Feyenoord won voor de tweede keer in zijn bestaan de Uefabeker. Met dank aan Pierre van Hooijdonk, de nieuwe held van Rotterdam.
Plots vibreert de zaktelefoon van iemand uit het gezelschap. Shinji Ono aan de lijn. Waar we zitten ? Ono komt nog even langs en valt in de armen van onze kennis.
Dit is Feyenoord. Complexloze volksclub, die ook in tijden van triomf zijn fans niet vergeet. Op Gran Canaria, vorige winter, was al te zien hoe close fans en spelers met elkaar omgaan. Ja, dan is Feyenoord leuker dan Ajax. Op trainingskamp stappen tot ’s ochtends vroeg, met alle remmen los, maar ’s anderendaags wel voluit trainen, de zwaarste stappers nog het hardst.
Dankzij die kracht ook haalde Feyenoord vorige woensdag de winst in de Uefabeker naar zich toe. Het was het vangnet, nadat de ploeg kansloos was uitgeschakeld in de eerste ronde van de Champions League. In die periode, een dieptepunt, werd ook in het Nederlandse kampioenschap een thuisnederlaag geleden tegen FC Twente, zodat even de positie van trainer Bert van Marwijk ter discussie kwam te staan. Maar Van Marwijk, geassisteerd door de gewezen topspelers Pim Doesburg, Mario Been en Johnny Metgod, bleef de afstandelijke rust zelve en overleefde de storm.
Zes maanden later triomfeert hij. “Feyenoord mag een voorbeeld voor Nederland zijn. Een lichtpunt temidden de vele negatieve berichtgeving over het afglijden van ons voetbal en de niet-kwalificatie voor het WK”, was zijn conclusie achteraf.
eyenoord schakelde achtereenvolgens Freiburg, Glasgow Rangers, PSV en Inter Milaan uit. In de finale moest ook Dortmund eraan geloven. Dankzij de teamgeest én Pierre van Hooijdonk, de absolute held van de Kuip. “Dit is de Uefabeker van Pierre,” vond doelman en boezemvriend Erwin Zoetebier.
Van Hooijdonk is, samen met aanvoerder Paul Bosvelt, de gangmaker in de kleedkamer, maar bovenal de trotse bezitter van de verschrikkelijkste vrije trap op deze planeet. Na tal van omzwervingen – Pierre is 32 en speelde voor RBC, NAC, Celtic, Nottingham Forest, Vitesse en Benfica – belandde hij vorige zomer in de Kuip. Een jaar later is hij er onsterfelijk. “Als we de finale winnen verdwijn ik veertien dagen van de aardbol en is mijn volgende verschijning op tv een item in opsporing verzocht“, liet hij vooraf lachend noteren.
Een vrije trap in Freiburg, twee tegen de Rangers, een kopbaldoelpunt in de slotminuut tegen PSV : Pierre stond er op de beslissende momenten. Ook in de finale. Voor de rust knalde hij één vrije trap tegen de paal en één in doel, en zette hij een strafschop om. Zat bij Dortmund die andere lange aanvaller, Jan Koller, veel beter in de wedstrijd en scoorde ook hij een wonderlijk doelpunt, het was Pierre die de de matchwinnaar werd. “Een standbeeld moet er hier voor hem komen,” vond Zoetebier, “zo snel mogelijk.”
Niet te pakken, zijn ze, die vrije trappen, 45 al gingen er rechtstreeks binnen. Vrucht van élke dag werk op training. Met een bijzondere aanloop, heel schuin, om de bal een krul mee te geven, en met afgemeten passen in de aanloop. Pierre bepaalt ook, afhankelijk van de dikte van de muur, hoeveel ploegmaats hij ervoor zet om de keeper het zicht te beletten. Zoetebier : “Als ze binnen het kader zijn, en dat zijn ze bijna altijd, zijn ze onhoudbaar. Je mag ook niet anticiperen, of hij gooit ze in de andere hoek. Dan sta je als keeper voor lul.”
otterdam was vorige week de stad van P. Eerst die van PimFortuyn, wiens dood een schaduw over de finale wierp, maar zoals Zoetebier het zei : ” The show must go on. Dit evenement is zo groot voor de Uefa, dat afgelasten absoluut niet kon. Toen dat duidelijk werd, hebben we het allemaal van ons afgezet en ons op het voetballen geconcentreerd. Erg misschien, maar zo zit het leven in elkaar.”
Eén derde van de Rotterdammers stemde een maand geleden voor Fortuyn, die ook veel aanhangers telde onder de Feyenoordfans. Was de sfeer vooraf ingetogen, achteraf was daar nog weinig van te merken. Rotterdam bleef de stad van P, maar dan nu van Pierre. Pi-Air ook genoemd, vanwege zijn kopbalsterkte. Put your hands up in the air. For Pi-Air. Het is intussen een dikke hit, vorige week nog op 10 in de charts. Straks allicht op 1.
P. is dood, leve P.
door Peter T’Kint,
