Een jaar geleden zat toenmalig Liersetrainer Paul Put er misnoegd bij toen zijn ploeg werd voorgesteld in Hof Ter Smisse in Hoogstraten. Hij had een extra lading buitenlandse spelers gekregen die hem toeliet twee evenwaardige elftallen op te stellen, maar hij wilde er toch graag nog een centrale verdediger bij. Op de vraag of Timothy Dreesen daarvoor niet in aanmerking kwam, fronste Put de wenkbrauwen. Nochtans had Dreesen het jaar ervoor al een paar sterke prestaties neergezet met het A-team en werd hij binnen de club met enige schroom de nieuwe Kompany genoemd. Dreesen, vond de trainer, kon als universitair niet alle trainingen volgen. Bovendien miste hij ervaring.

De meeste jongeren die in eigen club doorgroeien, missen, wanneer ze de neus aan het venster van het eerste elftal steken, ervaring.

Zes maanden later kocht Club Brugge Timothy Dreesen. Met de transfersom haalde Lierse zijn licentie, nadat het met Dreesen meer punten had gehaald dan zonder hem.

Kan het dat Put Dreesens talent simpelweg niet zag ? Wilde hij een buitenlander die hij kon inpassen in ‘de zaak’ ? Had Put een deal met makelaars dat hij een extra commissie kreeg bij een gunstig advies voor het aantrekken van een buitenlander ? Of miste Put gewoon lef en koos hij liever voor zekerheid ?

Vaak grijpen clubs pas in hoge nood naar jonge spelers. Zonder Lierses problemen met de gokchinees staan Dreesen, Kane Develer, Jérôme Van der Zyl of Thomas De Corte nog lang niet op de rand van de doorbraak. Zouden zonder de zware blessurelast bij Genk Sven Verdonck en StevenDefour ook hun kans hebben gekregen ? Het is in elk geval de verdienste van Hugo Broos dat hij ze nadien liet staan.

Benieuwd hoeveel trainers dit seizoen de moed en het lef tonen om jong talent uit eigen kweek een kans te geven. Maakt Johan Boskamp bij Standard (afgelopen seizoen geen enkele jongere uit eigen jeugdopleiding gelanceerd) zijn reputatie van bij Gent waar, toen hij met in lagere afdelingen weggeplukt jong talent de schuldenmassa van de club aanzienlijk verminderde ?

Vaak wordt buitenlands talent met de natte vinger gehaald of geweigerd. Liefst zes eersteklassers haalden twee jaar geleden hun neus op voor Mbark Boussoufa, afgelopen seizoen de beste voetballer van het land. Omdat Belgische eersteklassers onvoldoende middelen hebbe0n of vrijmaken om zelf de buitenlandse markten te verkennen, zijn ze een makkelijke prooi voor makelaars die met een lading dvd’s onder de arm of met verleidelijke commissies trainers of clubleiders over de streep trekken als ze weer eens een supertalent in de aanbieding hebben wiens naam vervolgens sneller vergeten is dan de fans hem correct kunnen uitspreken.

Meer lef en visie is dringend welkom, niet alleen bij trainers, ook bij clubbestuurders en bij de bondsverantwoordelijken die het afgelopen seizoen de deur wijd open zetten voor misbruiken allerhande, met het argument dat ze totaal geen middelen en bevoegdheden hebben om wat verkeerd loopt aan te pakken. Voetballend België als bananenrepubliek. Misschien moet ook de pers minder vrijblijvend een forum geven aan individuen die de sport belazerden en geen kans onverlet laten hun eigen aandeel te minimaliseren : ach, we maken toch allemaal wel eens een foutje ?

Ter zake kan België dezer dagen een voorbeeld nemen aan de Italiaanse aanpak.

Tijd voor voetbal, in een competitie waar Anderlecht door elf op de twaalf redacteurs van dit blad genoemd werd als voornaamste titelkandidaat. Eén gokt op Club Brugge : een Franstalige collega !

In deze Special Competitie vindt u alle gegevens over de 437 eersteklassevoetballers (onder wie 188 buitenlanders, 17 minder dan vorig jaar deze tijd) die per 20 juli aangesloten waren. Ongetwijfeld hebt u na de transferperiode eind augustus nood aan een nieuwe competitiespecial.

De ploegfoto van Charleroi zal u niet aantreffen. Door een aanslepend conflict met Charleroimanager Moggi Bayat mag niemand van die club op straffe van contractbreuk met dit blad praten of ons informatie verstrekken. De geplande fotosessie werd met een paar dagen opgeschoven tot na de deadline van dit dossier.

Geert Foutré