Het EK 2024 wordt in Duitsland gespeeld en moet een zomersprookje worden. Net zoals het WK 2006 dat was.
Nooit een toernooi meegemaakt dat zo intens werd beleefd als het WK 2006 in Duitsland. Het was alsof het land de last van het verleden definitief wilde afschudden. Met zijn gevoel voor overdrijving en show riep de toenmalige FIFA-voorzitter Sepp Blatter dit WK nog voor de eerste bal rolde uit tot het beste uit de geschiedenis. ‘ Die Welt zu Gast bei Freunden’, was de slogan die vooraf tot vervelens toe werd bovengehaald.
Een feest zou het inderdaad worden. Na een seizoen dat overschaduwd werd door tal van gokaffaires verzoende iedereen zich weer met het voetbal. De openingsceremonie werd een glinsterende show, met 1400 dansers en 160 wereldkampioenen uit zeven continenten die de Allianz Arena van München binnenstapten. Enthousiasme zou als een rode draad doorheen het hele toernooi lopen. Auto’s die met Duitse vlaggen waren getooid, mensen die hun gezichten verstopten in een bal, treinen met stickers van het WK, iedere straat ademde de sfeer van het evenement uit, er werd alleen een hoerastemming verspreid. Thuis keek Vincent Kompany met verbazing naar alle randreportages. Hij zou zijn loopbaan na dit WK bij Hamburg verderzetten. Als opvolger van de naar Bayern München vertrokken Daniel Van Buyten.
Ieder stad die een nationale ploeg onderdak verschafte, pakte daar openlijk mee uit. Zo was er bijvoorbeeld Würzburg, een universiteitsstad van 130.000 inwoners, waar de nationale ploeg van Ghana logeerde. Ze werden na een spectaculaire 0-2-zege tegen Tsjechië gehuldigd. Op de markt krioelde het van het volk. De burgemeester nam het woord en riep: ‘ Black stars are Würzburg stars. ‘ Het was de totale voetbalwaanzin.
Een maand lang was het alsof Duitsland zichzelf terugvond. Vroeger werden nationalistische gevoelens maar zelden openlijk geshowd. De media speelden een grote rol rond dit almaar opstijgend enthousiasme. En het voetbal dat onder bondscoach Jürgen Klinsmann werd gebracht was overgoten met modernisme en subtiliteit. Twee maanden voor het WK kon Klinsmann na een 4-1-nederlaag in een vriendschappelijke wedstrijd in Italië niet snel genoeg opkrassen en mengde bondskanselier Angela Merkel zich in de debatten: zij wilde dat de glans van dit evenement, de locomotief om de slabakkende economie weer op gang te trekken, niet verbleekte. Tijdens het WK werd Klinsmann gevierd als een hervormer die een nieuwe spelcultuur installeerde, een revolutie als het ware, met snel en avontuurlijk voetbal, waarbij constant de weg naar voren werd gezocht. Zijn contract kon niet snel genoeg worden verlengd, ook al werd Duitsland in de halve finale uitgeschakeld door Italië. Maar volgens Klinsmann ging het niet zozeer om de trainer, wel om een filosofie. En die, zei hij, werd ook uitgedragen door zijn assistent Joachim Löw. Die, zo viel later te beluisteren, had een veel grotere impact op de spelwijze van de ploeg dan iedereen dacht. Klinsmann zou het later als clubtrainer nooit maken.
De Duitse televisie ontdekte tijdens het WK een uitstekende analist. Jürgen Klopp werd door televisiezender ZDF aangetrokken om de wedstrijden te ontleden. Klopp was trainer van Mainz 05 en derhalve nog niet zo bekend. Hij moest een duo vormen met Franz Beckenbauer maar die weigerde. ‘Met Klopp ga ik niet aan een tafel zitten’, liet hij op een pedant toontje horen. Het was kennelijk beneden zijn niveau. Later wenste Beckenbauer niet meer aan die uitspraak herinnerd te worden.
Veel is er sindsdien gebeurd. Of het EK van 2024 weer voor zo’n golf van enthousiasme zal zorgen? In 2006 werd er duizend dagen voor het begin van het toernooi met het aftellen begonnen en was het voor het land nadien moeilijk om te ontwaken uit een zomersprookje, om niet langer te leven onder een zwart-rood-gouden doek. En Franz Beckenbauer? Die geeft nog over alles zijn mening en zal allicht ook dan als een soort ambassadeur door het land reizen. Vliegtuig in, vliegtuig uit, het verbroederend effect van voetbal constant benadrukkend. Beckenbauer zal dan bijna 79 jaar zijn.
