verdediger

Belg, geboren op 13 maart 1986 in Ronse. 1,87 meter – 74 kilo. Profiel: de nagelbijter.

L udovic Buysens: “Mijn broer Philippe is een jaar ouder. Wij zijn altijd samen naar school geweest, samen thuis geleefd, samen bij dezelfde clubs gevoetbald, samen bij de A-kern van AA Gent geraakt. Onze studies hebben we allebei afgemaakt, maar uiteindelijk zit ik nu bij STVV en gaat hij beginnen te werken. Het ging tussen ons altijd gelijk op. Pas de laatste jaren heb ik de stap hogerop kunnen zetten en het geluk wat mee gehad.

“Ik ben meer het nerveuze type. Ik ben ook een nagelbijter. Je ziet het niet meteen, maar op momenten dat ik niet met voetbal bezig ben, denk ik er toch aan. Ik kan niet genieten van mijn vrije tijd. Mijn broer is daar veel rustiger in. Soms eens genieten van je rust kan deugd doen en ik zeg vaak tegen mijzelf dat ik het voetbal eens meer van mij af zou moeten kunnen zetten. Als ik iets ga drinken met vrienden, praat ik nooit over voetbal, want dan jaag ik mij daar weer in op. Dán kan ik het echt van mij afzetten.

“Maar in mijn eerste match in eerste klasse en de wedstrijd dit seizoen op Standard bijvoorbeeld vond ik, op de eerste vijf minuten na misschien, wel rust. Ik haat in feite de uren en minuten vóór een match. Ik ben niet echt een grote lezer, maar de laatste tijd probeer ik al in die momenten al eens een boek te lezen om rust te vinden.

“Eigenlijk zou het niet mogen, maar in het begin was ik zelfs nerveus voor een training, als ik wist dat er een onderdeel zou volgen waar ik niet goed in was. Ik zit op de bank en moet me elke training bewijzen, je kunt je minder fouten veroorloven dan wie speelt. Maar als je niet nerveus bent, ben je er ook niet mee bezig. Dan klopt er bij mij iets niet. Dat heeft niet zozeer te maken met stress, maar wel met ermee bezig zijn, verder willen. Ik heb dat gemerkt op school. Als ik me niet nerveus voelde voor een examen, wist ik: het gaat niet goed zijn. Maar ik heb mijn studies uiteindelijk toch afgemaakt, marketing aan de hogeschool in Gent.

“Wij werden niet op een plateautje gedragen in de jeugd, want wij waren niet de meest technische voetballers. Wij moesten ervoor werken, dus school is altijd belangrijk geweest om achter de hand te hebben. Dit jaar ga ik mij waarschijnlijk ook inschrijven voor een opleiding accountancy en fiscaliteit. Het is, denk ik, een sector waarin later werk te vinden moet zijn, zeker in combinatie met mijn andere diploma. Mijn vader doet al mijn papierwerk, want ik ben daar nogal slordig in, dus ik dacht: ik moet iets doen dat ik dat ook leer. Ik zit met een plan in mijn kop voor de rest van mijn carrière: ik wil achteraf op iets kunnen terugvallen, een huis bouwen en mij settelen met mijn vriendin. Dat is mijn doel in het leven. Ik woon hier nu alleen en ik heb veel vrije tijd, maar tv kijken of PlayStation spelen vind ik maar triestig. Dus ik wil proberen om nog iets te doen. Ik moet mijn bezigheid hebben.”

door raoul de groote

“Ik moet mijn bezigheid hebben.”