RUIM EEN JAAR GELEDEN KREEG HIJ EEN TRAP VAN GENKVERDEDIGER MAVINGA IN HET AANGEZICHT. DE BLESSURE BEMOEILIJKTE ZIJN EERSTE SEIZOEN BIJ ANZJI MACHATSJKALA. EEN GESPREK OVER ZIJN TRANSFER, REVALIDATIE, MAROKKO EN DAGESTAN.
1. Ben je tevreden over je keuze voor Anzji?
Mehdi Carcela: “Het was de beste beslissing die ik in mijn korte carrière al genomen heb. Bij Standard weggaan was vanzelfsprekend geworden na de bestuurswissel. En achteraf bekeken heb ik er goed aan gedaan om Luik te verlaten… Als Luciano D’Onofrio bij de club gebleven was, dan zat ik daar nu allicht zelf ook nog. Ik had een prima verstandhouding met hem en de zekerheid van in een goeie ploeg te kunnen spelen. Hij kende iets van voetbal.”
2. Mis je Standard nog?
“Vooral de supporters. Sclessin is een gekkenhuis! Wanneer je in de spelerstunnel staat net voor je het veld op komt tegen Anderlecht, hoor je jezelf niet meer praten. Dat geeft je kippenvel. Ik heb in de Champions League gespeeld en in de Russische stadions, maar zo’n kolkend publiek als dat van Standard heb ik nergens meegemaakt. Dat moet een van de warmbloedigste van Europa zijn, ook al kent dat van Anzji er ook wat van.”
3. Waarom koos je precies voor Anzji terwijl er nog andere clubs geïnteresseerd waren?
“Vooral omdat Anzji me niet onder druk zette om overhaast terug te keren na mijn blessure. Dat is een goede keuze gebleken, want ik heb bijzonder veel moeite gehad om mijn oude niveau terug te bereiken, zowel fysiek als technisch. Tijdens de vakantie, enkele dagen na de botsing, kon ik zelfs de bal niet meer hoog houden. Ik had de indruk dat ik opeens niet meer kon voetballen. Aanvankelijk maakte ik me zelfs zorgen om de rest van mijn carrière. Mijn eerste training met Anzji was verschrikkelijk. Al mijn schoten gingen naar de wolken. Mijn ploegmaats wisten niet wat ze zagen. Ik was zo gegeneerd… ( lacht) Het heeft twee maanden geduurd voor ik mijn balgevoel terugkreeg. Maar nu voel ik me prima. Ik ben fysiek nog nooit zo sterk geweest. In de gymzaal van Anzji heb ik wat spiermassa bij gekweekt.”
4. Hoe is je herstel precies verlopen?
“Ik had de eerste weken erg vaak hoofdpijn en zelfs geheugenverlies. Ik sliep veel, een uur of twaalf per dag. Toch was ik voortdurend moe. Gezien de ernst van de impact was dat ook niet zo verwonderlijk. Maar twee weken geleden heb ik in Luik een scan ondergaan en er was niks meer om mij ongerust over te maken. De beenderen zijn stevig en de neurologische tests waren oké. De artsen hadden me gezegd dat het tussen zes maanden en een jaar zou duren voor alles weer bij het oude was. Vandaag ligt het achter mij.”
5. Hoewel je nauwelijks gespeeld had, werd je toch opgeroepen voor de Afrika Cup, maar Marokko deed het er niet goed. Twee verrassingen?
“Mijn selectie was een verrassing, al ben ik er altijd in blijven geloven. Ik wist dat Erik Gerets op mij rekende. Op het toernooi hebben we veel tegenslag gehad. Alle matchen waren een dubbeltje op zijn kant. Tegen Gabon maken we de 2-2 en krijgen we nog een vrijschop binnen zoals die speler er nooit nog een maakt. Die avond zat alles tegen.”
6. De Marokkaanse pers was snoeihard voor Gerets. In korte tijd ging hij van Messias naar paria.
“Als spelers kunnen we hem niets verwijten. Ik beschouw hem nog altijd als een geweldige coach, daar hebben die resultaten niks aan veranderd. Iedereen in Marokko was gefrustreerd door de Afrika Cup: spelers, pers, het volk. En als het niet naar behoren loopt, kijkt men altijd naar de trainer. Gerets heeft veel op zich genomen, hij heeft de spelers altijd uit de wind proberen te zetten.”
7. Denk je dat Gerets bondscoach van Marokko gaat blijven?
“Ik heb al een tijdje niks meer van hem gehoord, maar ik hoop dat hij zijn beloftes nakomt en op post blijft. Zijn trainingen zijn uitstekend en bovendien is hij psychologisch heel sterk, hij kent zijn spelers vanbinnen en vanbuiten. Dat is zijn grote kracht.”
8. De grote droom van Mehdi Carcela, wat houdt die in?
“Het zover mogelijk schoppen in het voetbal en voor de beste club van de wereld spelen. Dat is ofwel Real, ofwel Barcelona: zo kunnen ze me niks verwijten als het ooit zover zou komen… ( lacht) Voor Manchester City heb ik het ook wel. Wat Vincent Kompany daar realiseert, is niet min. Hij is het bewijs dat alles snel kan gaan in het voetbal: piepjonge ster in België, blessures en andere problemen in Hamburg, dan naar City toen dat nog niet door die sjeik uit Qatar was opgekocht en uiteindelijk aanvoerder van de kampioen in de Premier League.”
9. Jij speelt nu zelf aan de zijde van Samuel Eto’o, een van de beste aanvallers ter wereld. Hoe is dat?
“Hij is als een grote broer voor mij, geeft me raad en zo. Als je zijn palmares ziet dan kun je alleen maar zwijgen en luisteren. En ik heb nochtans nog niet vaak naar ploegmaats geluisterd… ( lacht) Buiten het menselijke aspect, zijn openheid, blijft hij natuurlijk ook sportief een topper. Hij is veruit de beste voetballer met wie ik ooit samen gespeeld heb. Een voorbeeld: mijn laatste pass naar hem was zo hard als een schot en toch controleerde hij de bal zonder moeite. Hij scoort nog even makkelijk als hij ademt, zijn versnelling is nog altijd indrukwekkend en hij voelt ongelooflijk goed aan waar hij moet staan. Jammer genoeg heb ik niet meer met Roberto Carlos samen kunnen spelen ( die is gestopt als voetballer en maakt nu deel uit van de staf van Anzji, nvdr). Al wat ik kan zeggen is dat hij nog altijd die geweldige trap in de voeten heeft.”
10. We gaan je dus blijkbaar niet snel weer in België zien. Nochtans deden er geruchten de ronde over een transfer naar Anderlecht en zelfs naar Club Brugge. Wat is daarvan aan?
“Ik kan duidelijk zeggen dat er geen contacten zijn en dat het ook niet aan de orde is. Wat niet wil zeggen dat ik bepaalde zaken per definitie uitsluit. Eerst bij Standard spelen en dan bij Anderlecht? Als dit Standardbestuur blijft en het blijkt de laatste oplossing, waarom niet dan? Eto’o heeft na Real toch ook bij Barcelona gespeeld? Maar ik maak me niet te veel zorgen over mijn toekomst, want ondanks een moeilijk seizoen is er nog altijd genoeg belangstelling.”
DOOR THOMAS BRICMONT
“Ik hoop dat Erik Gerets zijn beloftes nakomt en op post blijft als bondscoach van Marokko.”
