Hamdi Harbaoui, Michy Batshuayi en Habib Habibou kregen hun transfer. Ivan Santini, die net als zij in de top vijf van de topschutters eindigde, raakte níét weg. Hij vreest dat hij bij KV Kortrijk zijn droom niet zal kunnen realiseren: een selectie voor het A-team van Kroatië.

Ivan Santini (25): “Ik voel mij goed, hoor, maak je geen zorgen. (lacht) Zelfs in de periode dat ik níét scoorde, voelde ik mij goed. Het leven is meer dan alleen voetbal. Voetbal is mijn prioriteit, maar je kunt niet ongelukkig zijn alleen maar omdat je niet scoort. Er zijn veel meer dingen die mij gelukkig kunnen maken. Mijn familie en mijn vrienden bijvoorbeeld. Moeilijke periodes in het voetbal helpen wel om je daar nog meer bewust van te zijn. Tijdens de competitieonderbreking ben ik drie dagen in Kroatië geweest en daar schaakte ik all night met mijn grootvader. Ik ben echt heel gelukkig met mijn leven, hoor.

“Als je spits bent en niet scoort, is het moeilijk. Vooral omdat bijna iedereen alleen maar kijkt naar het aantal doelpunten dat je maakt. Maar het is niet zo dat ik helemaal niet scoor, hé: vorig deed ik het zestien keer en gaf ik ook nog tien assists. En dat in een club waar je niet zo veel scoringskansen krijgt. De meeste van die doelpunten maakte ik in de eerste competitiehelft, ja, toen we het goed deden en topclubs klopten. Daarna zakte het hele team weg en speelde ik zelf ook niet meer op hetzelfde niveau. Bovendien kwam ik van Freiburg, waar ik slechts 450 minuten speeltijd kreeg, en was ik het niet gewoon om zo veel wedstrijden te spelen. Daar kwamen nog eens bekerwedstrijden met verlengingen tegen Club Brugge en Gent bij én we trainden in die periode ook vrij hard. Ik ben iemand die ook als hij vermoeid is alles blijft geven, blijft lopen, maar het verschil zit hem dan in het hoofd: de ideeën komen trager, eenvoudige dingen lijken moeilijk en je bent niet meer op het juiste moment op de juiste plaats.”

Transfer

“Een transfer kon ik nog niet maken, maar… dat is part of the job. Je moet geduldig zijn en dat is het moeilijkste wat er is in het leven. Ik ben weer geconcentreerd op KV Kortrijk nu, elke dag, om vooruitgang te kunnen maken. Als ik goed speel, zal het er op een dag wel van komen. Ik hoop het, om mijn droom te kunnen realiseren. Want mijn grootste ambitie is om na jeugdinternational ook A-international van Kroatië te worden, maar ik denk niet dat ik die in Kortrijk kan waarmaken.

“Transfergeruchten zijn er genoeg geweest. Iedereen leek er meer van te weten dan ikzelf en ook dat maakte mij een beetje ongelukkig. Of het de clubs zijn die niet tot een deal zijn gekomen of de makelaars en de club weet ik niet. Ik was niet bij de gesprekken, dus kan ik niet weten wat er gezegd werd. Maar blijkbaar wilde niemand betalen wat Kortrijk voor mij vroeg. Sindsdien sluit ik mijn oren voor geruchten en probeer ik hier elke wedstrijd te spelen alsof het mijn eerste is. We zullen zien of dat zal werken. Andere spelers zouden in mijn situatie misschien problemen veroorzaken om een vertrek te forceren, maar ik kan dat niet. Dat zou niet fair zijn, want ik tekende hier een contract dat nog niet ten einde is. Maar misschien is dat in deze wereld wel mijn probleem: dat ik niet alleen maar aan mezelf kan denken.”

Positie

“Dit seizoen werd ik tot nu toe bijna altijd opgesteld als offensieve middenvelder en iksta liever in de spits, maar wat kan ik doen? Ik schik mij naar het team: we spelen maar met één spits en Teddy Chevalier doet het daar goed. Vorig seizoen op KV Mechelen werd ik na de uitsluiting van Robert Klaasen zelfs als verdedigende middenvelder uitgespeeld, dus ik schrik hier niet zo snel meer van iets. De coach vindt ook de tien een geschikte positie voor mij en hij is zeker iemand voor wie je iets extra’s wilt doen. Hij benadert je niet vanuit de hoogte. Je kunt op een normale manier met hem spreken. Als speler voel je je door hem begrepen en gerespecteerd. Ik weet intussen dat zoiets niet van elke trainer verwacht kan worden.

