De toon is gezet door het team van Michel Preud’homme. AA Gent lijkt het ritme van Anderlecht wat te kunnen volgen. Met tien op twaalf na vier speeldagen doen de Buffalo’s beter dan exact een jaar geleden, toen er een rapport van zeven op twaalf werd voorgelegd. De tactische variatiemogelijkheden zijn groter, het stroeve spel van de eerste duels werd vervangen door gesmeerder lopend snel dieptevoetbal.

Na de 1-7-uitschuiver in de Europa League tegen AS Roma bevestigde AA Gent in competitieverband al het goede van de seizoensstart. Maturiteit en realisme zijn de nieuwe ordewoorden. Dat uit zich momenteel in een hogere efficiëntie voor doel, met veel verschillende doelpuntenmakers. De frivoliteit en creativiteit die verloren ging door het vertrek van Bryan Ruiz werd opgevangen door een ander soort voetbal in het succesvol gehanteerde 4-2-3-1-systeem, eventueel inwisselbaar door een 4-4-2. Zlatan Ljubijankic (of Elimane Coulibaly) is als enige diepe spits zo sterk dat hij twee centrale verdedigers aan de praat kan houden. In zijn rug moeten rechts Adnan Custovic (of Adekanmi Olufade), centraal de almaar sterker wordende Mbaye Leye (of Christophe Lepoint) en links Yassine El Ghanassy (of Stijn De Smet) voor beweging en infiltraties zorgen. Zij worden gesteund door twee controlerende middenvelders. Na de blessures van Bernd Thijs, Christophe Grondin en Tim Smolders werd die rol tegen Lokeren OV toevertrouwd aan Randall Azofeifa en Milos Maric. Twee verdoken spelmakers, die de gebrekkige inspeelpass van de centrale verdedigers kunnen maskeren. Want de opbouw van achteruit blijft een werkpunt.

De doelpuntenverhouding (10-4) spreekt boekdelen. Preud’homme maakt vooral thuis zo optimaal mogelijk gebruik van de offensieve troeven waarover hij beschikt. De opdracht is duidelijk: de bal snel laten circuleren over de grond en het veld goed breed houden. Maar als alternatief kan AA Gent ook overschakelen naar powervoetbal, wat goed uitpakte tegen YR KV Mechelen. Lukt dat niet, dan is er nog altijd de fenomenale traptechniek van Randall Azofeifa op vrije trappen.

De honger naar succes is groot in het Ottenstadion, waar door middel van zwierig en ongecomplexeerd aanvallend voetbal momenteel aan klantenbinding wordt gedaan. De fans dragen Preud’homme alvast op handen en scanderen veelvuldig zijn naam. De kern is zodanig sterk uitgebouwd (twee evenwaardige spelers voor elke positie) dat zelfs een eventueel vertrek van Maric, de soms egoïstische woelwater, door het collectief kan worden opgevangen. De wisselmogelijkheden bestaan, het voetballend vermogen is aanwezig. S

FRéDéRIC VANHEULE

De honger naar succes is groot.