Vanuit Buenos Aires volgt Kristoff Van Robays (ex-Cercle en SV Waregem) de massahype rond Diego Maradona en diens opvolger Lionel Messi. ‘Het leven valt stil als de nationale ploeg speelt.’
Ik woon hier nu ondertussen vijf jaar in Martins, op vijftien kilometer van de hoofdstad, nadat ik mijn vriendin leerde kennen in Spanje en haar uiteindelijk volgde naar Zuid-Amerika. Zelf voetbal spelen beperkt zich tot maximaal één keer per week, puur op vriendschappelijke basis. Ondanks mijn 31 jaar kunnen mijn enkels dat niet meer aan. Ik vul mijn dagen hier met het gidsen van toeristen doorheen Argentinië, Chili, Brazilië en Bolivia.
Je wordt hier tijdens het WK ondergedompeld in het voetbal. De basisgevoelens van de meeste Argentijnen kan je het best als volgt omschrijven: overmoed, nationalisme en bijzonder hoge verwachtingen. Dat kan leiden tot bijhorende ontgoocheling mochten ze er niet in slagen om de wereldbeker te veroveren.
God
De beleving is immens, ook al zitten we opgescheept met een bijzonder nadelig tijdsverschil. Al tweemaal werden daardoor de voorrondewedstrijden uitgezonden om halfnegen ’s morgens. De mensen kwamen dan wel samen in de parken om daar de wedstrijden op groot scherm te volgen, maar het ging er toch veel gemoedelijker aan toe dan bij duels om drie of vier uur in de namiddag. De grote volksmassa pakte zich nog niet samen. Eén ding staat vast: het normale leven valt hier compleet stil als de nationale ploeg speelt. Mensen kijken massaal op het werk en blijven binnen, alleen de voetbalanalfa-beten kan je dan op straat aantreffen. Vijf tv-kanalen volgen nagenoeg de hele dag alle verrichtingen: geen enkel detail wordt overgeslagen, op den duur moeten ze elkaar inter-viewen.
Alle hoop wordt gesteld op de toegevoegde waarde van Diego Maradona. Voor velen blijft hij dé nationale held. Op basis van zijn verleden als speler wordt hij aangezien als de beste aller tijden, wat leidt tot een verregaande vorm van verafgoding. Maradona is god, een levende legende. Die bewondering is er nog altijd, ondanks zijn drugsproblemen en vreemde gedrag van vroeger. Zijn leven leest als een sprookje: opgegroeid in de sloppenwijken, de absolute top gehaald in zijn sport, ook al bijna dood geweest en nu de man die successen haalt met een van de beste teams ter wereld. Hij staat een trapje hoger dan Lionel Messi.
Ik ben nochtans een heel grote fan. Met zijn kleine pasjes doet de Barcelonaspeler wat terugdenken aan Maradona, ook al door de manier waarop de bal telkens naar zijn voet toe gezogen wordt. Door die combinatie van snelheid en techniek is en blijft hij de beste voetballer ter wereld. Dat is een speler die zich amuseert op het veld, de pleintjesvoetballer van wie je de bal heel moeilijk kan afpakken. Het beste wat ik al ooit zag. Maar terwijl Maradona graag in het middelpunt van de belangstelling staat, via opvallende optredens bij persconferenties en het maken van een buikschuiver na een doelpunt, lijkt Messi vooral heel schuchter. Hij is ook geen echte ster of vedette. Bij interviews hoor je nauwelijks een stemverheffing, spreekt hij wat sullig en komt hij alleszins heel bescheiden over. Voor de nationale ploeg is het dan ook goed dat Maradona met zijn gekke fratsen alle mediavolgers aantrekt, waardoor zijn team zich perfect kan focussen op de wedstrijden.
opgetekend door frédéric vanheule;door françois colin
Messi is een voetballer die zich amuseert op het veld.
