Met drie competitiedoelpunten in zijn eerste maand miste de eerste Kameroener in het shirt van Club Brugge zijn entree niet. ‘Ik ben hier niet voor de lol,’ zegt Dorge Kouemaha, ‘maar om te werken.’ Een kennismaking.
Zijn doelpunten bij MSV Duisburg getuigen van polyvalentie. Zes maakte hij er met zijn rechtervoet, drie met zijn linker en vijf met het hoofd. Het mooiste is een omhaal. Slechts twee keer scoorde hij van buiten de zestien meter. Zijn specialiteit lijkt inkomen op flankvoorzetten, zo bleek ondertussen ook al uit de drie competitiegoals die hij tegen Westerlo, Zulte Waregem en Moeskroen voor Club Brugge aantekende.
Dorge Kouemaha is 1 meter 90 en weegt 85 kilogram. Op 28 juni werd hij 26 jaar. België is al het vierde Europese land dat hij in zijn profcarrière aandoet. Club Brugge is na Aris Saloniki, Tatabànya, Debrecen en Duisburg zijn vijfde club in Europa. Hij tekende er een contract voor drie jaar. Zijn transferprijs zou rond het miljoen euro geschommeld hebben.
“Ik ben geboren in Bafang, een dorpje in het westen van Kameroen”, vertelt hij. “Al sinds mijn geboorte wil ik voetballer worden, maar mijn vader zei altijd dat ik eerst moest studeren en een beroep leren zoals hij deed. Hij voetbalde destijds ook in de Kameroense eerste klasse, maar moest voortijdig stoppen met een kapotte knie. Dankzij zijn studies kon hij toen voor de staat beginnen te werken, anders was ons leven armoedig geweest.
“Mijn vader heeft zeven zonen. Ik ben de vierde. Ook een van mijn grotere broers kon uitstekend voetballen, maar hij was té technisch en hield niet van werken. De jongste is nu zestien en heel talentrijk. Graag wil ik hier voor hem een goed opleidingscentrum vinden.
“Toen ik elf was, schreef mijn moeder mij op mijn aandringen in bij een klein centre de formation in mijn dorp. Ik was rechtsback, centrale verdediger of verdedigende middenvelder. Lang hield ik het niet vol. Enkele jaren later ging ik testen in het centrum waar Samuel Eto’o is gevormd, maar ik raakte geblesseerd. Een vriend was met een machete aan het spelen en hakte per ongeluk een van mijn achillespezen door. Wel een jaar kon ik niet meer sjotten. Ik liet het voetbal toen volledig los en ben in die tijd zelfs beginnen te volleyballen. Maar de goesting kwam terug. Ik herbegon op de rechterflank bij tweedeklasser Lumière de Banka en het seizoen erna werd ik centrumspits bij Diap de Banja. Pas in mijn tweede jaar bij eersteklasser Victoria United Limbé brak ik helemaal door. Met 24 doelpunten werd ik topschutter van Kameroen en kon ik testen bij Aris Saloniki.
“Mijn moeder maakte het niet meer mee. Zij was toen al overleden aan een ziekte.”
Gastarbeider
“Dorge Kouemaha bleek meteen een sterke speler”, zegt Giorgos Hatzaras, toenmalige trainer van Aris Saloniki. “Hij kon een bal vasthouden, zijn techniek met rechts was goed en ook met zijn linker deed hij het niet slecht. Koppen kon hij als de besten en voor zijn lengte was hij heel snel. Alleen in de afwerking was hij toen niet zo gelukkig. In drie en een halve maand scoorde hij drie keer geloof ik. Het werd een rampseizoen, we degradeerden, maar Kouemaha was een lichtpunt. Het is een jongen met ook sociale kwaliteiten: hij communiceert met anderen, creëert geen problemen en voert uit wat de trainer vraagt. Volgens mij is hij een spits die uitstekend zal aarden in de Belgische competitie.”
