Nadat het twee keer faalde in de halve finales, wil Chelsea dit seizoen eindelijk de Champions League eens winnen. Ondertussen houdt algemeen directeur Peter Kenyon ook de lange termijn in het oog.

Vandaag, woensdag, komt Chelsea in actie op speeldag twee van de Champions League. Geen Jose Mourinho op de bank dit keer : het gelijkspel tegen Rosenborg op speeldag één werd de Portugese coach fataal. Na de 1-1 was het op Stamford Bridge bijltjesdag. Toen hij voelde dat RomanAbramovich, na een jaar vol armworstelen en discussies, alle vertrouwen in hem als coach had verloren, hield Special One de eer aan zichzelf. Zijn opvolger is een vriend van de eige-naar en heet Avram Grant. Amper ervaring buiten Israël, maar religieus gelijkgestemd met de baas en als sportief directeur al een likdoorn in de voet van Mourinho, die als manager naar Engels model graag een grotere inbreng in de transferbewegingen van de Londense club wilde. Niet iedereen begreep die zet. De mooiste kritische vergelijking was wel die waarin de val van het Roman Empire (letterlijk het Romeinse Rijk, in dit geval het rijk van Roman) werd aangekondigd en Abramovich vergeleken werd met Caligula, de omstreden keizer die zijn favoriete paard Incitatus voordroeg tot consul. Omdat het, naar verluidt, nooit wat terug zei. Grant mag u dan gerust in de rol van het paard zien.

Weinig respectvol, maar het was van meet af aan duidelijk dat Peter Kenyon, chief executive en spreekbuis van de Chelseadirectie, alle moeite had om de nieuwe, diplomaloze coach als valabel alternatief voor de oude te verkopen. Kenyon is als grote baas van Chelsea omstreden, het grapje doet de ronde dat je best al je vingers natelt als je hem een hand hebt gegeven. Het ontslag van Mourinho legde Kenyon uit als het einde van een periode waarin de chemie was uitgewerkt. Het verhaal van de omelet en de eieren. De Portugees had het beeld zelf nog gebruikt na een scoreloos gelijkspel tegen Blackburn in de competitie. “Als je geen eieren hebt, maak je geen omelet.”

Mourinho kon als kok de eieren niet meer klutsen, Grant mag het nu doen. Kenyon : “Je hebt een manager nodig om de Champions League te winnen, maar sommige grote managers lukt het niet.” Kenyon haalde Mourinho destijds als opvolger van Claudio Ranieri, omdat hij vond dat Chelsea, een club die in vijftig jaar zo goed als niks had gewonnen, dringend een cultuur van onverzettelijkheid nodig had. Die is er nu en daarom mag er een andere coach komen. Eentje die luistert naar de voorzitter en niet alle transfers – of het gebrek daaraan – bekritiseert.

Chelsea hield zich afgelopen zomer relatief rustig op de transfermarkt. Is er een einde gekomen aan de periode waarin de club het geld door ramen en deuren gooit ?

Peter Kenyon : “We doen geen transfers meer om transfers te doen. We zullen nog wel eens met grote bedragen uitpakken, maar enkel als we iemand specifiek nodig hebben. Zoals elk seizoen zijn we ook dit keer bij elkaar gaan zitten en hebben we bekeken wat er nodig was om het team te versterken. Een van de elementen die we daarbij goed voor ogen hielden, is de impact van de Africa Cup in januari. We beseften dat de kern daardoor groter moest zijn dan in een normaal seizoen. De spelers die het in die omstandigheden moeten waarmaken, zijn vaak meer teamspelers dan echte vedetten. Hoeveel geld er aan transfers wordt uitgegeven, hangt dus een beetje van toevalligheden af. We hebben trouwens altijd duidelijk gemaakt dat we niet eeuwig evenveel zouden spenderen als in de eerste twee jaar dat Roman Abramovich hier voorzitter was. Toen moesten we wel forse inspanningen doen als we snel de achterstand op de echte Europese topclubs wilden inhalen.”

Kan Chelsea zijn doel om tegen 2010 financieel break-even te draaien nog altijd waarmaken ?

“Die doelstelling is nooit formeel bevestigd. Het was eerder een intentieverklaring, maar we zitten daarvoor wel op schema. We hebben onze inkomsten aanzienlijk verhoogd en de laatste vier jaar zijn we een van de snelst groeiende clubs ter wereld geweest. Ons imago is wereldwijd erg goed en de laatste drie jaar heeft het team het sportief erg goed gedaan. Of we nu vanaf 2010 of 2011 break-even draaien, is in wezen niet zo belangrijk. Er zijn alvast veel hoopgevende signalen dat we op de goede weg zijn.”

