Na een lang aanslepende blessure flitst Franck Ribéry weer als vanouds bij Bayern München. De twijfels die hier en daar over hem rezen, veegde de Fransman kordaat van de grasmat. Hij barst van het zelfvertrouwen.

Ook zonder Franck Ribéry stokte de aanvalsmachine van Bayern München dit seizoen niet. Daarvoor is de kern van de Duitse kampioen te groot. Maar sinds de linkerspits een paar weken geleden zijn rentree maakte, wordt het spel nog meer overgoten door snelheid en creativiteit.

Franck Ribéry heeft moeilijke maanden achter de rug. Hij miste het WK door een rugblessure, zette vervolgens een punt achter zijn carrière als international en bleef door een knieblessure bij Bayern München maanden aan de kant. Omdat Bayern bleef winnen, werd de inbreng van de Fransman wat al te voorbarig geminimaliseerd. Maar Ribéry zette de voorbije weken even orde op zaken. In zes matchen maakte hij drie doelpunten en gaf hij drie assists.

Franck Ribéry: “Ik voel me weer goed. Ik moet zeggen dat ik aanvankelijk had gevreesd dat mijn knie slecht zou reageren, vooral ook omdat de revalidatie niet gemakkelijk verliep. Soms had ik geen pijn, maar twee dagen later dan weer wel. Maar er is nu duidelijk beterschap. Helemaal top ben ik nog niet. Ik doe elke dag speciale oefeningen, vooral dan krachttraining, anderhalf uur per dag, voor en na iedere training. En op een vrije dag kom ik ook naar de club om verder te werken. Helemaal in mijn eentje”

Op het veld is er weinig van de naweeën van die blessure te zien.

“Je hebt eigenlijk een heel ander gevoel als je speelt. Dan leef je op, je bent blij. Ik heb dat nodig, die wedstrijden, dat publiek. Het is mijn leven. En het is mooi dat je merkt dat je nog altijd belangrijk bent voor de ploeg.”

Terwijl er hier en daar al wat voorbehoud was: Bayern had, zo zeiden sommigen, Ribéry niet meer nodig. Heb je dat gemerkt?

“Nee. Misschien waren er mensen buiten de club die daar zo over dachten, maar intern was die twijfel er zeker niet. Ik weet wat ik voor deze club heb gedaan en wat ik nog kan presteren. Dat is in de laatste wedstrijden gebleken. En je merkt ook: als iedereen honderd procent fit is, dan worden we nog beter.”

Samenhorigheid

Er wordt veel over een aankoop van Marco Reus gediscussieerd. En die speelt bij voorkeur ook op de linkerkant.

“Reus is een goede voetballer. Maar ik ben er ook nog een tijdje, ook al word ik 32 jaar. Ik heb met deze club alles gewonnen en ik denk dat er nog vele titels zullen volgen. En ik weet dat ik daarin een aandeel kan hebben. Ik ben nog steeds een belangrijke speler. Met mij moet je altijd rekening houden. Ik ben nog hongerig. Zeer hongerig. Misschien is dat binnen een paar jaar anders. Maar zelfs dan zal ik er altijd zijn voor de club.”

Je bent niet bang dat ooit vergeten zal worden wat je allemaal voor Bayern hebt gedaan?

“Deze club heeft een speciale cultuur, een speciale mentaliteit. Bestuur, supporters, trainer, iedereen weet wat ik heb gepresteerd. Maar ik weet ook wat anderen voor mij hebben gedaan. Er is hier sprake van een samenhorigheid die uniek is en die je niet kan vergeten. Dat merk ik. Iedere dag opnieuw. Als je in het stadion komt, als je op de bank zit en de mensen je naam scanderen. Dat is echt buitengewoon.”

Was de manier waarop Pep Guardiola je bracht in orde voor jou? Voor de topper tegen Borussia Dortmund liet hij je nog op de bank.

“Ik wil altijd spelen als ik fit ben. Dat is mijn karakter. Maar na een lange pauze mis je ritme. Als je voor de eerste keer weer twintig minuten mag invallen, dan heb je na drie sprints geen lucht meer. Daarom moet je langzaam opbouwen. Vroeger had ik weinig geduld, maar in de loop van de jaren denk je daar anders over. Als het niet meteen loopt, blijf je rustig. Want je weet onderhand wel wat je kan. Dat geeft je een zekerheid. De ploeg heeft iedere speler nodig.”

Maar zeker jou en Arjen Robben.

“Dat klopt. Als Arjen en ik honderd procent fit zijn, dan is dat een groot voordeel voor de ploeg. Wij gaan altijd in duel, een-tegen-een. Telkens opnieuw proberen we met onze dribbels het strafschopgebied binnen te dringen. De ploeg kent onze kwaliteiten. Maar wij zijn natuurlijk op anderen aangewezen.”

Gouden Bal

Een paar weken geleden ben je Uli Hoeness in de gevangenis gaan bezoeken.

“Dat was belangrijk voor mij. Omdat ik Hoeness als mens zeer respecteer. Hij heeft veel voor mij gedaan en dat vergeet je niet. Daarom was het zo belangrijk om naar ginder te rijden en hem te zien. Dat is het minste wat ik kon doen. Maar ik vind het wel triest. Hoeness maakte wel een goede indruk. Ik hoop dat hij snel weer vrij komt.”

Heeft hij je raad gegeven?

“Nee, hij vroeg gewoon hoe het ging, met mij, met de familie. Hij zei ook dat ik nooit moet vergeten dat ik de afgelopen jaren mee Bayern München heb gevormd. Hij was blij met mijn bezoek. Dat gaf me een goed gevoel.”

In januari heb je in het referendum om de Gouden Bal tegen Cristiano Ronaldo verloren. Je was ontgoocheld, maar je hebt daar nooit over gesproken. Hoe diep zat het allemaal?

“Het was een enorme ontgoocheling. Ik kende in 2013 een sterk jaar, ik heb alles gewonnen wat er te winnen viel, ik was beslissend, ook in tal van interland voor de WK-kwalificatie. Ook Ronaldo speelde goed, maar hij won niets. Terwijl titels in de jaren daarvoor altijd beslissend waren voor dit referendum. Ik heb dat daarom niet begrepen, vele anderen trouwens ook niet. Als ik dan hoor hoe sommige functionarissen zich achteraf hebben uitgelaten, dat was zeer vreemd.”

Terug naar Bayern: wie kan deze ploeg stoppen?

“Als alles normaal loopt niemand in de Bundesliga. In Europa misschien Real Madrid. Zij zijn nu al top, terwijl er bij ons nog een aantal spelers ontbreken. Wij willen in ieder geval in 2015 zo veel mogelijk titels verzamelen. En twee keer naar Berlijn reizen. Voor de finale van de Champions League en voor de finale van de Duitse beker. Maar intussen willen we natuurlijk ook weer kampioen worden.”

DOOR MOUNIR ZITOUNI – BEELDEN: BELGAIMAGE

“Het was voor mij belangrijk om Uli Hoeness in de gevangenis te bezoeken.”