Sloveen, geboren op 9 maart 1983 in Slovenj Gradec. 1,87 meter – 71 kg. Profiel: het buitenbeentje.

M arko Suler: “Mensen zeggen vaak tegen me: ‘Je bent heel anders dan de meeste voetballers. ‘ Waarschijnlijk omdat ik nooit over voetbal praat. Ik praat eigenlijk over alles behalve voetbal. Begrijp me niet verkeerd: het is absoluut mijn passie, maar voetbal is maar een van de dingen die me fascineren. Eigenlijk is voetbal vooral iets wat me toelaat om te leven zoals ik dat wil. Als prof heb je veel vrije tijd en die probeer ik optimaal te gebruiken. Als ik oud ben, wil ik echt kunnen zeggen: ‘Man, I really lived my life.’ Ik probeer dingen uit, liefst zo veel mogelijk. Muziek is bijvoorbeeld erg belangrijk in mijn leven. Ik luister vooral graag naar rock: Travis, Stereophonics…, maar eigenlijk net zo goed naar R&B. Dansen doe ik ook graag. Ik heb ooit nog een jaartje les gevolgd in moderne dans. Daarnaast kijk ik ook film en probeer ik wat boeken te lezen. Meestal Sloveense auteurs, maar nu lees ik Digital Fortress van Dan Brown. Ook de krant neem ik elke dag door. Daarom niet van a tot z, maar ik beperk me ook weer niet tot de sportkatern.

“Ik wil weten wat er in de wereld gebeurt. Daarom reis ik ook veel. Hier in België ben ik naar Brussel, Knokke en Antwerpen geweest. Gent zelf is natuurlijk ook prachtig. Ik spreek geregeld af met Zlatan ( Ljubijankic). Gewoon om wat door het centrum te wandelen. Magnifiek. Verder van huis ben ik in Mexico geweest, in Sri Lanka en bijna in heel Europa. De Verenigde Staten en Australië staan nog op het programma. Je horizon wordt zo alsmaar breder. Onze cultuur is maar een van de vele, ik wil er gewoon zoveel mogelijk andere ontdekken. Op die manier leer je om dingen te bekijken vanuit een ander standpunt of perspectief. In Slovenië kon ik er twee keer per seizoen op uit trekken. Je hebt er twee grote competitieonderbrekingen. Eentje in de zomer en eentje in de winter. Hier lukt het waarschijnlijk enkel in het tussenseizoen.

“Ik ben alleen in Gent, mijn vriendin studeert momenteel nog in Slovenië. In de zomer komt ook zij naar hier. Maar ik heb helemaal nog geen behoefte om me te settelen. Al ben ik ondertussen 25, zo heel erg jong is dat nu ook weer niet meer. Misschien praat ik over een paar jaar wel helemaal anders. Wat ik zeker opnieuw wil doen, is studeren. In Slovenië ben ik begonnen aan hogere studies, maar die heb ik door het voetbal stop moeten zetten. Nu, ik ben helemaal niet gehaast. Ik kan in elke unief of hogeschool terecht. Ik denk dat ik me in economie ga verdiepen.

“Misschien zijn andere voetballers minder openminded, maar dat heeft me nooit gestoord. Je vindt altijd raakpunten. In Slovenië waren er soms zelfs te veel (lacht). Mijn grootste gebrek is dat ik geen nee kan zeggen. Echt, ik meen het, dat is een probleem. Hier in Gent begin ik die naam ook te krijgen. Voorlopig doen ze gelukkig alleen voor technologische problemen een beroep op mij. Iedereen begint hier te weten dat ik nogal veel met computers bezig ben, dus ik heb het weer zitten (lacht). Programma’s om muziek te branden, filmpjes converteren naar een iPhone,… Voor al die dingen komen ze bij mij terecht. Ik probeer ontzettend veel uit, mijn computer is zeker al 100 keer gecrasht, maar elke keer leer ik weer iets bij.” S

door jan-pieter de vlieger