hij heeft een echte talenknobbel. Van zodra hij ergens ging voetballen, begon hij de taal te spreken. Ook bij Chelsea sprak hij onmiddellijk vlot Engels. Daar voetballen was voor hem een droom die uitkwam.’

Laury: ‘De dag dat die transfer bekend raakte, waren we samen in de stad. Natuurlijk wisten we dat al, maar het was toch een bizarre dag. Ik weet nog dat hij over mijn voet reed. Hij had zijn eerste auto gekregen, maar hij kon nog niet rijden. Voordat hij zijn rijbewijs had, ben ik hem een keer gaan afhalen op training. Op een recht stuk snelweg hield hij het stuur een half minuutje vast. Zie je het beeld voor je, in een kleine auto? Hij liet het stuur snel los, maar toen hij thuiskwam, vertelde hij wel tegen iedereen dat hij met de auto gereden had (lacht). Hij was zo blij.’

De jonge Romelu Lukaku poseert met zijn broertje Jordan.
De jonge Romelu Lukaku poseert met zijn broertje Jordan.

Pierre: ‘Toen hij naar Chelsea vertrok, was je een beetje zijn vertrouwenspersoon. Het plan was dat je samen met hem naar Londen zou verhuizen.’

Laury: ‘Ja, maar uiteindelijk ging dat niet door. Ik had een vriendinnetje en ook mijn mama vond het idee maar niets. Maar ook al woonde ik niet bij hem, we belden wel heel vaak. We verschillen niet veel van leeftijd en waren heel close. We vertelden veel tegen elkaar, vergelijkbaar met hoe broers met elkaar omgaan.’

Familieman

Mode: ‘Zijn droom om voor Chelsea te voetballen, had grotendeels te maken met de figuur van Didier Drogba. ’

Nelly: ‘Ja, dat was zijn grote idool.’

Laury: ‘In zijn hoofd was het op dat moment vrij duidelijk, denk ik, dat hij niet meteen veel zou spelen, maar hij wilde leren van zulke spelers. En hij vond het vooral fantastisch om zijn idool elke dag aan het werk te zien op training.’

Pierre: ‘Op termijn was het zijn ambitie om Drogba te vervangen bij Chelsea. Toen hij nog bij Anderlecht voetbalde en een telefoontje kreeg van Drogba, was hij helemaal in de wolken. Die dag hoefde hij niet meer te eten of te drinken. Dat hij opgebeld werd door Didier Drogba volstond.’

Laury: ‘Op een dag vergat hij me zelfs vanwege Drogba. Ik wachtte op hem in zijn huis in Londen, want hij zou na de training bij Chelsea naar daar komen. Maar blijkbaar was Drogba jarig en mocht hij onmiddellijk na de training naar diens huis om mee te vieren. Terwijl ik zat te wachten, begon het op een wel héél lange training te lijken (lacht). Toen Romelu uiteindelijk thuiskwam, schaamde hij zich toch een beetje.’

Mode: ‘Hij analyseerde het voetbal van Drogba tot in de puntjes. De manier waarop Romelu kapt, draait, zich van tegenstanders ontdoet en onmiddellijk op doel trapt, dat heeft hij van Didier Drogba geleerd. Hij bestudeerde alle bewegingen van zijn idool tot in het kleinste detail.’

Laury: ‘Ook al kwam hij in die periode niet veel aan spelen toe, toch kreeg ik niet het gevoel dat hij aan zichzelf twijfelde. Wat zijn voorbereiding betreft naast het terrein was hij wel nog niet zo professioneel bezig als nu. Qua voeding, bijvoorbeeld, heeft hij nog stappen gezet. Hij liet toen vaak vrienden en familie bij hem thuis langskomen. Het was dus wel een aangename tijd voor hem, vermoed ik. Uiteindelijk heeft hij de knop omgedraaid en is hij zich nog meer beginnen te concentreren op het voetbal.’

Nelly: ‘Romelu is een intelligente jongen en iemand die zich volledig focust op zijn doel. Toen hij voor Everton tekende, mocht mijn zoon mee in een privéjet. Hij mocht ook mee het veld op voor de officiële presentatie. Ze hadden een heel nauwe band. Mijn zoon heeft een periode gekend dat hij heel moeilijk in slaap viel. Romelu belde toen elke avond met hem om hem gerust te stellen. Dat heeft hem echt wel geholpen toen. Ja, ze hadden echt een warme relatie.’

Laury: ‘Vandaag krijg je misschien een ander beeld van hem, hij lijkt afstandelijker en harder, maar diep vanbinnen heeft Romelu een klein hartje. Wanneer hij zich bevrijd voelt, is hij een gouden kerel.’

Séraphine: ‘Ik denk dat het een manier is voor hem om zichzelf te beschermen, want hij is echt een eenvoudige jongen.’

Pierre: ‘Hij is gewoon gebleven, maar hij heeft een harnas rond zichzelf opgetrokken. De afstand die hij genomen heeft, is volgens mij een manier om zijn gevoeligheid niet te veel te laten opspelen. Hij is altijd heel bezorgd geweest over hoe het met zijn familie gaat. Wij zijn een heel hechte familie en of ze nu een harnas rond zichzelf optrekken of niet: wij houden van Romelu en Jordan, met hun eenvoud.’

Laury: ‘Dat klopt, het zijn echte familiemensen.’

Belangrijke jaren van Romelu Lukaku

1993

geboorte van Romelu Lukaku, op 13 mei

1999

debuut voor Rupel Boom

2003

transfer naar Wintam

2004

transfer naar Lierse

2006

transfer naar Anderlecht

2009

debuut als profvoetballer

2011

transfer naar Chelsea

Jordan en Romelu (vooraan) met hun neven en nichten.
Jordan en Romelu (vooraan) met hun neven en nichten.
Peuters Romelu en Jordan in de armen van hun wat oudere neefje en nichtje.
Peuters Romelu en Jordan in de armen van hun wat oudere neefje en nichtje.
© belga
Lees meer over:
Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content