Anderlecht likt zijn ‘Europese wonden’ en trekt lessen. ‘Het heeft allemaal te maken met concentratie en discipline’, vindt Besnik Hasi.

Met nul op negen weet Anderlecht weer even waar het Europees staat. Nergens. Na de campagne vorig seizoen leek het nog alsof de kloof met de rest van Europa kleiner werd, maar de huidige serie drukt de Brusselaars met de neus op de feiten : de fouten die in de competitie ook worden gemaakt maar daar nog hersteld kunnen worden, kosten de Brusselaars Europees veel schade. Van de Brusselse thuisreputatie is geen sprake meer en sterker dan vorig seizoen is Anderlecht duidelijk niet.

Voor Besnik Hasi (32), stofzuiger op het middenveld, is dat een grote teleurstelling. “We dachten allemaal, ook ik, dat we sterker waren dan vorig seizoen, maar tot nu toe blijkt dat niet. Koppel dat aan een veel moeilijker loting… Met alle respect, maar Bayern en Lyon zijn Inter of Valencia niet. Vooral tegen die twee vond ik ons ontgoochelend, waren we écht een maatje te klein. Tegen Bremen had ik niet die indruk, maar dan geef je zo’n goal weg…”

Ligt het verschil dan alleen bij de loting ? “Neen, zeker ook bij ons. Vorig jaar was Aruna een grote troef. Als hij sterk was, was Anderlecht dat ook. En we mogen Mornar niet vergeten : die speelde toen zijn beste zes maanden bij Anderlecht. Die twee brachten Europees altijd iets meer. Achterin zat de organisatie potdicht, bijna altijd perfect, daarmee kon je wat beginnen. Tihinen is onze beste kopper, die verloor nooit een duel. Deze keer is het overal wat minder. We bleken offensief niet zo sterk en achterin incasseerden we lullige doelpunten. Te jong ? Ach, de jonge gasten waren er vorig jaar ook en toen hadden we geen problemen, daaraan ligt het niet. Bij de tweede goal woensdag stonden we 4 tegen 3 en toch worden we uitgetikt. Mooi en slim, dat wel, maar in principe zou het niet mogen.”

Europees is dat een drama, beseft ook Hasi. “In de competitie maakten we die foutjes ook, maar daar konden we dat nog rechtzetten. Tegen Cercle maken we twee fouten, pakken we twee goals, maar wordt het 5-2 en kan het 8-2 zijn. Europees herstel je dat niet. Vorig seizoen speelden we in de eerste ronde van de Champions League goed mee en daarna op hetzelfde niveau in de competitie. Na een half uur was de match gedaan. Nu is het andersom, trekken we de lijn van de competitie ook op woensdag door.”

Slechts twee goals in drie Europese matchen, waarvan twee thuis, op naam van Christian Wilhelmsson en Walter Baseggio, in principe middenvelders. De spitsen laten het afweten. Aruna schoot Anderlecht nog voorbij Benfica, maar kan na de gemiste transfer de knop niet omdraaien. Hasi : “De club heeft vorige zomer haar ambitie getoond en de supporters beloofd dat ze niet meer de fout van drie, vier jaar geleden wilde maken, toen men Goor, Radzinski, Koller en Dheedene in één keer liet vertrekken. Aruna is een schitterende gast, wiens momenten zullen terugkomen. Het is aan hem en alleen aan hem om weer wakker te worden. Maar het is ook te makkelijk om te zeggen dat het allemaal aan Aruna ligt. Je moet verwijzen naar iedereen, vind ik. Het is niet dat Mbo de vergelijking met Mornar niet kan doorstaan, of dat Aruna minder is, of dat Walter niet zo scherp is. Het is collectief allemaal minder. Eigenlijk is het al begonnen sinds de voorbereiding, met de druk op de keepers. Ongelooflijk. En kijk dan naar de foutjes die de twee maken. Allebei fantastische keepers, maar alleen al door die druk maken ze fouten.”

Anderzijds zie je dat fouten die vorig jaar werden gemaakt, ook nu nog steeds worden begaan : positiespel, rugdekking, een man vrijlaten op een standaardsituatie. Is Anderlecht tactisch wel voldoende rijp op Europees niveau ? “Er moet nog te veel worden gestuurd, ja. Maar dat is geen probleem. Het heeft allemaal te maken met concentratie. Nu valt de organisatie daardoor soms weg, en verlies je een wedstrijd, krijg je het moeilijk in de Champions League, wordt het ook moeilijk in de competitie.”