Dorge Kouemaha: “Het was winter en koud toen ik in Saloniki arriveerde. Mijn voeten waren bevroren. Ik testte er twee weken, werd daarna meteen titularis en scoorde in mijn eerste wedstrijd. Dat gaf moed. Met twee andere Kameroeners vormde ik er een familie. Maar er waren veel problemen. De club bestond uit clans, de spelersgroep was verdeeld, we vormden geen hecht team. Veel spelers wilden de coach buiten en lieten zich moedwillig verliezen. Het voetbal was er heel fysiek, de competitie hard. Dat vergde veel aanpassing.
“In Griekenland maakte ik ook voor het eerst in mijn leven kennis met racisme. Na de verloren derby tegen PAOK waren onze auto’s vernield. Ik trok mij er niet te veel van aan en concentreerde mij op het voetbal. Ik ben een Afrikaan, ik kijk van waar ik kom. Ik ben een gastarbeider, ik ben in Europa om te werken. Doe ik dat niet, dan is dat niet goed voor mijn familie in Kameroen. Als je dat niet vergeet, ben je je er altijd van bewust dat je hier niet bent voor de lol. Ik wil het niveau van mijn landgenoot Samuel Eto’o bereiken, maar ik ben meer het type Didier Drogba. Hij is mijn grote voorbeeld.
“Met die instelling kwam ik naar Europa. Het positieve aan mijn avontuur in Griekenland was: we bereikten de bekerfinale en ik was de enige zwarte die mocht meedoen. Van kampioen Olympiakos verloren we met 3-0. Aris degradeerde, maar plaatste zich voor de UEFA Cup. Zelf kon ik naar Hongarije, maar ik moest eerst zes maanden terug naar Afrika. Zo lang duurde het voor mijn visum in orde was. In Kameroen is er geen Hongaars consulaat, ik moest daarvoor naar Nigeria.”
Publiekslieveling
“Samen met drie andere Kameroeners kwam hij in de winter van het seizoen 2005/06 aan in Tatabànya”, zegt Attila Georgi, een Hongaarse voetbalmakelaar. “In acht matchen scoorde hij twee keer. Het jaar erop maakte hij twaalf goals. FC Tatabànya is een kleine club, hij hield hen toen in de eerste klasse. Hij stond alleen voorin, de rest van de ploeg verdedigde, trapte alle ballen naar voren en hij trok er zijn plan mee. Het seizoen erna verhuisde hij naar Debrecen en daar was hij goed voor veertien doelpunten. Kouemaha is een spits die uitstekend zijn fysieke kwaliteiten gebruikt. Ik denk dat hij topschutter van Club Brugge kan worden. Ook niet onbelangrijk: hij is een kalme jongen van wie de mensen houden.”
Dorge Kouemaha: “Bij Tatabànya liet ik mijn vrouw en mijn dochtertje komen. Ik was graag in Hongarije, ik werkte mij er op, maar de competitie was niet hoogstaand. Ik voelde dat ik een hoger niveau aankon en na anderhalf jaar was ik bijna naar Turkije getransfereerd. Uiteindelijk ging ik naar Debrecen. We misten nipt de titel, maar wonnen de bekerfinale van MTK Boedapest. Alles samen maakte ik in de twintig goals. Na de heenronde toonde Freiburg belangstelling, maar ik mocht niet weg. In het tussenseizoen tekende ik voor Duisburg.”
Multicomplementaire spits
“We zagen Dorge voor het eerst vorig seizoen in de voorbereiding toen we in Duisburg een vriendschappelijke wedstrijd gingen spelen”, zegt Luc Devroe, sportief manager van Club Brugge. “Hij was net gekocht van Debrecen en maakte meteen indruk. Salou Ibrahim was ook naar ginder getransfereerd en op de bank zegden we tegen elkaar: ‘Wie zal hij hier uit de ploeg spelen?’ We hielden er niet meteen rekening mee dat Kouemaha haalbaar zou zijn voor ons, want we wisten welk contract Manasseh Ishiaku er het jaar voordien tekende. Wat voor ons een topsalaris is, is in de Bundesliga peanuts. Op ons lijstje stond ook Sandro Wagner, die andere spits van Duisburg. Beiden zijn groot, maar verschillende types. Alle twee zijn ze complementair met onze spitsen. Wagner is meer de lopende man, Kouemaha is sterker. Van beiden vroegen we uiteindelijk toch de prijs, omdat we wisten dat Duisburg met een budgettair tekort zat en cash zocht om de balans in evenwicht te brengen. Wagner, die vijf jaar jonger is, wou niet komen. Hij is in zijn laatste contractjaar en mikt op de Bundesliga. België was te min voor hem.”