“Op het middenveld kom ik meer aan de bal, maar ik zou gelukkiger zijn mocht ik meer in de zestien meter kunnen komen om af te werken. Vorig seizoen liet ik mij vanuit de spits vaak afzakken tot op het middenveld, maar dat was omdat we niet tot kansen kwamen. Als ik de hele tijd voorin moet wachten op een bal die niet komt, voel ik mij nutteloos. Dat is ook een reden waarom ik toen minder scoorde en meer assists leverde. Ook nu kom ik minder in scoringspositie. Maar eigenlijk moet je gelukkig zijn als je kunt spelen. Het slechtste is wanneer je geblesseerd bent; en bij Freiburg was ik ongelukkig omdat ik op training heel goed presteerde en toch zelden met de eerste ploeg mocht meedoen.

“Om te slagen in een teamsport is een goeie relatie met anderen noodzakelijk. Ik ben blij dat Teddy scoort. Dat is goed voor hem, dat is goed voor het team én hij gaf mij ook al drie assists. Soms is het moeilijk, maar hij is niet de slechte kerel die iedereen van hem maakt. Hij heeft een beetje een moeilijk karakter. Maar wanneer ík boos word, ben ik misschien nog de moeilijkste van allemaal.

“Je kunt natuurlijk altijd iets negatiefs voelen. Maar als je negatief denkt, zal je negatief eindigen. Naar een psycholoog ben ik nog niet moeten gaan, neen. Maar als ik hier volgend seizoen nog ben, zal ik dat misschien wél eens doen. (lacht) Ik denk dat ik hier dan het best een nieuw contract teken tot het einde van mijn carrière en na mijn carrière als vrijwilliger bij de club blijf. Maar wil je zeker vermelden dat ik niet geïnteresseerd ben in de job van Claude, de man die de truitjes wast? Anders wordt hij misschien zenuwachtig wanneer hij dit leest.”

Geloof

“Tegen Standard beleefde ik misschien wel mijn moeilijkste moment: nieuw seizoen, nieuwe start, eerste thuiswedstrijd, wedstrijd waarin we beter waren en konden winnen, maar waarin ik een penalty mis en we helemaal op het einde nog een penalty tegen krijgen en verliezen. Dat was voor mij echt moeilijk om mee om te gaan. Ik was achteraf zo ontgoocheld en zo boos dat het wat tijd kostte om weer mezelf te worden.

“We willen allemaal altijd de goeie kant van de medaille, hé. Scoren en vieren. De slechte kant van de medaille willen we niet aanvaarden. Dat moeten we allemaal leren. Want slechte momenten maken ook deel uit van het leven. Wat er tegen Standard gebeurde, aanvaardde ik intussen. Anders was ik er niet in geslaagd om sindsdien zes keer te scoren. Wat kan ik meer doen dan er iedere training en wedstrijd honderd procent voor blijven gaan en bidden zoals ik dat ook voor andere belangrijke zaken doe? Mijn grootste doel is een goed mens te blijven. Bidden helpt mij om kalm te blijven.

“Als je alles geeft wat binnen je mogelijkheden ligt, moet je je over de toekomst geen zorgen maken. Het leven is niet te controleren, dat leerde ik al uit vorige ervaringen. Je kunt niet alles begrijpen. Als je gelooft, is het ook niet nodig om alles te begrijpen. Als een moeder tegen haar kind zegt ‘je mag daar niet aankomen, anders zal je je verbranden’, dan moet dat kind dat ook geloven. Want het is te jong om dat te begrijpen. Volwassenen zijn soms zo arrogant dat ze denken dat ze alles kunnen begrijpen. Dat is een probleem, want het leven is daarvoor veel te complex. Het is een mysterie. Het belangrijkste is dat wij ons uiterste best doen, geduldig zijn en geloven. Alleen God weet wat de beste weg voor ons is. Ik doe alles om mijn topniveau te kunnen bereiken om later niet te moeten zeggen: als ik vroeger was gaan slapen, had ik een betere carrière gemaakt.”

DOOR CHRISTIAN VANDENABEELE – BEELDEN BELGAIMAGE

“Misschien is mijn probleem wel dat ik niet alleen maar aan mezelf kan denken.”

“Bidden helpt mij om kalm te blijven.”

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content