Arsenal, Paris Saint-Germain, Napoli, Barcelona, Manchester City, Atlético Madrid, Bayern München, Borussia Dortmund, Real Madrid en Leicester City lijken na de eerste speelronde van de Champions League al nagenoeg zeker van een plaats in de knock-outfase. Dat zijn tien van de zestien ploegen die doorgaan. Alleen groep B (achter Napoli) en de groepen E en H, die drie teams uit de vijf grootste competities tellen, kunnen echt spannend worden.
De conclusie luidt andermaal dat het eerste deel van het kampioenenbal saai en voorspelbaar is. Barcelona en Bayern München scoorden samen maar liefst twaalf keer. Legia Warschau, de Poolse kampioen, kreeg in eigen stadion zes goals om de oren van Borussia Dortmund. De grootste en eigenlijk enige verrassing van de eerste speelronde was het weer in Manchester, waardoor City een dag moest wachten om Borussia Mönchengladbach op te peuzelen.
De topclubs hebben het veel te gemakkelijk in de leaguefase van het toernooi. Geen wonder dat veel stadions, zoals dat van Manchester City, niet volliepen. Ook de kijkcijfers vallen tegen. Om de prijzenpot te verhogen verhuisde het gouden kalf van het Europese voetbal in veel landen naar betaalzenders. Met de huidige of toekomstige formule (er is nog hoop, de nieuwe UEFA-voorzitter wil ze ongedaan maken) vallen echter geen tv-kijkers terug te winnen.
De Champions League dient om de grote clubs rijker te maken, zonder dat er schade wordt toegebracht aan de nationale competities. Met dat idee in het achterhoofd drukte de European Club Association (ECA), met Bayern en Juventus als stuwende krachten, een nieuwe hervorming van de elitecompetitie door. De helft van de deelnemers (16) zou vanaf 2018 gegarandeerd uit de vier sterkste nationale liga’s komen.
Michael Verschueren, zoon van Mister Michel en bestuurslid van de ECA, verdedigde de aanpassing in de kranten. Hij bevestigde onze stelling van vorige week dat de toegeving aan de groten geen ramp is voor het Belgisch voetbal. De grote vier beginnen nu bijna altijd met vijftien deelnemers en het wordt iets makkelijker voor onze vicekampioen om via het niet-kampioenenspoor de groepsfase te halen, omdat de nummers vier uit Spanje, Engeland, Duitsland en Italië niet meer in de weg kunnen fietsen.
Mister Michael had nog een andere verklaring voor zijn ‘collaboratie’ met de groten van de voetbalaarde. België staat negende in de UEFA-ranking en zou op deze manier meer afstand kunnen nemen van de landen achter ons. Dat ons land ook kan zakken op de ranglijst en dus extra klappen krijgen, komt bij hem niet op. En dat de kloof met de absolute top hoe dan ook nog zou toenemen, neemt hij voor lief.
Dit gebrek aan solidariteit wordt de doodsteek van het voetbal. Alles begint bij de grote jongens. In januari schreven we al dat Andreas Agnelli van Amerikaanse toestanden droomde. ‘De tv-rechten van de Champions League bedragen 1,58 miljard euro, voor de NFL (National Football League, nvdr) is dat 7,14 miljard euro’, aldus de voorzitter van Juve. ‘Terwijl uit allerlei studies blijkt dat het voetbal 1,6 miljard fans heeft, tegenover 150 miljoen voor het American football.’
Wat hij vergeet of niet weet, is dat de Amerikanen in al hun sporten het tegenovergestelde gedaan hebben van waar de European Club Association naartoe wil. Aan de andere kant van de Atlantische Oceaan zijn allerlei regels ingevoerd om alle clubs gelijke kansen te geven, zodat de competitie spannend en onvoorspelbaar is en ieder team kans maakt om kampioen te worden.
Uiteraard is dit een heel stuk makkelijker in gesloten competities zoals in de Verenigde Staten, maar er zijn genoeg mogelijkheden te vinden om de spankracht ook in het Europees voetbal te laten toenemen. De financiëlefairplayregels, die met Michel Platini afgevoerd lijken, waren een mooi begin en zouden aangevuld kunnen worden met de verplichting om een aantal door de club zelf opgeleide spelers op te stellen.
Een ‘gelijk(er) speelveld’ in Europa vereist uiteraard eerst een ‘gelijk(er) speelveld’ in elk land. Iets wat de macht van de nationale grootheden zou aantasten. Daarom verkiezen ze het status quo en laten ze de toppers nog rijker worden. Totdat ze toch niet meer mogen meespelen met de grote jongens of tot er geen hond meer naar het voetbal kijkt.
DOOR FRANÇOIS COLIN
Clubs als Anderlecht collaboreren met de grote jongens tot de dag dat ze toch niet meer mogen meespelen.
