In Frankrijk werd hij hoog ingeschat, in België weet men niet altijd wat te vinden van Guillaume Gillet, die bij paars-wit de nieuwe leider zou worden, maar alweer aan de kant staat. Hoe komt dat?

Zondag bleef Guillaume Gillet tegen Genk negentig minuten op de Anderlechtbank. Verrassend, voor wie het Anderlechtdiscours een dikke maand geleden ontleedde. Toen keerde de voormalige rechtsachter van paars-wit en de nationale ploeg na een sterk jaar in buitenlandse loondienst terug naar Brussel. In afwachting van een nieuw vertrek naar een andere buitenlandse club, zo leek het. Maar in plaats van een transitzone bleek Brussel zijn nieuwe standplaats te worden, toen Anderlecht de deur naar de uitgang afsloot en aangaf dat Gillet de nieuwe leidersfiguur van de ploeg kon worden, met name op het middenveld.

Veel goeie voornemens die maar anderhalve maand overeind bleven.

Toen Gillet iets meer dan een jaar geleden naar Frankrijk afreisde, zat hij bij Anderlecht op een dood spoor. In de omgang met ploegmaats en naar de buitenwereld toe had hij de naam een aangename en toegankelijke speler te zijn, maar de sportieve directie herinnerde zich vooral een laatste seizoen met erg vlakke prestaties en rekende niet meer op hem.

‘Toen hij bij ons aankwam, leek hij helemaal op te leven’, blikt Julien Argenti,journalist bij Corse Matin, terug op Gillets aankomst bij Bastia. ‘We wisten niets van zijn verleden, maar vanaf dag één zagen we een speler die echt iets van die nieuwe uitdaging wilde maken, die zich helemaal gaf. Hij wilde alles weten over zijn nieuwe club, de geschiedenis, over Corsica, over zijn ploegmaats. Hij had er echt zin in.’ Onmiddellijk verleende dat aan de Belgische nieuwkomer extra krediet. Gillet leek helemaal niet op de voorbijganger die even langs de kassa kwam passeren, die alleen kwam voor zon, zee en geld. De gemotiveerde indruk die hij maakte, zorgde ervoor dat hij binnen en rondom de club al snel aanvaard werd.

Zijn keuze voor Corsica kwam toen verrassend. Eerder verwachtte men hem in het Engelse voetbal of in zijn favoriete competitie, de Bundesliga. Uiteindelijk bleek die onverwachte zet een goeie keuze. Met 38 competitiewedstrijden in de benen, waarvan 37 als titularis, was hij de enige veldspeler die alle competitiewedstrijden van de afgelopen Ligue 1op het veld stond.

BOX-TO-BOX

‘In het begin wisten we niets van hem’, geeft Antoine Maumon de Longevialle,journalist bij de Franse sportkrant L’Equipe, toe. ‘Een speler van 31 die nooit eerder in het buitenland had gevoetbald, dat leek toch sterk op een vooruitgeschoven, dik betaald pensioen onder de zon. Maar wat we zagen, was een gemotiveerde speler, met een voorbeeldige inzet, die de mouwen opstroopte, en met een groot spelvolume. Hij voetbalde op zijn Engels, als een verdedigende middenvelder met scorend vermogen (als een echte ‘box-to-box‘, nvdr). Niet bepaald als iemand die zich wegstopte. En hij voelde de wedstrijd goed aan, dook op het juiste moment op de goeie plaats op. Niet de meest verfijnde technicus, maar wel erg veelzijdig.’

Stilaan leert niet alleen Corsica, maar heel Frankrijk Gillet kennen, ondanks de pandoering die Bastia van PSG (4-0) krijgt in de finale van de Ligabeker. ‘Al snel was Gillet een pijler van de ploeg’, vindt Argenti. ‘Omdat hij zo veelzijdig was, én door zijn inzet. Hij paste zich snel aan veranderende situaties aan. We hoorden dat hij in België als rechtsback gebruikt werd. Op die positie speelde hij hier nooit. We zagen wel dat hij als aanvallende speler aanvoelde wanneer hij in een wedstrijd mee moest terugplooien en meehelpen in de duels.’

Bij Bastia was Gillet goed voor 3350 speelminuten, twee goals en twee assists. ‘Het lijken matige cijfers, maar zijn belang voor Bastia oversteeg de statistieken’, concludeert Argenti. ‘Hij werd de aanjager, de motor van de ploeg. De enige statistiek die telt voor ons, is: 38 matchen en 3350 minuten.’

Vincent Duluc is dé voetbalkenner bij uitstek van L’Equipe. Hij volgt de Franse nationale ploeg, Lyon en de Engelse competitie. Niet meteen Bastia. En toch geraakte ook hij onder de indruk van Gillet: ‘Ik ga geen wondervoetballer van hem maken, maar zijn succes komt volgens mij voort uit het feit dat hij geen afgewerkt product was uit een van de Franse centres de formation. Wanneer je hem bezig ziet, valt op dat hij geen fijnbesnaarde technicus is, maar meer op gevoel speelt. Dat verklaart zijn succes hier.’

MIDDELLANDSE ZEE

Met Bastia eindigde Gillet op een twaalfde plaats. Naast de waardering die hij voor zijn prestaties kreeg, genoot Gillet er ook van een fantastisch kader en een mooi leven naast het veld. In zo’n postkaartomgeving liet Gillet zich ontvallen dat hij voor zichzelf een streep had getrokken onder de Belgische competitie. Daar had hij alles gezien, de Franse Ligue 1 leek de plek te zullen worden waar hij zijn carrière ging afsluiten. Het liefst bleef hij bij Bastia. De gedachte aan de Middellandse Zee deed hem neen zeggen tegen een aanbieding van FC Metz uit Noord-Frankrijk. Gillet hoopte op nog een paar jaar Bastia, in het slechtste geval op Bordeaux of Nice. Uiteindelijk keerde hij tegen alle verwachtingen in terug naar Anderlecht.

