Je spreek uitstekend Nederlands.

Ik maak toch veel fouten, vind ik. Met de kinderen praten Dejan en ik Joegoslavisch, zodat ze hun afkomst niet vergeten en ze met hun familie kunnen communiceren. Maar ik lees wel eens een Nederlandstalige krant of kijk naar de Nederlandstalige televisie. Ik werkte vroeger bij een bakker, dat was voor de geboorte van Strahinja, anderhalf jaar geleden – Jovana, die nu vijf jaar is, ging toen al naar school. In die bakkerij leerde ik met de mensen converseren. Ik heb ook een naturalisatieaanvraag ingediend. Niet omwille van dat paspoort, maar omdat we ons goed voelen in België en we hier wensen te blijven tot het einde van de carrière van Dejan.

Je draagt de naam van je man.

Bij ons hebben vrouwen de keuze. Ik heet Petrovic. Maar op alle officiële documenten staat nu de familienaam van mijn man vermeld.

Vergelijk België eens met Joegoslavië.

Joegoslaven zijn opener : ze praten meer met elkaar. Al van ’s ochtends, op straat, in de tuin… Ze springen al eens bij de buren binnen. Belgen kunnen dat anders wel waarderen, hoor. We hebben eens een Belgische vriend naar Joegoslavië meegenomen en hij vond de sfeer daar zeer aangenaam. En het eten is er zeer gezond, veel mensen teelten groenten in hun eigen tuin.

Jullie wonen in de Brugse agglomeratie. Bevalt het een beetje ?

Het is een aangename locatie, rustig, veel groen… Maar we willen toch een huis of appartement in Antwerpen kopen. Het is in Antwerpen dat al onze vrienden zich bevinden. Ik heb hier niemand die op de kinderen kan letten en ik laat ze niet graag bij vreemden achter.

Heb je gestudeerd ?

Ik heb wat jullie de humaniora noemen gedaan. Ik had al ingeschreven aan de universiteit, wilde scheikunde studeren. Dat is een familietraditie bij ons. Mijn vader is scheikundig ingenieur en mijn moeder professor scheikunde. Toen ik klein was, nam ze me vaak mee naar de universiteit. Maar van die studies is niets in huis gekomen, ik heb me bij Dejan in België gevoegd.

Verveel je je niet thuis ?

In de herfst wil ik cursussen Frans en informatica gaan volgen. In Moeskroen praat ik Nederlands met de andere spelersvrouwen. De meesten begrijpen dat en antwoorden dan in het Frans.

Dejan is een toegewijde man en vader. Hij speelt veel met de kinderen. Van bij hun geboorte houden we ons samen met hen bezig. ’s Avonds ga ik geregeld fitness doen. En ik zwem zeer graag, ik wil de kinderen absoluut leren zwemmen. En dan is er natuurlijk ook het huishouden. Dejan is altijd bereid om een handje toe te steken – vooral ’s avonds want hij is geen matinaal type -, maar hij is natuurlijk wel moe als hij van de training terugkeert. Hij is geen moeilijke man. Soms komt hij slechtgehumeurd thuis, maar dat duurt nooit langer dan vijf minuten. Dejan heeft veel respect voor andere mensen. En hij houdt veel van ons. Die perioden van eenzaamheid hebben onze band intenser gemaakt.

Ga je graag shoppen ?

Ja, maar ik heb een kledingwinkel ontdekt waar je goede merken voor redelijke prijzen kunt kopen. Ik ben spaarzaam ingesteld want wie weet wat de toekomst brengt. En we willen ook graag onze families in Joegoslavië helpen.

Wat zijn je hobby’s ?

Dankzij een satelliet kunnen we naar de Joegoslavische televisiezenders kijken, maar we stemmen ook af op VT4, VTM, Kanaal 2, de uitzendingen van Big Brother, en de films op Canal+. Dejan kijkt naar alle voetbalwedstrijden op televisie. Ik lees ook graag romans. En onze muzikale smaken lopen gelijk : Joegoslavische folklore, klassieke muziek. Mijn moeder nam me dikwijls mee naar de opera, maar ik heb geen favoriete componist. Vroeger gingen we vaak naar de bioscoop, maar nu kan dat niet meer, de kinderen moeten om acht uur naar bed. Maar we kijken veel naar videofilms.

door Pascale Piérard, ,

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content