verdediger

Belg, geboren op 7 juni 1978 in Maaseik. 1,84 meter – 74 kilo.

Profiel: de Vespaman.

M arc Wagemakers: “Opgewekt, dat ben ik. Denk ik. Met een achterliggende reden: in het voetbal, zeker bij een niet-topclub zoals Westerlo er indertijd een was en Sint-Truiden nu, moet je iets proberen te creëren waardoor je wat meer wordt van elkaar dan collega’s. En dat kan alleen door in de kleedkamer een positieve sfeer te creëren.

“Ben ik daarin een voortrekker? Ja, samen met een aantal anderen. Goeie sfeer creëer je door een keer op tafel te slaan, maar ook door eens plezant te doen. Dat kan gaan van verbale plagerijen tot iemand een peer stoven. Elke dag gebeurt er wel iets: water gooien, zalf smeren op plaatsen waar dat normaal gezien niet kan, … Peter Delorge is op dat gebied een serieuze smeerlap. Net als Pieterke Thijs. Anderen zijn verbaal sterk, zoals Hervé Onana of Sebastien Siani.

“Wat ik hier nu meemaak, doet me denken aan Westerlo zeven jaar geleden: jongens uit eigen streek, jonge Belgen, aangevuld met spelers die je in België heel moeilijk kunt vinden. Zoals: een nummer tien of aanvallend gerichte spelers. In België lopen genoeg verdedigers en middenvelders rond die in eerste klasse op een hoog niveau kunnen meedraaien. Bij STVV zijn ze in die richting gedraaid, terwijl het in Westerlo in de andere richting is gegaan. Maar daarom is dat niet altijd beter.

“Een Maaslander, zoals ik, voelt zich overal heel snel thuis. Ik denk dat zoiets te maken heeft met die Nederlandse grens vlakbij. Waar ik altijd gewoond heb, juist achter Maaseik, hebben we van het water nooit last gehad. Daar zijn de Belgen – voor één keer ( lacht) – slim geweest: ze hebben de dijk iets hoger opgetrokken dan de Nederlanders.

“Andere passies? Op dit moment voornamelijk mijn dochter. Acht maanden is ze nu. Daarvoor was ik veel bezig met muziek. Ik speel wat gitaar. Alle genres, maakt niet uit, als het maar klinkt. Klassieke gitaar, wat akkoordjes en dan zelf mee kwelen. Het lijkt nergens op, maar het is leuk.

“Thuis heb ik een Vespa staan. Aangeschaft nog voor het mode was. Een oldtimer. Ik had eerst een nieuwe, maar die heb ik intussen verkocht. De oldtimer blijft, mét dito helm. In Italiaanse steden mag het nochtans niet meer, ze mogen die tweetaktjes zelfs niet meer verkopen. Daar zijn ze in België ook mee gestopt, vanwege de vervuiling.

“Voor ik bij Westerlo tekende, was ik nog leraar lichamelijke opvoeding. In het buso in Maaseik. Lesgeven deed ik heel graag. Ik ben er nu lang uit geweest. De sportdagen die we met de club op scholen doen, dat is toch al heel anders. Even choquerend. Maar destijds rolde ik daarin en was dat plezierig. Na mijn carrière in de topsportschool werken lijkt me interessant. Al wil ik ook een trainerscursus beginnen. Maar nu nog niet. Eerst wat met de kleine bezig zijn en mijn huis verder verbouwen.”

door peter t’kint

“Ik voel me overal heel snel thuis.”