es op zes : de nationale ploeg heeft tegen Bosnië-Herzegovina en San Marino zijn opdracht volbracht. Maar de manier waarop we vorige week woensdag van San Marino afstand namen, was weinig flatterend. Eerlijk gezegd was ik een beetje verrast toen ik na de wedstrijd tegen Bosnië zulke lovende commentaren hoorde. Niemand die erbij stilstond dat Bosnië heel zwak speelde en vooral erg zwak verdedigde. Als je snelle spitsen als

en

zoveel ruimte in de rug geeft, dan teken je je doodvonnis. Als Emile ruimte heeft, dan hoort hij bij de beste aanvallers van Europa. Als die vrijheid er niet is, dan wordt hij een heel matige spits. De bondscoach van Bosnië stelde zichzelf achteraf in vraag. Hij zal wel geweten hebben dat de tactisch opties niet goed waren. Van de andere kant : de manier waarop er bij dat eerste en derde doelpunt werd verdedigd, was zo stuntelig dat je op den duur zou denken dat iemand de boot moedwillig wilde laten zinken. Al kan ik me dat op dat niveau toch niet voorstellen.

Tegenwoordig wordt er ook in de voetballerij graag naar een terminologie uit de wielersport gegrepen. Dus zei de bondscoach na de overwinning in San Marino dat we weer aansluiting hadden gevonden bij het peloton, net voor de beklimming van een col begint. De ervaring leert echter dat iemand die pas dan weer bij het peloton komt tijdens de klim snel wordt gelost. De wedstrijd in San Marino toont waar de pijnpunten nog altijd liggen. Als er geen ruimte is, kunnen we een wedstrijd niet controleren. Omdat het combinatievermogen ontbreekt. Aimé Anthuenis zei wel dat er tot op dertig meter van de goal goed werd gecombineerd, maar dat is niet moeilijk : San Marino gaf ons tot daar de ruimte. Vanaf daar zat alles potdicht en wisten we het niet meer. Dan moet je naar andere wapens kunnen grijpen. De bondscoach gaf aan dat er op stilstaande fasen was getraind, iets wat tegen Bosnië blijkbaar niet gebeurde. Maar als je ziet hoe slecht hoek- en vrijschoppen tegen San Marino werden gegeven. De meeste ballen kwamen te laag en er was geen variatie.

De Rode Duivels zijn nu verplicht om in Servië te winnen om de kansen voor het WK gaaf te houden. Anders blijft het verschil met Servië vier punten. Je moet er bovendien rekening mee houden dat Spanje een gemakkelijk programma heeft. De wedstrijd in San Marino toonde wel dat je niet altijd zogenaamd vaste waarden moet opstellen en dat je moet schuiven om die te laten spelen. Anderen verdienen ook een kans. Thomas Chatelle viel bijvoorbeeld goed in. In Nederland toont Marco van Basten de moed om vedetten te passeren. Hij wordt bekritiseerd ook al wint zijn ploeg. Bij ons valt de kritiek aan het adres van de bondscoach nog altijd mee.

Hein Vanhaezebrouck