Dorge Kouemaha: “Ik kwam naar Duisburg om mij te tonen en na vier wedstrijden in de Duitse tweede klasse werd ik al opgeroepen voor de nationale ploeg. Tegen Zuid-Afrika en Guinee viel ik in, tegen Mauritius en Togo bleef ik op de bank. Om titularis te worden bij Afrikaanse toplanden als Kameroen, Ivoorkust, Nigeria en Ghana moet je in Europa echt top zijn. Daar werk ik aan.
“De start met Duisburg was slecht. Na een trainerswissel zijn we in de tweede ronde aan een remonte begonnen, maar we kwamen net iets te kort voor de promotie. Mijn seizoen was heel goed. Het niveau lag er veel hoger dan in Hongarije. Ik paste mij meteen aan, kreeg vertrouwen en scoorde veertien keer. Aanvankelijk stond ik alleen diep voorin met een offensieve middenvelder kort achter mij, in de tweede ronde deden we het met twee man voorin. Het maakt mij eigenlijk niet uit, ik pas bij elk type aanvaller. Ik kan ook rond een diepe spits spelen. Ik beweeg wel graag, ik ben niet iemand die tien minuten op een bal staat te wachten.
“In Duitsland leerde ik veel bij over wat professionaliteit precies is en raakte ik nog meer gefocust. Mijn contract was er van een andere orde en ik werd er een betere voetballer.
“Duisburg is een ploeg met een grote winnersmentaliteit. Club Brugge beschikt over veel meer technische kwaliteiten, maar zal het altijd lastig krijgen tegen MSV. Eerst zorgen dat je de duels wint, is vaak de manier waarop je veel punten wint.”
Gevaarlijk heerschap
“Hij is een heel aimabele jongen”, zegt Peter Balette, assistent-trainer van Club Brugge. “Dorge is enorm leergierig, ontzettend werkkrachtig en hij ligt heel goed in de groep. Je kunt er niet naast kijken: in zijn weinige speelminuten haalde hij een hoog scoringspercentage. Hij is overtuigd van zichzelf en bereid om de harde strijd met onze andere spitsen aan te gaan. Atletisch is hij erg sterk. Hij is niet het type dat op de bal wacht, hij loopt de looplijnen en zijn grootste kwaliteit is zijn goede positiekeuze. Kijk maar bij hoeveel doelkansen hij telkens is betrokken. Altijd is hij waar hij moet zijn, ook bij balverlies schakelt hij om zoals het hoort en dat maakt het allemaal niet gemakkelijk voor de tegenstrever. Zijn medespelers bevestigen dat: hij is een gevaarlijk heerschap, je bent nooit met hem klaar.”
Dorge Kouemaha: “Ik werk hard om naar het topniveau toe te groeien. Mijn fysieke kracht is aangeboren en mijn goede plaatsing is het gevolg van de maturiteit die ik opbouwde. In Kameroen was ik een verdediger, een bal afpakken is niet zo moeilijk voor mij.
“De reden waarom ik naar Club Brugge ben gekomen, is omdat het een club uit de top drie in België is die Europees speelt. Hier wil ik mij nog meer tonen en mij met het oog op de Afrika Cup in Angola en het WK in Zuid-Afrika in 2010 in de nationale ploeg integreren. Ik scoorde al drie keer, maar ik ben niet tevreden. Het is de eerste keer dat ik ergens kom waar ik niet meteen titularis ben. Hopelijk verandert het snel, maar niemand kent de toekomst. Misschien ben ik na zes maanden alweer weg en misschien doe ik wel mijn driejarig contract uit.”
door christian vandenabeele – beelden: reporters
“In Kameroen was ik een verdediger.” Dorge Kouemaha
