Club Brugge trok nog maar eens een rechtsback aan. Sinds Brian Priske twee seizoenen geleden het stadion uit werd gejaagd, werden zonder veel voldoening al zeven spelers op hun bruikbaarheid op positie 2 getest: Laurent Ciman, Jorn Vermeulen, Gertjan De Mets, Karel Geraerts, Carl Hoefkens, Ryan Donk en Jeroen Simaeys. Marcos Ca- mozzato (27) wordt de volgende in het rijtje. De Braziliaan tekende een contract van drie jaar met een vierde jaar in optie. Club liet in ruil Ciman naar Standard vertrekken en betaalde ook nog een transfersom.

Marcos is een van de drie verdedigers die Dominique D’Onofrio eind 2006 uit Brazilië naar Luik meebracht. “Onze eerste indruk was dat hij de minst getalenteerde was”, zegt Stan Van den Buijs, toenmalige assistent van Michel Preud’homme bij de Rouches. “Hij kende heel veel problemen met de dekking van de binnenkant. Het was dramatisch. Dat hij na zes moeilijke eerste maanden toch slaagde, als enige van de drie nog wel, komt omdat hij door zijn intelligentie en zijn professionele ingesteldheid veel oppikte en op alle vlakken vooruitgang maakte. Zijn linker is beperkt, maar zijn rechter heel goed.”

Hij is geen rasverdediger, vindt Van den Buijs, de troeven van Marcos liggen in de opbouw. “Defensief blijft hij toch kwetsbaar. Nog altijd maakt hij veel fouten in zijn positiespel, hij is niet van de grootsten ( 1,77 meter, nvdr) en zijn kopspel is niet denderend. Bij ons profiteerde hij toen van het feit dat hij als rechtsback voor zeventig procent aan aanvallen kon denken, omdat Sarr, Onyewu en Dante verdedigend sterk genoeg waren om het achterin vaak met drie man op te lossen. Zijn kwaliteit was dat hij spontáán kon voetballen, bijna constant mocht opkomen en over een uitstekende, van doel wegdraaiende voorzet beschikt die ideaal is om op in te lopen door sterke spitsen of mannen die uit de tweede lijn komen zoals Fellaini en Igor ( De Camargo, nvdr). Met infiltrerende middenvelders als Perisic en Geraerts kan dat ook voor Club Brugge een wapen worden. Een pluspunt voor hem is evenzeer dat hij terecht zal komen in een ploeg die hoog speelt en waarin de backs mogen meevoetballen, want hij is afhankelijk van de combinatie. Marcos is geen type flankverdediger die individueel het verschil zal maken op snelheid en/of loopvermogen.”

Hoe hoog het rendement van de Braziliaan bij Club Brugge wordt, zal ook in niet geringe mate afhangen van hoe hij er zich náást het veld voelt, benadrukt Van den Buijs. “Volgens mij leert hij het best zo snel mogelijk Nederlands. Toen hij bij Standard aankwam, waren er nog vier andere Brazilianen in de groep en sprak ook de trainer ( Michel Preud’homme, nvdr) Portugees. Igor en Dante hielpen hem enorm veel. Hoe hij zich voelt, is van groot belang. Als er iemand achter hem staat die hem stuurt en vertrouwen geeft met af en toe een goed woordje, dan durft en kan hij meer. Wordt hij niet gesteund, laat een deel van de groep hem links liggen of wordt hij aangepakt, dan krijgt hij het mentaal moeilijk en zakt zijn niveau. Wat dat betreft, was Bölöni niet zijn favoriete trainer. In een elftal dat niet draait, is Marcos de eerste die daaronder lijdt. Het zijn allemaal factoren die er mee voor zorgden dat hij het voorbije anderhalf seizoen bij Standard ver is teruggevallen.

“Zijn transfer naar Club Brugge is een goede zaak. In Luik wilden ze hem niet meer en als er dan bij een andere topclub een contract van drie jaar voor je klaarligt, is dat een grote motivatie.” S

CHRISTIAN VANDENABEELE

‘Hoe hij zich voelt, is van groot belang.’

Stan Van den Buijs