Doe je nog aan sport ?

Niet meer sinds ik trainer ben. Ik heb die bladzijde zonder spijt omgedraaid. Ik heb me altijd goed moeten verzorgen, hard werken, me opofferingen getroosten. Ergens had ik daar genoeg van. Hoe dan ook, ik heb geen tijd meer om nog aan sport te doen. Alleen als ik met vakantie ben, waag ik me nog eens aan een partijtje tennis of minivoetbal met de vrienden.

Wat zijn je hobby’s dan ?

Die heb ik eigenlijk niet. Ik probeer meer tijd dan vroeger met mijn gezin door te brengen. Vroeger, toen ik nog voetbalde, kreeg het voetbal vaak de voorrang op de familie. Sinds de gebeurtenissen in La Louvière kan ik het voetbal meer en beter relativeren. Ik hou van mijn werk. Maar als mijn werk gedaan is, ga ik Corinne helpen in de taverne.

Neem je je problemen mee naar huis ?

Ik denk wel dat Corinne heeft gemerkt dat er problemen waren, maar ik probeer die toch opzij te zetten. Ik vind niet dat mijn gezin moet lijden onder mijn beroepsperikelen.

Doen je kinderen aan sport ?

Marine (13 jaar) is gek van voetbal. Ze kent het spel en de ploegen, maar ze voetbalt zelf niet. Ze speelt tennis. Hoe positief het vrouwenvoetbal ook evolueert, ik vind het geen elegante sport voor vrouwen. Caroline (18) speelt basketbal en Pierre-Etienne beoefent een beetje alle sporten. Ik heb mijn kinderen nooit geforceerd om aan sport te doen. Ik was zeker niet ontgoocheld omdat Etienne niet in het voetbal stapte. Anders had ik er op zondagochtend nog een wedstrijd bij ( lacht).

Wat voor een vader ben je?

Met het ouder worden word je je meer bewust van je verantwoordelijkheid. In die zin is Marine bevoordeeld, want ik probeer haar bij te brengen wat ik niet aan de andere twee heb kunnen bieden. Toen ik jonger was, was ik veel te veel op mezelf en op het voetbal gericht.

Je blijft trouw aan je streek ?

Ik heb het geluk dat ik woon waar ik altijd al wilde wonen : in Fraiture, een charmant dorpje dat zijn dorpse sfeer nog altijd behoudt en waar iedereen iedereen kent. Het bevindt zich halfweg tussen Sprimont, waar ik vandaan kom, en Comblain-au-Pont, waar Corinne de taverne uitbaat.

Hoe heb je Corinne leren kennen ?

Niet op het voetbal, en niet op café ! We kennen elkaar al bijzonder lang ( Corinne : “Als zevenjarige jongetje was hij al een leuke knul”). Nadien verloren we elkaar uit het oog. We zagen elkaar terug door haar neef, Michel Rasquin.

Wat waardeer je bij Corinne ?

Ze is een heel eerlijke vrouw, zeer lucide in haar beslissingen. Ze heeft het vermogen om dingen te delen, ze werkt hard en neemt haar werk ernstig. Ze kan een doel aan haar leven geven, laat zich niet gemakkelijk beïnvloeden en heeft zin voor verantwoordelijkheid. Corinne is een vrouw die je best niet ontgoochelt. Ik weet niet of ik haar kwaliteiten voldoende naar waarde had kunnen schatten, mocht ik haar op jongere leeftijd hebben ontmoet. We zijn nu vijftien jaar samen.

Hoe ziet jullie ideale vakantie eruit ?

Acht of tien dagen volstaan voor mij. Als het langer duurt, word ik zenuwachtig. Voor ons is vakantie synoniem met rusten. We zien al het hele jaar door mensen en tot dusver eisten de clubs, waarbij ik als trainer werkte, veel beschikbaarheid en aanwezigheid. We houden wel van Italië. Venetië hebben we al drie of vier keer bezocht en we hebben de kust langs beide kanten van Italië verkend. Ik heb het vooral begrepen op het eten, de zon. Als we in december op reis gaan, iets waar we wel van houden, dan is het richting wintersporten. Ik ga graag skiën, maar mijn voorkeur gaat uit naar langlaufen, omwille van de fysieke inspanning die je daarbij moet leveren.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content