Cesc Fàbregas (27) heeft een contract van vijf jaar getekend voor Chelsea, waar hij de immense leemte die Frank Lampard laat, moet opvullen. In zijn afscheidsbrief aan de fans van Barcelona schrijft de Spaanse middenvelder, die van 2003 tot 2011 bij Arsenal voetbalde, dat hij “nog niet klaar was met de Premier League en dat dit het geschikte moment was om terug te keren”.
Dat zijn keuze op The Blues en dus op trainer José Mourinho viel, is op zijn minst intrigerend te noemen. Want was het niet The Special One die tijdens de Spaanse supercup in de zomer van 2011 de op de grond liggende Fàbregas tegen zijn hoofd schopte? Daar zijn zelfs beelden van terug te vinden op YouTube. Het is dezelfde wedstrijd waarin Mourinho, toen trainer van Real Madrid, zijn vinger in het oog van Tito Vilanova stak. De Portugees was door voorzitter Florentino Pérez in 2010 naar de Spaanse hoofdstad gehaald om de hegemonie van Barça te doorbreken. De methodes die Mourinho daarvoor gebruikte, waren van dubieuze aard, om het nog eufemistisch uit te drukken. Hij jutte de spelers van de Koninklijke op tegen “de vijanden” uit Catalonië. Handjes schudden voor clásicos mocht niet meer. Integendeel, Mourinho had liever dat er al flink wat gescholden werd naar die “acteurs uit Barcelona”. De goede vriendschappen tussen onder anderen Iker Casillas, Xavi en Carles Puyol kwamen zo onder hoogspanning te staan. Mourinho zette de Realspelers zodanig op tegen die van Barça dat de gevolgen daarvan vandaag nog voelbaar zijn in de Spaanse nationale ploeg.
Dat Fàbregas een en ander nog niet vergeten is, was begin dit jaar nog te merken toen hij gepikeerd reageerde op een uitspraak van de Chelseacoach over Barcelona. Mourinho zei voor de heenmatch tussen Manchester City en Barcelona in de achtste finales van de Champions League dat het duidelijk was dat dit “het slechtste Barcelona” was van de afgelopen jaren. Na de 0-2-winst in het Etihad Stadium repliceerde Fàbregas op Sky Sports als volgt: “Ik denk dat een aantal mensen een beetje te veel gepraat hebben voor de match en dat ze nu een aantal dagen hun mond zullen mogen houden.” Verder liet hij ook optekenen dat Mourinho zich met Chelsea moest bezighouden en dat hij zich niet moest moeien met andere clubs. Die uitspraken zullen bij The Special One, die normaliter geen tegenspraak duldt van zijn spelers, zeker in goede aarde gevallen zijn.
Het zal dus afwachten worden hoe het huwelijk tussen de twee zal verlopen op Stamford Bridge. Voor Mourinho was Fàbregas ook al niet de eerste keuze. De Portugees had zijn zinnen gezet op Koke (Atlético Madrid), Paul Pogba (Juventus) of Paulinho (Tottenham Hotspur). Bovendien is het maar de vraag of Fàbregas de nodige kwaliteiten heeft om Chelseaboegbeeld Lampard te doen vergeten. De Spanjaard is technisch uiteraard zeer goed onderlegd, maar scoort niet zo makkelijk als Lampard, die in 648 matchen voor The Blues 211 goals nette. Bij Arsenal maakte Cesc ‘slechts’ 57 doelpunten in 303 wedstrijden, maar was hij wel goed voor 98 assists. Ook qua power komt Fàbregas niet aan de enkels van Lampard, noch aan die van Pogba of Paulinho. Een en ander doet de vraag rijzen wie de transfer nu precies heeft doorgedrukt, maar het lijkt zeker dat het niet Mourinho is geweest.
DOOR STEVE VAN HERPE
