Dacht u ook dat Erika een ver land was toen Bart Van den Bossche indertijd zong over ‘De Heuveltjes van Erika’?

( lacht) “Ik had nogal vlug door over wat het ging. Maar Bart Van den Bossche maakte niet echt de muziek waar ik van hou. Mijn voorkeur gaat uit naar de Franse chansons, naar artiesten zoals Marc Aryan en C. Jérôme. Of Jean Gabin, met ‘ Maintenant je sais‘.”

Zijn er bekende vrouwen wier heuveltjes u aanspreken?

“Ik zie Julia Roberts graag bezig, maar dan ben ik vooral gecharmeerd van haar lach en van dat spontane en naturelle dat zij heeft.”

Gebeurt het dat u in de keuken per ongeluk kippenkruiden op vis strooit in plaats van viskruiden?

“Nooit. Ik ben een controlefreak. Als mij gevraagd zou worden om een visgerecht klaar te maken, zou ik eerst alle ingrediënten mooi naast de kookplaat zetten. Ik kan, van jongs af al, niet leven met wanorde. Als ik kook, zie je achteraf in de keuken niet dat er gekookt is.

“Ik moet wel toegeven dat ik niet vaak meer tussen de potten en de pannen sta. Toen ik een aantal jaren alleen was, trok ik mijn plan, maar echt een heel menu klaarmaken is niet aan mij besteed. Eten doe ik daarentegen zeer graag.”

Wordt u rood als uw partner in een winkel plots uw aandacht probeert te trekken door luid ‘prot!’ naar u te roepen?

“Nee. Ten eerste zeggen wij ‘schat’ tegen elkaar en ten tweede word ik nog maar heel zelden verlegen. Tegenover meisjes was ik vroeger veeleer afwachtend dan verlegen.

“Als ik op dat vlak al een bloeier was, dan zeker een laatbloeier. Tijdens mijn middelbare studie was het Sint-Romboutscollege nog niet gemengd. En ik kan u verzekeren dat de leraars en pastoors er indertijd streng op toezagen dat er weinig contact was tussen jongens en meisjes, ook buiten de school. Af en toe werden pastoors op pad gestuurd om sommigen in het oog te houden. Maar ik liep rustig binnen de lijntjes. Mijn zus en ik zijn ook vrij streng opgevoed.

“Het enige wat ik mij herinner, is dat ik in het eerste leerjaar eens op een lessenaar van een medeleerling vijf frank vond en met dat geld snoepjes ging kopen. Maar iemand zag mij uit de winkel komen en ging dat vertellen aan mijn ma. Zij vroeg me dan van waar ik het geld had. Toen ze mijn uitleg hoorde, sloeg ze, zoals ze soms deed, met een houten lepel op mijn blote poep. Mijn ma vond dat ik dat geld gestolen had terwijl het in mijn ogen geen diefstal was.”

Mag uw hondje op uw schoot terwijl u met de wagen aan het rijden bent?

“Absoluut. Ik had vroeger een hele resem honden; een poedel, een schnauzer, een skyeterriër, een dobermann, een cockerspaniël. En mijn allereerste hond was een teckel, ‘een stoofbuis’ zoals ze zeggen. Aan mijn skyeterriër was ik het meest gehecht, die had ik veertien en een half jaar en heette Flodder. Toen hij stierf, weende ik dagenlang tranen met tuiten.

“Omdat mijn partner en ik vaak uithuizig zijn, hebben we nu enkel een kat. Als ik ’s avonds thuiskom, staat hij mij op te wachten, hij is heel aanhankelijk.

“Van paarden hou ik ook, ik vind dat heel mooie, edele dieren, die ook heel aanhankelijk kunnen zijn. Toen ik enkele jaren geleden met een groep de poesta ( grassteppe, nvdr) van Hongarije ging bezoeken, sprong ik daar nog eens op een paard. En als twintiger logeerde ik vaak op een boerderij waar ze paarden hadden, dat was in Frankrijk, net boven de Ardèche.

“Ik reis graag. Toen ik pas begon als advocaat, was ik nog een tijd reisleider bij VTB-VAB. Ik ging zo naar Griekenland, Portugal en Roemenië. Destijds was ook ‘de Moskou-Leningrad’ van VTB-VAB bijzonder populair. Zes dagen volledig pension voor 21.000 Belgische frank (ongeveer 500 euro, nvdr).

“Ik vond het leuk om zulke reizen te leiden. Meestal was ik ook voorbereid op onverwachte situaties – dat hoort ook bij dat controlefreakgedoe. Ik had altijd een zelfgemaakte quiz bij waarmee ik de mensen een tijdje zoet kon houden als er iets gebeurde. En dan voorzag ik ook kleine prijzen, een stylo of zo.”

DOOR KRISTOF DE RYCK