Het was een mooi zootje, dat zaterdagavond op de Heizel na de verdiende zege tegen Club Brugge met de Belgische beker in de handen de ereronde liep. Herinnerden Karel Snoeckx, Carl Hoefkens, Wim De Decker, Jurgen Cavens en Daniel Cruz zich in die triomfantelijke minuten nog hoe ze nog geen drie maanden geleden samen met de trainer in een schaars gevuld Kiel weggehoond werden ? Neem nu Karel Snoeckx, zaterdag maker van de eerste goal en vooropgaand in de strijd. In januari mocht hij vertrekken naar De Graafschap, maar dat haakte na Snoeckx’ test af. Met hangende pootjes keerde de middenvelder terug naar het Kiel. Het pleit voor Marc Brys dat hij hem niet in de vergetelheid duwde, maar een nieuwe kans gaf. Het pleit voor Snoeckx dat hij die kans greep.
Meer spelers deden dat. De Decker bijvoorbeeld, zaterdag onverzettelijk in de duels en rustig uitvoetballend. Jan-Olde Riekerink, die De Decker twee jaar geleden bij AA Gent bij het huisvuil zette waarna Gent wat tevreden was dat GBA hem wilde lenen, zal zijn ogen uitwrijven als hij de beelden van zaterdag bekijkt. Wie anders dan Jos Verhaegen had nog een contract veil voor Jurgen Cavens ? Carl Hoefkens, kersvers internationaal, zag twee jaar geleden zijn vrouw Vanessa vaker geïnterviewd worden dan hijzelf. In geen tijd schopte Hoefkens het van grote belofte tot internationaal, maar toen Lierse hem net als de andere talenten voor veel geld wilde verkopen, bood niemand zich aan. Alleen het half failliete Lommel redde hem van de dreigende B-kern op het Lisp. Hoefkens kwijnde niet zoals zoveel talenten weg, hij knokte zich terug op het voorplan.
Toen Verhaegen en Snelders twee jaar geleden de onbekende Marc Brys een kans gaven, werd daar hard om gegrinnikt. Toen Brys op zijn eerste persconferentie aankondigde dat hij Germinal Beerschot in een paar jaar naar Europees voetbal wilde loodsen, verslikten de meeste toehoorders zich in hun eten. Fijntjes herinnerde Brys zaterdag aan dat moment. De komende jaren moet blijken wat hij het Belgische voetbal bijbrengt. In een eerste fase bewees hij dat hij de kans die Verhaegen hem bood verdiende. Brys verheft zelden zijn stem, toont weinig emotie en oogt daarom soms wat saai, maar de manier waarop hij een groep anonieme en afgeschreven voetballers tot een hecht geheel maakt, hoe hij het beste uit bescheiden voetballers haalt en toch maar een basisplaats gaf of geeft aan de jonge Agyeman Dickson en Moussa Dembele, verdient alle respect. De scherpte die hij zaterdag tegen een op papier veel sterker tegenstander in zijn elftal kreeg, toont zijn vakmanschap.
Alleen mogen trainer, spelers en club niet de fout maken genoegen te nemen met deze bekerzege als momentopname, wat die andere Antwerpse club overkwam die tien jaar geleden het kanaal overstak met twintigduizend aanhangers. Die stellen nu vast dat de vonk van energie die toen aanwezig was niet werd aangewakkerd. Germinal Beerschot moet die vlam zelf brandend houden, niet met uitgestoken hand alle heil van buitenaf verwachten. Pas over een jaar zal duidelijk worden of deze beker meer oplevert dan een eerste blikken pot in de prijzenkast.