Wingewest Azië

In Azië pakt Chelsea het heel anders aan dan teams zoals Real Madrid en Manchester United. Die gaan daar een paar wedstrijden spelen en keren dan snel weer terug. Jullie hebben een echt partnerschap met de overkoepelende Aziatische federatie. Vertrouwt u erop dat de inspanningen van de Europese clubs in Azië uiteindelijk zullen lonen ?

“Azië is in ieder geval het continent waar nieuwe inkomensstromen op gang komen. Bij al wat er rond media en nieuwe media gebeurt, staat Azië verder dan Europa. Maar er zijn ook andere mogelijkheden. Denk maar aan het groeiende aantal Aziatische spelers die naar Europese clubs komen, hoewel er over de redenen daarvoor soms nogal cynisch wordt gedaan. Dat er bij Chelsea geen Aziaten spelen, komt gewoon omdat we niet geloven dat er momenteel spelers beschikbaar zijn met de kwaliteiten die we nodig hebben. Maar alleen al op basis van de demografische evolutie kan dat snel veranderen.

“Door onze samenwerking met de Aziatische voetbalbond heeft de Aziatische speler van het jaar elk jaar de mogelijkheid om bij Chelsea te komen trainen. Ook de tien beste spelers van de verschillende “city leagues” krijgen de kans om gedurende een bepaalde tijd in ons opleidingscentrum te verblijven. Aziatische fans zijn erg belangrijk, dat staat buiten kijf. Wij hebben gekozen voor een aanpak op lange termijn. Dat vraagt meer tijd, maar het betekent ook dat we ons beter kunnen verankeren.”

Verliest Chelsea nu geld aan de manier waarop het daar werkt ?

“Neen. Maar we houden er ook geen aan over. Met de inkomsten die we volgend jaar in Azië zullen halen, kunnen we zeker geen grote vedette aantrekken. We hebben het programma opgezet vanuit een horizon op tien jaar. Aangezien we na de helft van die periode al break-even draaien, betekent dat dat we goed geplaatst zijn om in de toekomst heel veel inkomsten uit Azië te halen.”

Roman Abramovich was de eerste grote buitenlandse eigenaar in het Britse topvoetbal. Later zijn diverse clubs in handen van buitenlandse investeerders gekomen. Ziet u daar een verklaring voor ?

“De grootste aantrekkingskracht van de Premier League voor een buitenlandse clubeigenaar ligt in de potentiële businesskansen die gepaard gaan met de schaalgrootte van de clubs in de Premier League en de wereldwijde media-aandacht voor de Engelse competitie. De Amerikaanse aanpak van sport is echt businessgericht, terwijl wij toch in de eerste plaats een voetbalclub blijven. Over het algemeen denk ik niet dat je kunt zeggen dat iemand een slechte clubeige-naar is omdat hij een buitenlander is, of omdat hij een zakelijke agenda heeft. Het omgekeerde is ook waar. Het is niet omdat je de slager van om de hoek bent, dat je automatisch goed bent.

“Ik begrijp wel dat er een soort ongerustheid bestaat, omdat het concept van een buitenlandse clubeigenaar nog heel nieuw is. Natuurlijk moet men, als een buitenlandse investeerder zich meldt, zorgvuldig natrekken of zijn geld niet van verdachte bronnen afkomstig is. Ik moet toegeven dat zoiets niet altijd gemakkelijk is voor een overkoepelende organisatie uit het voetbal. Andere instellingen zijn daar wellicht beter voor geschikt.

“Hoe dan ook, het is inderdaad een heel recent fenomeen, en daarom moeten we ons hoeden voor overhaaste conclusies. Bij Chelsea is het alvast zo dat de eigenaar geld ter beschikking heeft gesteld dat nu geld van de club is en dat we ook naar eigen goeddunken kunnen besteden. Die structuur is toch verschillend van andere clubs die recent in handen kwamen van buitenlandse eigenaars.”

Verhuis of geen verhuis ?

Wat zal er in de toekomst gebeuren met het stadion op Stamford Bridge ?