Tegen Werder deden de Brusselaars het nog eens met drie achterin. “Dat is geen probleem, vorig jaar hebben we onze beste wedstrijden ook met drie achterin gespeeld. Thuis tegen Celtic, op La Louvière. Aan het systeem lag het niet.” Werder heeft wel een kans of negen bij elkaar gevoetbald. “Dat kan ook met vier achterin gebeuren. Het is zo dat je moest winnen en dus durven, met in principe slechts vier jongens met een verdedigende instelling. Op dat vlak neem ik mijn hoed af voor de trainer.”

Maar werd het allemaal wel goed uitgevoerd, met het oog op de toekomst ? Want als je met drie achteraan speelt, moeten die drie er in principe wel blijven. “Dat heb je het weer over concentratie.” Uit een oprukken van Kompany komt de goal voort, maar in principe had hij daar misschien nooit mogen komen. Hasi : “( Lacht.) Op dat moment riepen Glen en ik in koor : ‘Niet gaan, niet gaan, Vince.’ Maar dan krijgt hij de bal en uit zijn voorzet scoren we. ( Legt zijn vinger op de lippen.) Dan sta je daar en moet je zeggen : ‘Goed gedaan, Vince ( grijnst).’ Ik heb twee keer zijn plaats ingenomen toen hij mee oprukte, maar normaal zou het niet mogen als je met drie achterin speelt. Die drie mogen niet over de middellijn en ik ook niet. Dat zijn afspraken die je moet respecteren.”

Ook die op stilstaande fasen. “Het probleem is dat ze tegenwoordig heel slim zijn, zelfs de kleine ploegen. Ze komen met vier, vijf, en de volgende keer met andere jongens. Dan zeg je op de ene fase tegen Vanden Borre : ‘Jij moet nummer 14 pakken.’ Maar als die de tweede keer achterin blijft, moet hij een andere jongen zoeken en volgen. Zoiets kan een trainer niet op voorhand voor je oplossen. Concentratie en discipline, in drie, vier cruciale seconden. En dan moet je niet naar trainer gaan wijzen. Dat is te gemakkelijk.”

Hasi vindt ook dat er te veel pijlen worden afgeschoten op Vincent Kompany. “Ik lees de kranten, om te zien hoe jullie erover denken en elke morgen is het boenk, vol op Kompany. Ik heb de wedstrijd tegen Spanje niet gezien, maar ik hoor dat hij er fouten maakte én ook goed speelde. Tegen Inter was hij de enige man op niveau. Vrienden in Italië waren onder de indruk, hij was de enige die Adriano soms kon afstoppen. Tien jaar ben ik inmiddels in België en nooit zag ik een groter talent. Maak die niet kapot. Opmerkingen over een das, jongens, wat heeft dat met voetbal te maken ? Hij ís serieus met zijn vak bezig, geloof me, hij is te slim om dat niet te zijn. Die nonchalance, te laat komen, dat doet hij niet expres. In het begin dacht ik van wel en ik heb er hem een paar keer over aangepakt, maar hij is gewoon zo.”

Drie man achterin betekent een beter bezet middenveld. Was hij daarover tevreden ? Hasi : “Met vijf is het goed ingevuld, vind ik. Tegen Inter knepen de flanken onvoldoende en liepen Zet ( Pär Zetterberg, nvdr) en ik ons te pletter. Twee flankaanvallers steunen nu de twee aanvallers en centraal staan twee spelers die een bal kunnen houden. Daarmee heb je veel mogelijkheden. Je moet alleen altijd oppassen voor de ruimte in de rug van de twee flankaanvallers en goed schuiven en knijpen bij balverlies. Daar wordt allemaal op gewezen en dat deden we goed, tot de 1-1. Nadien weer minder. De bedoeling is dat een van de twee creatieve jongens dicht bij de spitsen aansluit en daar ook blijft. Normaal is dat Zet, maar als hij drie, vier minuten geen bal krijgt, zakt hij wel eens tot op het middenveld, omdat hij iemand is die graag in balbezit komt. In principe is ook dat geen probleem : die ruimte mag hij benutten en Walter kan dan diep. De trainer maakt vooraf die afspraken, het ligt echt aan de spelers hoe ze het invullen.”

