‘Man tegen man kan Leandro Trossard dodelijk zijn’

Lefgozertje, eigenzinnig, straatmentaliteit, potentiële topspeler, toekomstige Rode Duivel en alternatief voor Eden Hazard: wat is er precies van Leandro Trossard (23), de rechtsvoetige linksbuiten van KRC Genk? Een rondvraag.

Hij is niet een talentje dat al in de jaren tussen zijn eerste en zijn plechtige communie naar de jeugdopleiding van een eliteclub verhuist. Leandro Trossard is al onderweg naar zijn zestiende verjaardag wanneer hij van derdeklasser Bocholter VV de stap zet naar Racing Genk. Anderhalf jaar later zit hij daar al in de A-kern en datzelfde seizoen maakt hij er in play-off 1 zijn debuut in het eerste elftal. Zijn intrede in de Luminus Arena ging allesbehalve onopgemerkt voorbij, herinnert zich toenmalig beloftetrainer Domenico Oliveiri.

‘Leandro was een klein, tenger, beweeglijk manneke met hele goeie voetjes, maar hij nam niet alles ernstig en wanneer je iets tegen hem zei, had hij altijd een antwoord klaar’, aldus Oliveiri, tegenwoordig assistent van hoofdcoach Philippe Clement. ‘Een lefgozertje. In positiespelen was het iedereen duidelijk dat hij het spelletje goed zag en sneller kon handelen dan anderen, maar in functie van het conditionele deed hij niet veel. Hij was best een aangename kerel, maar je moest hem soms wakker maken, omdat hij het iets makkelijker opnam. Als je hem erop wees dat hij veel meer moest bewegen en los moest zien te komen van zijn man, repliceerde hij: ‘Maar wanneer ik de bal heb, doe ik er toch iets goeds mee?!’ We probeerden er bij hem het verdedigende werk in te krijgen en hem uit te leggen wat er nog meer nodig was dan zijn talent om zijn droom om profvoetballer te worden te kunnen waarmaken. Nu is hij conditioneel sterker geworden en werkt hij ook hard. Hij is nog altijd niet de grootste, maar hij laat zich door niemand wegzetten, niet fysiek en niet verbaal. Leandro twijfelde nooit aan zichzelf. De kwaliteiten die hij nu toont, toonde hij vroeger al, alleen moest hij harder leren werken. Misschien is dat eigen aan jongens met extra talent.’

LOMMEL

Eenmaal bij de A-kern wil hij erbij blijven, spelen en doorbreken, maar dat is niet wat er gebeurt. Tegen zijn zin wordt hij uitgeleend. Eind januari 2013 aan tweedeklasser Lommel, waar hij in twaalf wedstrijden zeven keer scoort. Het seizoen erna aan Westerlo, een andere tweedeklasser, waar hij er vijf maakt. En in 2014 weer aan Lommel, een tweedeklasser intussen, waar hij het onder Stijn Vreven fantastisch doet. Al vonkte het tussen de twee wel eens.

‘Ik herinner mij nog heel goed onze eerste ontmoeting’, vertelt Vreven. ‘Het was snel duidelijk dat hij een pittig mannetje was, een jongen die op die leeftijd al wist wat hij wou en niet wou. Hij zag al helemaal voor zich hoe hij moest spelen, wat hij moest doen en wat hij niet moest doen. Alles was al uitgestippeld. Daar zijn we achteraf weleens op teruggekomen en dan botste het weleens. Toen ik hem zei dat ik hem op de 11 ging zetten, liep hij meteen rood aan. Het schuim stond nog net niet op zijn lippen, want in zijn beleving was hij een nummer 10. Ik vond dat de tegenstanders, die wisten dat hij er qua kwaliteit boven uitstak, hem daar te makkelijk konden uitschakelen, door altijd verticaal op hem door te dekken, en ik dacht: op de zijkant kunnen ze hem daar niet meer op die manier bespelen, want hij is slim en kan er tussen de linies gaan lopen. Bovendien wist ik dat het bij Genk voor een jonge speler makkelijker zou zijn om door te breken op de 11 dan op de 10, waar meestal een steunpilaar, een vedette staat. Tegen zijn zin zette ik hem dus daar. Het gevolg was: zestien goals en tien assists dat seizoen. Hij was vertrokken. We maakten wel geregeld ruzie, wanneer hij puur op zijn talent aan het trainen was, en hij gooide ook weleens de deur van mijn bureau dicht, maar uiteindelijk wist hij dat ik hem pushte om van hem een betere speler te maken en te zorgen dat hij ook tijdens de week elke dag de beste was. Dan hoort die haat-liefde er volgens mij bij. Leandro was heel eigenwijs op heel jonge leeftijd en als dat de bovenhand blijft halen, je geen kritiek kunt accepteren en niet openstaat voor andere ideeën, ga je stagneren. Maar hij maakte de klik. Hij is wel niet iemand die alles aanneemt, hij moet ondervinden dat wat je zegt juist is. Ik denk dat het een beetje eigen is aan uitzonderlijke talenten. Bovendien heeft hij ook nog zo’n kopje waarvan je denkt: gelooft hij het of gelooft hij het niet? Wanneer hij je heel ostentatief gelijk geeft, weet je dat hij eigenlijk denkt: je hebt helemaal ongelijk. Zijn blik is doorgaans iets tussen arrogant en lief en soms weet je niet of hij meent wat hij zegt.

