Matthias Stockmans
Matthias Stockmans Redacteur van Sport/Voetbalmagazine en Knack Focus.

Met acht competitiewedstrijden op rij zonder nederlaag maakte Georges Leekens van Lokeren plots weer een PO1-kandidaat. Wat is zijn recept?

Eind oktober kreeg Bob Peeters zijn ontslag na een teleurstellende 11 op 36 waardoor Sporting Lokeren was afgegleden naar de degradatiezone. Zijn vervanger Georges Leekens haalde 16 op 27 en verloor maar twee keer: tegen landskampioen AA Gent en in de beker op Club Brugge.

‘Leekens verdient zeker lof’, zegt sportief directeur Willy Reynders, die een trainerswissel nochtans niet genegen was. ‘Hij laat de ploeg compacter voetballen – de voorste en achterste linie maximaal 50 meter uit elkaar – om van daaruit pressing te zetten. Daardoor geef je minder ruimte weg en kan je makkelijker omschakelen.’

Bovendien verzamelde Leekens al punten dankzij tactische ingrepen. Op Waasland-Beveren wisselde de trainer na een slechte eerste helft Denis Odoi van flank waardoor hij ineens uitblinker Steeven Langil lamlegde én met de lange bal meteen de voorlinie zocht. Van 2-0 achter ging het naar 2-3 winst. ‘Met zijn ingrepen biedt hij het team verschillende manieren om een resultaat te halen’, beaamt Reynders.

Stilaan ebden zo ook de twijfels weg binnen de spelerskern. Dat daarbij de bekritiseerde zomertransfers – Marko Miric, Lewis Enoh, Sergej Bolbat, Branislav Ninaj, Joher Rassoul – weer boven water komen, is geen toeval. ‘De motivatietrucs van Leekens zijn gekend, maar ze werken wel… zeker bij buitenlanders die hem niet kennen’, aldus een speler.

Qua doelpuntensaldo zit er nochtans amper verschil tussen het Lokeren van Peeters en van Leekens. Ook het 4-3-3-spelsysteem bleef ongewijzigd. Alleen speelt de ploeg nu met meer snelheid, diepte en risico in de passing.

Daar zijn twee redenen voor: de defensieve automatismen geven vertrouwen én met Jaja Coelho – begin oktober transfervrij ingehaald – werd eindelijk een aanspeelpunt gevonden dat voorin de bal ook in moeilijke omstandigheden kan bijhouden. Dat gebrek aan balvastheid was een euvel waar anciens Koen Persoons en Killian Overmeire al vroeg in het seizoen op wezen, gewend als ze waren aan Hans Vanaken.

‘De wederopstanding van Lokeren valt samen met de komst van Jaja Coelho’, ziet Reynders. ‘Hij laat de ploeg toe om aan te sluiten én zorgt voor gevaar. Met Hamdi Harbaoui moet Coelho nog beter renderen, want zijn beste positie is die van hangende spits. Om onze offensieve problemen op te lossen zochten we bewust naar die twee profielen. Wij hebben onze wintertransfers twee maanden eerder gedaan dan de rest.’

MATTHIAS STOCKMANS

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content