Canadees/Pool. Geboren op 27 mei 1981 in Amstetten (Oostenrijk). 1,84 meter – 77 kilo.

Profiel: de stille genieter.

M ichael Klukowski: “Ik ben relaxed. Het zit in mijn Canadese mentaliteit en in de persoonlijkheid van mijn moeder. Ontspannen, kalm, gemakkelijk, gewoon. Ik eet alles en kom met iedereen overeen. Het hielp mij al veel in Europa. Mijn vader is extraverter. Je weet dat hij er is, hij is altijd aan het praten.

“Die rust zit ook in mijn spel. Ik ken alleen positieve stress. Ik leef van dag tot dag en doe mijn best; wat voorbij is, is voorbij. Ik pobeer mezelf te verbeteren, maar daarom verander je nog niet wezenlijk. Ooit wil ik nog wel eens in een andere competitie spelen, maar daar ben ik niet mee bezig. Het moet op natuurlijke wijze gebeuren. Club Brugge beschikt over meer talent dan de voorbije jaren en dat komt ook mijn prestaties ten goede.

“Mijn ouders emigreerden van Polen naar Canada en onderweg werd ik geboren in Oostenrijk ( lacht). De wereld is klein voor hen. Mijn moeder is topschaatster geweest en reisde veel voor haar sport. Mijn vader is een grote voetbalfan. In Canada is er geen volwaardige profvoetbalcompetitie. Wie talent heeft, moet er zo snel mogelijk weg. Toen ik veertien was, testte ik via Wlodek Lubanski al bij Standard en Lokeren. Tien jaar geleden landde ik in Parijs. Sindsdien is er veel gebeurd. Op een bepaald moment speelde ik in Frankrijk in de achtste divisie.

“Waar ik mij het best thuis voel, is moeilijk te zeggen. Ik groeide op in Canada in een Poolse familie en speel bij de nationale ploeg van Canada. Mijn ouders wonen ondertussen weer in Polen, mijn verloofde is een Poolse en mijn broer is met zijn familie in Canada gebleven. Ik voel mij Pool én Canadees.

“Ik reis veel rond. Stel dat ik nu stop met voetballen, dan begin ik misschien een voetbalschool in Canada. Het zuiden van Frankrijk lijkt mij een uitstekende plaats om te leven. Ik spreek de taal en ik hou van het land.

“Poolse families gaan elke zondag naar de mis. Wij deden het ook in Canada. Vlak bij ons huis was een Poolse kerk. Van klein af al bid ik iedere avond voor ik ga slapen. Het is zeker geen routine, voor mij is dat iets natuurlijks. Het is iets persoonlijks, het is moeilijk uit te leggen. Het helpt om mij goed te voelen.

“Nu nog ga ik soms naar de kerk. Met Kerstmis bezoek ik mijn familie in Polen en dan gaan we samen naar de mis.

“Ik draag ook nog altijd een medailletje om mijn hals. Toen ik het anderhalf jaar geleden verloren was in het voetbal, kocht ik een nieuw in Polen. Ik lees niet elke dag de Bijbel, maar het geloof leeft wel in mij.

“Bijgelovig ben ik niet echt meer. Vroeger was ik dat misschien wel, vooral in het voetbal. Wat ik wel nog doe is: mijn linker- en rechterbeenbeschermer zijn exact dezelfde, maar toch kijk ik telkens weer dat ik de linker aan mijn linkerbeen doe en de rechter aan mijn rechterbeen. Waarom ik dat doe, weet ik eigenlijk niet ( lacht).

“Een van mijn karaktereigenschappen is zeker ook dat ik mij niet te veel vragen stel, elke dag probeer positief te zijn en graag van elke minuut wil genieten. Mijn zoontje is 19 maanden, ik speel veel met hem. Nog meer dan voorheen is het fijn om thuis te komen.

“Als voetballer heb je vrienden over de hele wereld. Via het internet, e-mail en Skype blijf ik met hen in contact. Ook daar geniet ik van.” S

door christian vandenabeele

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content