‘In elk geval is hij op de flank heel moeilijk te verdedigen. Als je de zijlijn opzoekt, heb je een bepaalde vrijheid om van daaruit te bewegen en hij is heel slim in zijn bewegingen. Zijn gevoel voor positie kiezen en ruimte bespelen is heel goed. Hij kan er aan de binnenkant spelen of aan de buitenkant, buitenom of binnendoor dribbelen, voorzetten met links of met rechts. Je kunt er hem moeilijk uitschakelen. Hij bezit echt alles om door te groeien tot een topspeler, zette de juiste stappen, heeft een vaste vriendin, is net vader geworden… Ik denk niet dat het nog lang zal duren voor hij international is.’

LEUVEN

In 2015 wordt Trossard, twintig intussen, ter beschikking gesteld van de nieuwe eersteklasser Oud-Heverlee Leuven. Het wordt een bewogen seizoen, met een trainerswissel eind november, Emilio Ferrera in de plaats van Jacky Mathijssen, én uiteindelijk een degradatie, maar voor Trossard is het zijn doorbraak in de eerste klasse met onder meer negen doelpunten.

‘Bij ons startte hij niet altijd, omdat we onderaan stonden en hij weleens vergat zijn defensieve taak uit te voeren en we hem soms gebruikten om op het einde offensief iets extra te brengen’, zegt Sven Vandenbroeck, toenmalig assistent van Mathijssen. ‘Puur op basis van zijn aanvallende kwaliteiten verdiende hij te starten en in een sterke ploeg was dat zeker het geval geweest, maar dat waren wij dus niet. Hij had het er moeilijk mee, maar is altijd positief gebleven en hij is blijven werken om zich te tonen. Het gebeurde wel dat zijn vriendinnetje in het spelershome eens naar mij kwam met een vraag waaruit ik begreep: waarom start hij niet, hij is toch de beste? Intrinsiek was dat ook zo. In kleine wedstrijdjes op training wilde iedereen altijd bij hem zijn, omdat ze wisten: geef hem de bal en hij maakt het verschil. In balbezit was hij heel dominant én hij was wel klein en frêle, maar hij kon goed lopen. Conditioneel was hij zelfs een van de besten, maar wat hij bij balverlies deed, stemde daar niet mee overeen. Met betrekking tot zijn toekomst was de enige vraag: zal hij die klik kunnen maken om zich ook defensief honderd procent te geven?’

GENK

Dit keer keert hij definitief terug naar Genk. In de kleedkamer zit hij naast Thomas Buffel, die er al was toen Trossard er in 2012 als belofte voor het eerst binnenkwam. Het kan haast niet anders dan dat er weleens een grap met hem werd uitgehaald.

‘ Bwa, hij was wel vaak zijn badslippers kwijt, omdat ik ermee ging douchen’, bekent Buffel. ‘Ik herinner mij ook nog dat Jelle Vossen en ik in het begin dat Leandro bij ons was eens met zijn gsm een berichtje stuurden naar zijn moeder: ‘Mama, ik heb precies wat gevoelens voor een jongen bij ons in de kleedkamer.’ Ik denk zelfs dat we er de naam van Kennedy bij zetten. Het is intussen lang geleden, maar als ik mij niet vergis, antwoordde zij toen iets in de zin van: ‘Je moet nog niks doen, we zullen er thuis eens over praten.’ ( lacht)

