Wat insiders al lang wisten, werd vorige week op een gênante manier ook duidelijk voor de rest van de wereld : Club Brugge wil zo snel mogelijk van Trond Sollied af. De manier waarop de vereniging zichzelf in brand zette, was hoogst ongebruikelijk. Het heette dat de trainer in Donetsk te laat zou zijn verschenen op een videosessie waarin de tegenstander werd ontleed. Ruim een week lang bleef die vermeende misstap binnenskamers, dan werd het plots allemaal in de publiciteit gegooid. Sommige mensen die graag vertellen dat de media bepaalde zaken opblazen, voelen zich kennelijk niet te beroerd om de pers te gebruiken als het hen goed uitkomt. Ook spelers kregen een podium om anoniem te verhalen over de vreemde geplogenheden van hun trainer.
Het ongenoegen over de wat uitbundige levenswandel van Sollied is niet nieuw, maar daarom niet minder terecht. Een trainer moet naar de spelersgroep toe een voorbeeld zijn en de zelfdiscipline opbrengen die hij van zijn manschappen vraagt. Van Trond Sollied is het bekend dat hij niet echt geldt als een toonbeeld van stiptheid. En het is evenzeer geweten dat de Noor graag een stapje in de wereld zet en het ochtendgloren vanuit een of ander café aanschouwt. Club Brugge wist dat toen het Sollied medio 2000 bij AA Gent wegplukte. En Club besefte dat evenzeer toen het contract van Sollied vorig seizoen met drie jaar werd verlengd. Dat dit onder vroegere machthebbers gebeurde en de vereniging nu vastgeketend zit aan een loodzwaar contract, doet niet terzake. Als Club Brugge niet wil doorgaan met Sollied moet het er de financiële consequenties van dragen. Nu krijg je de indruk dat er een knuppel in het hoenderhoek wordt gegooid in de hoop dat Sollied reageert. Dat zal hij nooit doen. Je moet al zo onverstoorbaar zijn als een Viking om in deze sfeer verder te gaan en te doen alsof er niets aan de hand is.
Veel belangrijker dan de nachtelijke escapades van Trond Sollied is de vraag wat hij nog aan Club Brugge toevoegt. De monotonie van de trainingen vormt voor de spelers al langer een bron van ergernis, het gebrek aan communicatie van de trainer begint steeds meer te irriteren. Maar essentieel is dat hij in sommige (Europese) wedstrijden onvoldoende aanwezig was en niet echt geldt als een trainer die met een tactische ingreep een wedstrijd kan doen kantelen. Dat brak Club een paar keer zuur op.
Niettemin verdient Trond Sollied het niet om aan de schandpaal te worden genageld. Hij heeft wel degelijk iets aan het Belgische voetbal toegevoegd. Hier en daar wordt er nu meewarig gedaan over de looplijnen waarvan Sollied zijn credo maakte, maar deze manier van trainen en voetballen werd wel gekopieerd. Sollied verdient daarom respect voor zijn vakmanschap. Hij liet de ploeg heel snel herkenbaar voetballen, maar die herkenbaarheid is nu de zwakte van blauw-zwart. Dat ook de vonk naar de spelersgroep nu niet meer overslaat, is in de voetbalsport niet ongebruikelijk. Dat moet binnensmakers worden opgelost, zoals Club Brugge dat met alle hete hangijzers altijd al deed. Nu is er voor onnodige commotie gezorgd.
Dat neemt niet weg dat een breuk met Sollied op termijn niet kan uitblijven. Hij kan onmogelijk blijven functioneren aan de zijde van Marc Degryse, die er een totaal andere voetbalfilosofie op nahoudt. Dat is een ongezonde situatie die voer geeft voor tal van speculaties. Toen Sollied, die dit seizoen in zijn selectiepolitiek niet altijd te volgen was, anderhalve week geleden in de thuiswedstrijd tegen AA Gent plots Hans Cornelis en Victor in de ploeg dropte, werd daar de hand van Degryse achter vermoed.
Er rest Michel D’Hooghe niets anders dan kleur te bekennen en de beslissing te nemen die zich opdringt. Een club moet een duidelijke politiek hebben en daar ook naar handelen. Of je gaat met een trainer door en je maakt die koers op alle mogelijke manieren kenbaar, of je slaat een andere weg in. Een tussenoplossing bestaat er niet. Anders tikt de tijdbom rustig verder, hoe iedereen nu ook zijn best doet om de brand te blussen. Dat heeft te maken met het dilemma waar Club Brugge nu voor staat. Als het de volgende ronde van de Champions League niet haalt, verliest het vijf miljoen euro aan (ingecalculeerde) inkomsten. Dan lijkt het moeilijk om voor Sollied, met een jaarsalaris dat één miljoen euro zou bedragen, ook nog een zware opstapvergoeding op te hoesten. De vraag is alleen : wat kost het als je de huidige situatie gewoon laat aanslepen ?
door Jacques Sys
Een trainer moet een voorbeeld zijn van zelfdiscipline.