“We hebben een stadion waar 42.000 mensen in kunnen en dat is voor elke match uitverkocht. We hebben altijd gezegd dat het goed zou zijn te kunnen uitbreiden tot 55.000 kijkers, maar daar gaan we geen honderd mijl voor verhuizen. Chelsea is voor een groot stuk wat het is dankzij deze locatie. Het idee om het huidige stadion uit te breiden hebben we nog niet volledig opgegeven, maar we beseffen dat het erg moeilijk is om de capaciteit uit te bouwen tot 55.000 of 60.000 op een terrein dat maar vijf hectare groot is. Het is evenmin een sinecure om een site van acht hectare te vinden op een aanvaardbare locatie om daar eventueel een nieuw stadion te bouwen, maar we blijven onze ogen open houden.”

De beslissing om te verhuizen zou wel inslaan als een bom.

“Natuurlijk, maar het draait allemaal om de inkomsten die een club kan genereren uit zijn stadion. Tot nu toe zijn die bij ons even hoog geweest als bij Manchester United in de periode dat Old Trafford nog een capaciteit had van 67.000 toeschouwers. ( Inmiddels is die opgetrokken tot 76.200, nvdr) Het blijft hoe dan ook een item waarmee we erg voorzichtig moeten omspringen. We moeten niet alleen kijken naar de businessperspectieven voor de club, maar we moeten ook oog hebben voor de fans.”

Is het nu de hoogste prioriteit om de Champions League te winnen ?

“We hebben de jongste jaren twee keer de halve finales bereikt en altijd de groepsfase overleefd. Om nog beter te doen moeten we doorstoten naar de finale. Daarin is, zoals we een aantal keer hebben kunnen vaststellen, alles mogelijk. We zijn ervan overtuigd dat we over een team beschikken met de nodige kwaliteiten en de juiste mentaliteit om zover te geraken. Ik stel ook een enorme gretigheid vast om opnieuw landskampioen te worden. Dat we de titel vorig jaar moesten afstaan aan Manchester, zorgt hier voor een ongelooflijke motivatie en die kan ook op Europees vlak in ons voordeel spelen.”

Zijn de transfers van Andriy Shevchenko en Michael Ballack echt zo’n mislukkingen als sommige fans en commentatoren beweren ?

“Ik ben het daar alleszins niet mee eens. Ze hebben in de eerste plaats langlopende contracten. Ze moeten dus meer dan één seizoen bijdragen tot ons succes. Het beste van Shevchenko en Ballack hebben we zeker nog niet gezien, hoewel ze al heel wat voor de club hebben gedaan. Shevchenko maakte een aantal belangrijke goals en de rol die hij speelde bij de verdere ontbolstering van Didier Drogba mag zeker niet worden onderschat. Ballack stond veel wedstrijden in de basis en zowel de Oekraïner als de Duitser brachten de club ook veel bij naast het veld, maar dat zijn zaken die mensen niet altijd zien.”

Toen Jose Mourinho hier als coach aan de slag ging, “erfde” hij een Engelse pijler die wordt verpersoonlijkt door John Terry en Frank Lampard. Hoe denkt u op lange termijn dat pure Engelse aspect in stand te houden ?

“We hebben heel bewust beslist dat de as van het team altijd Brits moet blijven. In onze jeugdteams van -17 en -21 zitten liefst zeventien Engelse internationals. In ons opleidingscentrum zijn zeventig procent van de spelertjes Engelsen. Dat geeft perfect weer hoe we erover denken. Natuurlijk zullen we niet nalaten om buitenlands talent aan te trekken, maar we blijven wel mikken op een duidelijk Britse identiteit. Zowel cultureel als sportief is dat belangrijk. Er bestaat immers een ongelooflijk hechte band tussen de fans en spelers die bij de eigen jeugd zijn opgeleid. Spelers bijhouden die al van in hun kinderjaren zelf fan waren, is ook erg belangrijk. Niet alleen zijn negen van onze 21 kernspelers Britten, maar zeven onder hen zijn ook echte Londenaars. Ook economisch is dat niet te onderschatten.”

Waar denkt u dat Chelsea over tien jaar zal staan ?

“We zouden dan een van de Europese topclubs moeten zijn, met meer dan één Europacup in de kast. Daarnaast verwacht ik dat we ook op zakelijk vlak winstgevend zijn en dat onze businessaanpak bedrijfsmatig de nodige erkenning zal krijgen. We werken alleszins elke dag hard om die sportieve en zakelijke doelstellingen waar te maken.” S

Door Keir Radnedge en Peter T’Kint