Hij is wel een fan van Trossard, blijkt uit zijn getuigenis. ‘Leandro is een type speler dat redelijk vastberaden is’, zegt hij. ‘Ook toen hij als jonge speler bij de selectie kwam, was hij al overtuigd van zijn kwaliteiten. Natuurlijk kon hij dat op die leeftijd nog niet allemaal omzetten. Soms kwam hij wat kracht tekort en misschien kreeg hij ook niet van elke trainer evenveel vertrouwen. Maar hij liet zich niet doen of uit zijn lood slaan wanneer bijvoorbeeld Peter Maes eens op zijn kap zat. Misschien worstelde hij daar innerlijk wel mee, maar ik bedoel: hij bleef zijn spel spelen, de volgende keer weer een actie maken of zijn kans op doel gaan. Dat getuigt van zelfvertrouwen, maar met het vertrouwen van de coach kun je uiteraard nog meer boven jezelf uitstijgen. Natuurlijk, om als jonge speler de kans te krijgen om het te maken bij een topclub moet je niet alleen je individuele kwaliteiten laten zien, maar ook kunnen tonen dat je echt het team wilt helpen, door met grinta de bal op te eisen en druk te zetten. Of het nodig was om hem drie en een half jaar uit te lenen, weet ik niet, maar in elk geval werkte hij intussen hard aan zijn volume, doet hij zijn verdedigend werk en kan hij meer zijn stempel op het spel drukken en beslissender zijn. In dit Genk is het ook wel duidelijker wat hij op zijn positie moet doen, wat zijn sterkte is én dat er automatismen zijn waar hij op kan teren.

‘Technisch begaafde spelers die op een kleine ruimte iets kunnen forceren lopen niet dik en Leandro kan heel kort om zijn as draaien. Dat is een heel grote kwaliteit van hem, die hem toelaat om uit het duel te spelen en die hem voor tegenstanders vaak ongrijpbaar maakt. Hij heeft het karakter van een straatvoetballer, hij straalt uit: ik ben Leandro, ik kan heel goed voetballen en ik ben vastberaden. In het spelershome stond hij ook al snel aan de biljarttafel en de kicker. Neen, hij kroop zeker niet in een hoekje weg. Nu hij voelt dat hij vaste man is en belangrijk kan zijn, is hij verbaal ook wat gegroeid. Maar eigenlijk is hij gewoon een rustige jongen die goed kan voetballen. Ik ben oprecht blij dat hij die stappen zette, want met zijn onvoorspelbare korte acties en kapbewegingen is hij een voetballer voor wie iedereen naar het stadion wil komen. Eén tegen één is hij moeilijk te verdedigen. Hij maakt ook graag een actie vanuit stand en soms lijkt het alsof hij over het veld zweeft. Zo lichtvoetig. Chapeau.’

Tot 2021

Intussen is zijn absolute doorbraak in Genk gerealiseerd. Ondanks internationale belangstelling tekende hij in april een nieuw contract tot 2021.

‘Vanaf de eerste training zie je zijn kwaliteiten’, zegt Philippe Clement, sinds eind 2017 hoofdcoach van Racing. ‘Hij leidt weinig balverlies en is snel, kan iemand met een actie uitschakelen, heeft een goeie vista, een goeie laatste pass en een goeie trap én hij is iemand die slim is en zich heel vlot aanpast aan een andere manier van werken. Bepaalde van onze bewegingen deed hij al eerder bij Leuven onder Emilio Ferrera, dus die waren herkenbaar voor hem, maar hij pikt ook gewoon snel nieuwe dingen op. Leandro is intuïtief, frivool en creatief, maar tegelijk taakgericht. Ook zijn motor is goed. De conditionele inspanningen verteert hij zonder problemen. Hij is klein en niet zo fysiek gebouwd, maar staat sterk op zijn benen en wint ook duels in de balrecuperatie. Dat is vrij veel voor een jonge speler en daarom zijn we blij dat hij ervoor koos om nog minstens een jaar bij Genk te blijven. Hij deed dat omdat hij beseft dat de volgende stap in zijn carrière is hier een jaar top presteren, belangrijk zijn en voor de prijzen meestrijden. Wat zeker nog beter kan, is zijn scorend vermogen, maar daar zijn we volop mee bezig. En: eens een heel seizoen scherp blijven en nog meer een leidersrol opnemen op het veld en in de kleedkamer. Hij is gevoelig voor kritiek, maar ik heb met hem nog geen enkel probleem gehad. Leandro is iemand met humor met een zwart randje en hij kan ook gewoon dingen zeggen op een manier die heel grappig is. Hij is niet alleen een goeie voetballer, maar in de groep ook een toffe persoon.’