Walter Baseggio : nog zo’n favoriete schietschijf. “Hij is gevoeliger dan je denkt en heeft moeite met de kritiek. Het lijkt niet zo, maar kritiek kan hem echt pijn doen. Kritiek is goed én terecht, maar niet altijd. Ik heb de indruk dat iedereen altijd wacht op het falen van Anderlecht om uit te halen. ( Raakt op dreef.) Aruna heeft zoveel betekend voor de ploeg, maar wordt uitgefloten. Op basis van zijn prestatie tegen Werder volkomen terecht, maar ik denk dat het verder gaat. Dat doet die jongens pijn, het schaadt hun zelfvertrouwen. Geef, zeker Europees, die jongens toch wat meer steun.”

Maar het publiek dokt wel zwaar om de voetballers live aan het werk te zien en weet dat Aruna veel beter kan. “Dat klopt, maar ik vraag me soms af of iedereen ons echt wel in die volgende ronde wil zien. We weten dat het publiek gek is op Aruna, en dan zeg ik : moedig hem aan, er waren nog twintig minuten te spelen toen ze floten, misschien komt er nog wat los. Aruna wéét dat hij niet goed speelt. Op dat vlak is hij niet zoals andere spelers die zeggen dat ze wél goed spelen, terwijl het niet zo is. Ik ben hier nooit geliefd geweest en ga het misschien nooit zijn. Ik kan daarmee leven. Die spelers niet. Ze zijn gewoon op handen te worden gedragen, altijd gejuich. Als ze dan eens een fluitconcert krijgen, gaat hun kopje naar beneden.”

Geldt dat ook voor de keepers ? “Dat is jullie fout. Honderd procent. Jullie hebben té veel over die keepers gezeurd. Tot jullie Zitka uit doel kregen na een fout en daarna Peersman fouten begon te maken. En nu staan ze daar allebei fouten te maken. Dat is jullie schuld. Al die vragen : waarom die wel, die niet en waarom die niet en die weer wel ? Dat is te veel gevraagd, van de coach, van de keepers. Deze keer zijn jullie iets te ver gegaan.”

Dat is met hem en Yves Vander- haeghe toch ook gebeurd, toen ze samen naar Brussel kwamen ? En kijk, ze hebben het beiden overleefd. “Ja. Maar dat is niet hetzelfde. Yves en ik waren ouder, mentaal sterker. Je hebt hier te maken met jongens die veel gevoeliger zijn. Vorig jaar waren ze ongestoord en allebei schitterend. Oké, ik weet het, als je tekent voor Anderlecht, teken je voor concurrentie en kritiek als het minder gaat. Voor extra druk. Je tekent voor alles. En dat weet je. Maar wij zijn ook maar mensen. Mocht het publiek ooit gek van me zijn, dan zou ik ontploffen. Dan word je tweehonderd procent sterker en kan je dingen doen waar niemand van droomt.”

Het hielp Stoica niet. Als er één speler werd opgehemeld. Hasi : “( Zucht.) Neen. Ik weet dat hij denkt dat de schuld bij de club ligt, maar die ligt ook bij hem. Zelfs in Brugge zijn ze gek van hem, terwijl Club Brugge zijn type ploeg niet is. Die jongen is geknipt voor Anderlecht. Het moet heel pijnlijk zijn voor hem. Zijn vrienden, Chivu, Mutu, voetballen allemaal voor grote clubs en hij is gebleven in dit bescheiden landje.”

Er is al veel geschoten, ook op de trainer. Ligt Hugo Broos terecht onder vuur ? Hasi : “Neen, maar dat is het makkelijkste. Hij doet alles wat hij kan en moet om de ploeg weer op niveau te krijgen. Offensief spelen zoals het publiek en de club het wil. Er zijn hier dertig spelers en dat betekent dat er altijd wel een meerderheid ontevreden zal zijn, vooral als je verliest… Maar ik denk dat weinig jongens redenen hebben tot klagen, de trainer geeft iedereen een kans. Hij heeft er al 22 gebruikt en de rest is geblesseerd. Hij heeft echt alles geprobeerd. Mijn raad is : meer geconcentreerd spelen, zodat we de kluts in de competitie niet verliezen. Want er komen een pak moeilijke wedstrijden aan.”

door Peter T’Kint

‘We dachten allemaal dat we sterker waren dan vorig seizoen, maar tot nu toe blijkt dat niet.’

‘Ik kan ermee leven dat ik hier nooit geliefd was, maar als Aruna wordt uitgejouwd, gaat het kopje naar beneden.’