Met Reims waren de gesprekken het verst gevorderd. L’Union, een krant uit de Champagnestreek, kondigde op 25 juni zelfs aan dat de transfer rond was. Gérard Kancel van die krant legt uit: ‘Alle partijen waren het eens. De club bevestigde ons dat alles rond was, dat de speler zijn contract kwam tekenen zodra hij uit vakantie terug was. Anderlecht en Reims waren het eens over een transfersom van 650.000 euro, ook Gillets makelaar ging akkoord. Alleen wilde Gillet absoluut terug naar het zuiden.’

‘Dat hij eerst akkoord gegaan zou zijn met Reims, heeft tegen hem gespeeld’, zegt Duluc. ‘Sommige clubs die ook aan hem dachten, hebben zich toen bedacht.’ Intussen was Gillet in afwachting van een nieuwe bestemming teruggekeerd naar Anderlecht, waar hij een goeie indruk liet in de voorbereiding, wat dan weer tot gevolg had dat zijn prijs steeg. Terwijl paars-wit op zoek was naar een leider, leken ze er plots een in eigen huis gevonden te hebben waar ze nog niet aan gedacht hadden.

Daarop moest Bastia afhaken. De Corsicanen waren bereid om 500.000 euro te betalen, maar niet de ondertussen door Anderlecht gevraagde 2 miljoen.

OP RECHTS

Geleidelijk ziet ook Gillet nieuwe kansen in Brussel. ‘Het gaat goed bij Anderlecht. Als ik moet blijven, dan graag.’ Alleen gebeurt er van alles tussen eind juli en begin september. Dennis Praet en Youri Tielemans worden niet verkocht, maar blijven. Een maand geleden heette Gillet onmisbaar te zijn, dé leider van paars-wit, maar zondag zat hij op de bank. Kortom: in dezelfde situatie als iets meer dan een jaar geleden…

Analist Alex Teklak vindt het niet vreemd dat een speler die in een hoger aangeschreven competitie als de onze enorm geapprecieerd werd, hier aan de kant blijft. ‘Als je naar het buitenland gaat, start je van nul. Elke buitenlandse aanwinst krijgt krediet, dat is overal zo. Bij Bastia was Gillet verdedigende middenvelder. Niemand die twijfelde of dat wel zijn beste positie was. Bij Anderlecht vraagt men zich nog af of hij nu verdedigende middenvelder, infiltrerende middenvelder dan wel rechtsback is. Dat Bastia een kleine club is, die lager voetbalde en waar een nieuwkomer die als opkomende middenvelder uitgespeeld wordt makkelijk opviel, zal ook meegespeeld hebben. Dat type spelers springt sneller in het oog dan bij Anderlecht dat sowieso dominanter en dus hoger voetbalt. Ik vind wel dat Besnik Hasi duidelijker had moeten zijn in zijn communicatie. Als je wilt dat Gillet de eerste moet zijn die de aanval op gang brengt, waarom zet je hem dan naast Steven Defour van wie hetzelfde verwacht wordt? Daarom marcheert dat niet, die twee samen. Defour en Gillet zijn niet complementair omdat ze allebei de eerste aanzet tot infiltreren willen geven. De afspraken waren niet duidelijk. Bijgevolg is Defour Gillet snel voorbijgestoken in de sportieve hiërarchie.’

‘De zaak-Anthony Vanden Borre en de mindere vormcurve van Andy Najar, die liever op het middenveld speelt, maken dat de plaats van rechtsachter opnieuw open ligt. Daar zou Gillet perfect opnieuw kunnen spelen, maar dat was net de positie waar hij zichzelf liever niet meer terugzag. Hij kan daar depanneren, maar Najar moet wel in het uitstalraam geplaatst worden omdat hij kapitaal vertegenwoordigt voor de club, en Vanden Borre heeft nog een contract voor drie jaar. Ik zie hem op een dag weer in de gratie komen, net op tijd om met een paar goeie prestaties een geïnteresseerde club te vinden in januari.

‘Het kind van de rekening wordt in dat geval Gillet, die na dit seizoen einde contract is. Vergeet niet dat hij anderhalf jaar geleden de eerste was die uit de ploeg vloog toen Hasi trainer werd. Die had op dat moment gelijk, want hij werd kampioen.’

Vraag is wat Gillet nu moet doen. Teklak vindt dat hij centraal uitgespeeld moet worden, als infiltrerende speler. ‘Op rechts is hij ook goed, maar niet zo goed als hij kan zijn als inschuivende middenvelder. Op rechts neigt hij te veel naar het aanvallende en laat zijn positiespel in verdedigend opzicht bij balverlies te wensen over. Op het middenveld kiest hij zijn momenten goed en hij scoort ook nog eens gemakkelijk. Maar als je ziet wie daar nu staat, centraal, moet je geen tekening maken bij zijn kansen op die posities. Hij zal op rechts spelen tot Vanden Borre of Najar hem daar weer verdringen.’

DOOR STEPHANE VANDE VELDE – FOTO’S BELGAIMAGE

‘Wie vloog als eerste uit de ploeg toen Hasi T1 werd? Gillet!’ ALEX TEKLAK