Dat Gilbert Bodart tien dagen geleden zelf opstapte als trainer van La Louvière, is een tegenvaller voor Bob Cousin en Alexandre Lecomte. Beide aanvallers kennen Bodart van bij KV Oostende en zijn tijdens de voorbije winterstop op zijn vraag naar La Louvière gekomen. Allebei zitten ze op een zijspoor in hun club : Cousin bij tweedeklasser KV Kortrijk, Lecomte bij derdeklasser VC Eendracht Aalst. Wanneer Lecomte tekent in Aalst, is Bodart er nog trainer. Twee maanden later is de club gedegradeerd en Bodart ontslagen. Plots bevindt Lecomte zich op een niveau en in een omgeving waarvoor hij zijn neus ophaalt. Alles doet hij eraan om zich onmogelijk te maken : van ruzie maken met ploegmaats tot de middenvinger opsteken naar de eigen supporters. Voor dat laatste ontslaat Aalst hem in oktober 2005. Een week later weet de Franse spits al dat hij naar La Louvière kan. ” Bobo m’a appelé“, zegt hij. ‘Bobo’ is Bodart. Die is dan pas aangesteld als opvolger van de ontslagen Emilio Ferrera.

“Hij heeft de goede mentaliteit om het te maken in Henegouwen”, looft Bodart in januari de speler die bij zijn vorige clubs bekendstaat als een zweetdief. Het is Yvan Buskens, toen nog werkend voor de Franse makelaar Patrick Glanz, die Lecomte in 2002 naar Roeselare brengt. Daar krijgen ze al gauw deurwaarders over de vloer : blijkt dat Lecomte onder meer de huur van zijn appartement niet betaalt en ook andere rekeningen onbetaald laat. Zelfde verhaal nadien in Oostende, Moeskroen én Aalst. Overal krijgen ze te maken met loonbeslag op het loon van Lecomte, maar veel schijnt die zich daar niet van aan te trekken. In Aalst, waar zijn contract mee wordt geregeld door Laurent Denis, vraagt en krijgt hij een voorschot, net zoals eerder bij Roeselare en 9nu bij La Louvière. “Ons advies was om níét naar La Louvière te gaan”, zegt het makelaarsduo Gerd Vaneetvelde– Eric Tetaert. “Hij had andere mogelijkheden, maar vooral wilden wij met de huidige mensen van de club geen zaken doen. La Louvière heeft hem onder druk gezet om met ons te breken. Vermoedelijk hebben ze liever geen pottenkijkers. In ons enige contact met Gaone kon die ons nooit duidelijk maken hoeveel Lecomte precies kon gaan verdienen. Wat zit je daar als makelaar dan aan arbeidsbemiddeling te doen ?”

Vaneetvelde en Tetaert zijn ook de makelaars van Cousin, wanneer die in december 2005 telefoon krijgt van David Magri – dezelfde Magri die zegt Pietro Allatta slechts vaag te kennen, maar op foto’s wel rond zijn nek hangt. Magri belt ook naar Moeskroen, waarvan Kortrijk Cousin slechts huurt. De sportief manager daar, Alain Tirloit, is (toevallig) ook de schoonvader van Cousin. Tirloit, zelf een voormalig spelersmakelaar, probeert de transfer naar verluidt nog tegen te houden, maar slaagt daar niet in. Ook Cousin wordt gevraagd te breken met zijn entourage. Hij weigert, maar Vaneetvelde en Tetaert zetten zelf een stap opzij en Cousin trekt toch het La Louvièreshirt aan. “Bob is en blijft een vriend”, zegt het makelaarsduo. “Hij is alleen een beetje het slachtoffer van zijn drang zo hoog mogelijk te spelen.”