Aanpassingsproblemen remden Philippe Gilbert af.

Hij is nog niet de kannibaal van 2011, maar aan de vooravond van zijn Waalse klassiekers lijkt Philippe Gilbert zichzelf eindelijk teruggevonden te hebben. In de Amstel Gold Race, de wedstrijd die hij deze winter als zijn eerste lentedoel had aangestipt, spurtte de Ardennees voor het eerst dit jaar mee voor de bloemen.

Broer Christian, supporter en toeverlaat, hoopt dat daarmee alle speculaties de kop zijn ingedrukt over de mindere winter die Phil zou hebben doorgemaakt. “Philippe trainde in het tussenseizoen opnieuw hard”, verzekert hij. “Daar is hij nog altijd heel strikt in. En nee, hij was niet oververmoeid na zijn superjaar.”

Christian Gilbert weet waarom zijn jongere broer dit voorjaar zo lang op zich liet wachten. Het lag aan de aard van het beestje, beweert hij. “Alles valt te herleiden tot een aanpassingsprobleem. Philippe heeft altijd tijd nodig om zijn plaats te vinden in een nieuwe omgeving. Hij was er nooit de man naar om van de ene ploeg naar de andere te verhuizen. Bij de jeugd niet en als prof niet. Toen hij na een eeuwigheid bij FDJ in 2009 overstapte naar Lotto, had hij ook een lange aanpassingsperiode nodig.”

Begin vorig jaar voorspelde Christian daarom dat zijn broer bij Omega Pharma – Lotto zou blijven. “Hij zal het risico niet willen lopen om in de fleur van zijn carrière van ploeg te veranderen en opnieuw enkele maanden te verliezen zoals in 2009”, stelde hij toen. Een paar maanden later oriënteerde een scheiding tussen de twee teamsponsors Philippe naar nieuwe oorden.

Bij BMC wordt het voormalige nummer één van de wereld op en top professioneel begeleid, beklemtoont Christian. “Maar niettemin was alles nieuw voor hem. Zo duurde het tot Milaan-Sanremo voor hij zich goed voelde op zijn nieuwe fiets. Philippe moet ook iedereen goed kennen om honderd procent te kunnen functioneren. Zo is zijn karakter. Hij wil bij wijze van spreken dat de ploeg weet welk taartje hij het liefst eet op honderd kilometer van de finish.”

Aanpassen was het ook aan de winterse stages met de ploeg. “Die worden bij BMC anders opgevat dan mijn broer gewoon was”, vertelt Christian. “Ze duurden langer, vielen in een andere periode en waren heel intens. Voor renners die thuis wat minder trainen, pakt dit goed uit. Voor Philippe, die al hard gewerkt had in Monaco, was het misschien wat te veel. Maar als je ergens nieuw bent in een ploeg, kan je niet meteen de gewoontes van het huis laten omgooien. Kwam daar dan tijdens het seizoen ook nog zijn tandprobleem bij. Als je telkens gelost wordt voor de finale nog moet beginnen: op den duur begint dat ook in het hoofd te spelen. Maar in de Brabantse Pijl zag je al dat Philippe stilaan weer voor een resultaat kon gaan. Hij had zich evengoed twee weken geleden met een excuus uit competitie kunnen terugtrekken. Maar dat hij voor de moeilijkste weg koos, zal hem bij de ploegmaats alleen maar meer goodwill opleveren.”

DOOR BENEDICT VANCLOOSTER