Ronny Gaspercic eindigde zijn carrière in mineur. De Westelse doelman beleefde een rampjaar en ziet een afscheid door de grote poort gefnuikt.

R onny Gaspercic: “Ik ben een enorme vechtjas, maar dat kan je niet blijven opbrengen. Vooraf voorspelde ik dat dit mijn laatste seizoen zou worden. Ik had het me toch enigszins anders voorgesteld. Jammer genoeg kon ik dit seizoen door tegenslagen de geur van het gras niet meer opsnuiven. Natuurlijk hoop je als voetballer op een mooi afscheid. Na vorig jaar had ik nog ambities en was ik erg gedreven. Toen ik die blessure opliep, hield ik de moed erin. In januari zou ik normaal weer kunnen spelen, maar het lot besliste er anders over. Dat zijn nu eenmaal dingen die je meemaakt in een spelerscarrière. Je bent nooit vrij van risico’s.”

Krachtsverlies

“Mocht ik dit jaar een schitterend seizoen gekend hebben, zou ik nog getwijfeld hebben om er nog een jaar aan toe te voegen. Nu is mijn goesting over en mijn fysieke paraatheid is niet meer wat het was. Ik kamp nog steeds met een groot krachtsverschil in beide knieën. Tijdens mijn blessure bleven die vocht maken. Mijn leeftijd speelde ook niet in mijn voordeel. Op je 38ste toont je lichaam sneller sporen van slijtage. Ik zie niet meteen een job als keeperstrainer weggelegd voor me. Misschien kan ik zelfs beter functioneren in een andere positie. Ik zie wel wat op me afkomt.

Yves De Winter heeft enorm veel potentieel. Hij ontwikkelde zich dit seizoen in een snel tempo en pakte heel wat punten voor onze club. Het zou flauw zijn, mocht ik hem nu proberen in de schaduw te zetten. Mocht ik 100 % fit geweest zijn, zou ik er wel alles aan gedaan hebben om voor die basisplaats te knokken. Yves was dit seizoen outstanding en verdiende die plaats zonder twijfel. Ik werd oorspronkelijk gehaald als ervaren doelman om de twee jonge keepers wat wegwijs te maken. Het Belgische voetbal kent op dit moment een ongelooflijke weelde aan doelmannen. Dit is toch een teken dat er bij de jeugd goed gewerkt wordt op die positie. Het voetbal is ook in die zin geëvolueerd dat de grote landen uit een enorme massa potentieel kunnen puren.

“In Westerlo wordt heel hard gewerkt om de financiële situatie leefbaar te houden. We beschikken over een bestuur met nuchtere leden, die goed genoeg weten wat ze doen. Daaraan gekoppeld heb je nog de spelersgroep die elk jaar uit een goede mix van jong en oud bestaat. De anciens geven de jongeren vertrouwen en zo kunnen we steeds werken aan iets moois. Dit jaar vertrokken Jaja Coelho en Patrick Ogunsoto. Die mannen hadden een visie die haaks stond op die van de club. Dan is het beter dat ze andere oorden opzoeken. Onze sterkte kwam vooral van de flanken: Sarki en Dirar. Die jongens zijn rijp voor een Belgische topclub. Ze rendeerden prima in een systeem met Bart Van den Eede als diepe spits. Zo kwamen we op de plaats te staan die we steeds ambiëren. Juist onder de subtop.”

Euro 2000

“Het mooiste moment was misschien wel mijn aantreden op Camp Nou. Je staat daar dan in zo’n geweldig stadion. Dan ben je toch fier op jezelf. Maar ik ben een persoon die zijn grenzen verlegt. Dan wil je steeds meer, je wil die match bijvoorbeeld winnen. Zoiets getuigt van een goede ingesteldheid. Het meest pijnlijke moment was mijn rugblessure net voor Euro 2000. Ik zat vrijwel zeker in de selectie om deel te nemen aan het Europese voetbalfeest. Het zou dé ideale gelegenheid geweest zijn om me in de kijker te spelen en nog een stap hoger te mikken in mijn carrière. Misschien kon ik er dan nog iets meer uithalen. Maar soms moet je tevreden zijn met de dingen die je hebt. ” S

Ronny Gaspercic (38) speelde dit jaar geen enkele wedstrijd.

door kim nolf

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content